Ballet Vlaanderen presenteert Choreolab 2017 - zaterdag 24 juni 2017 - Theater 't Eilandje Antwerpen

Als de dansers van Ballet Vlaanderen het heft in eigen handen nemen, en carte blanche krijgen voor het ontwikkelen van hun eigen choreografieën, belooft dat een reeks boeiende creaties op te leveren. Zo was er dit jaar weer een "Choreolab", een heus laboratorium waarbij dansers de kans krijgen om zelf te experimenteren met hun creativiteit. Het resultaat vind ik gewoonweg verbluffend!

(c) Filip Van Roe

Het concept van Choreolab is duidelijk: we krijgen acht korte choreografieën te zien, met elk hun eigen insteek. Het programmaboekje maakt ons wegwijs in de verschillende "productietjes" die we te zien krijgen.

Zo is er de Entr'acte van Nancy Osbaldeston, waarin we het relaas volgen van een clown die na zijn show naar huis gaat. We volgen hem zelfs tot in zijn dromen. Wat een ontroerende choreografie: dromerig, weemoedig, schattig... Van de dansers wordt niet alleen verwacht dat ze mooi dansen, maar ook de mime, onontbeerlijk voor echte clowns, wordt niet over het hoofd gezien. Een adembenemend stukje pure kunst! Ik ben grote fan, en sinds ik dit gezien heb, is mijn angst voor clowns verdwenen.

Hana is een choreografie gebaseerd op Les fleurs du Mal van Charles Baudelaire. Een prachtige choreografie die, zo legt Hector Ferrer het uit "gaat over mentaal vastzitten op een bladzijde terwijl je fysiek al elders vertoeft". Prachtig!

Dan komt The future Past van Virginia Hendricksen. Het is een stuk over "tijd, herinneringen  en de toekomst". Even ontroerend als mooi brengen de dansers dit stuk ten tonele. Ongelooflijk mooi!

Daarna is Acacia Schachte aan de beurt met As you like. Dit is voor mij het "moeilijkste" stuk van de reeks, niet in het minst omwille van de muziek, elektronisch, vergezeld van een live viool. De choreografie is erg mooi, en dwingt de kijker om mee te "denken" met de dansers. Heel geslaagd!

Na de pauze: een ander hoogtepunt van jewelste: Solar Industries van Jonas Vlerick. Wat een passie, wat een energie. Ongelooflijk staaltje dans, in een intelligente choreografie. Jonas Vlerick heeft mijn hart veroverd, ik hoop nog veel van hem te zien in de toekomst!

Mikio Kato danst solo een choreografie van directeur Sidi Larbi Cherkaoui. Adembenemend, energie, grenzenaftastend. Wat een staaltje vakkunde! 

Emmi Pennanen creëert North, een prachtige choreografie waar gespeeld wordt met donker en licht, met schaduw. Wat een prachtige esthetiek!

De kers op de taart is de gewaagde choreografie van Drew Jacoby. Hilarische toestanden, drag-queens, trashy toestanden. Voor ieder wat wils, zoveel is zeker!

Choreolab is voor mij een nieuwkomer, maar ik vind het een fantastisch concept. Meer van dat! Zoveel is zeker!