Wat was het heerlijk om nog eens naar een concert te gaan in een échte concertzaal, en dan nog wel één van de mooiste die België rijk is. Wat was het "de max" om Jakub Józef Orliński, de breakdancende contratenor, nog eens aan het werk te zien in levende lijve. Het concert dat Amuz organiseerde als opener van het nieuwe culturele seizoen was een schot in de roos! Even konden we alle coronaperikelen achter ons laten en genieten van een van de allermooiste operastemmen van het moment.
Orliński bracht voor de gelegenheid Il Pomo d'Oro mee. Dit barokensemble staat bovenaan de lijst van barokensembles in Europa, en werkte meermaals samen met de contratenor. Ook voor zijn gloednieuwe cd die binnenkort verschijnt, werkte hij samen met het geprezen ensemble. Het is uit deze cd, getiteld "Anima Aeterna", dat enkele werken worden weerhouden voor het concert.
Voor dit concert nam Francesco Corti met veel bravoure de muzikale leiding op zich. De combinatie van dirigent, zanger en orkest is een geoliede machine. Corti speelt in op de perfecte akoestiek van de zaal (die voor een keer nog eens goed gevuld is) en geeft minieme aanwijzingen. De muzikanten zijn stuk voor stuk raspaarden die geen dressuur nodig hebben. Ze weten wat ze doen, en vooral: ze luisteren naar mekaar én de countertenor van dienst.
Het recital van Orliński bevat het ene hoogtepunt na het andere. Het solomotet "Barbara dira effera" van Zelenka (1679-1745), dat bestaat uit twee aria's en een recitatief, is zo een knaller, en mijn lievelingsmoment van de avond. Met een inlevingsvermogen om u tegen te zeggen katapulteert Jakub Józef Orliński zijn stem de zaal in. Die projectie van klank is toch wel echt uniek. Orliński slaagt erin versieringen zo te fraseren dat je haast kippenvel krijgt van verbazing en ongeloof. Hoe is een mens in staat om zo een mooi geluid te produceren? Ook in een extract uit Il fonte della salute van J.J. Fux (1660-1741) toont Jakub Józef Orliński zich heer en meester.
Afsluiten doet Orliński met de antifoon in re klein (HWV 269) van Händel. Het is, zoals de contratenor uitlegt aan het publiek, een contrast met het sprankelende A che si serbano van Schiassi. En naar eigen zeggen houdt de zanger van contrasten. Wel, ik ook. Dit geslaagde "nieuwe begin" van het cultureel leven zal nog lang nazinderen, zoveel is zeker.
Reacties
Een reactie posten