![]() |
(c) Picture by Honorata Karapuda - Suit by Chi-Chi Ude |
Orliński toert rond met Il Pomo d'Oro, het befaamde Italiaanse ensemble dat we al vaker aan het werk hebben gezien met andere grote namen. Het ensemble geeft blijk van een grote passie, grote kennis van de muziek die het brengt, en van flexibiliteit naar de solist toe. Het is de ideale match met Orliński
Op het programma staan alleen maar parels uit de barokliteratuur, van bekend (Vivaldi) tot minder bekend (Hasse). Het is onder de noemer Anima Sacra (eveneens de titel van de eerste solo-cd van Jakub-Józef Orliński) dat het programma is opgebouwd: sacrale muziek waarvoor de zanger en zijn collega's archieven zijn binnengedoken, en bibliotheken hebben afgezocht. Muziek die niet altijd per definitie bekend is bij het grote publiek, maar het wel verdient te zijn! Jakub Józef Orliński wil deze muziek als een sacrale adem, een sacrale ziel laten neerdalen op het publiek.
Wat uiteraard wél bekend is bij het publiek is het Nisi Dominus van Vivaldi. De ster van de avond schittert in dit werk waarbij mij vooral opvalt wat voor een ronde krachtige stem deze contratenor heeft. Het is ongelooflijk hoe hij de klanken de zaal in stuurt, zonder daar schijnbaar veel moeite mee te hebben. De ontspannen manier van zingen geeft me als luisteraar ook veel rust.
Een werk waar ik ook dol op ben is het Alma Redemptoris Mater van Heinichen. Het is een componist die ik pas heb leren kennen (door de Anima Sacra-cd), en oh! - wat een ontdekking!
Wanneer Orliński "S'una sol lagrima" inzet (van Zelenka) is het moeilijk om de tranen te bedwingen. Wat een pure schoonheid!!
Het concert eindigt met de bravoure-aria uit "Sanctus Petrus et Santa Maria Magdalena" van Hasse. Op dat moment stel je vast dat je iets uniek meemaakt als luisteraar. Er zijn weinig woorden voor om zoiets perfect te beschrijven! Daarovenop krijgt het publiek nog enkele encores ten beste, en als de held van de avond "Vedrò con mio diletto" aanzet, denk ik terug aan hoe de grote bekendheid van deze zanger begon. Aan een piano, in Aix-en-Provence, in korte broek en met sneakers. Muren slopen, en toch de pure schoonheid niet vergeten. Dat is wat Orliński doet.
Het concert van het jaar, een adembenemende gebeurtenis om nooit te vergeten. Amuz did it again en weet wat goed is, hopelijk ligt het volgende contract van Jakub Józef Orliński al klaar!
Reacties
Een reactie posten