Yves goes classic

In het kader van een goed doel werd door CLAME, een Brusselse organisatie, een concert georganiseerd in samenwerking met niemand minder dan Martha Argerich. Het concept is eenvoudig: Martha Argerich treedt op en geeft ook een podium aan enkele beloftevolle jonge musici. Het resultaat is een prachtige en kwaliteitsvolle muzikale avond waarbij de passie en het plezier bij het muziekmaken de bovenhand heeft! (c) Lia Navarrete Zoals het meestal gaat bij concerten van grote gevestigde namen "and friends", is het aandeel van de gevestigde naam eerder beperkt. Dat was bij dit concert niet anders. Argerich speelt voor de pauze slechts één stuk samen met Eliane Reyes : Ma mère l'Oye van Ravel. Na de pauze is haar aandeel groter en speelt ze de  Fantasiestücke opus 73 van Schumann, samen met cellist Mischa Maisky. Het werk daarna is eveneens van Schumann: het kwintet opus 44. Dat kwintet speelt Argerich samen met onder andere Yossif Ivanov. Het was een groot plezier om h...

In de jaren veertig van de negentiende eeuw ging het ballet "Giselle, ou les Wilis" van Adolphe Adam, in première in de Opéra Garnier in Parijs. Het werk is ondertussen een van de meest gespeelde balletten geworden en blijft nog altijd de harten van het publiek veroveren. Ik kende het werk tot nu toe alleen in de hedendaagse versie van Akram Khan dus ik was heel erg benieuwd om eens een klassieke uitvoering van het werk te horen en te zien. Ik ging naar Amsterdam en zag daar de choreografie van Marius Petipa met aanvullingen van Rachel Beaujean en Ricardo Bustamante.  (c) Alex Gouliaev Klassiek ballet is voor mij vrij nieuw, ik zag nog maar enkele klassieke producties en ik ben heel blij dat het Nationale Ballet in Amsterdam jaarlijks enkele klassiekers op de planken zet. Dit keer was het dus de beurt aan Giselle en dat was voor mij echt een openbaring. Wat een adembenemende productie! Anna Tsyngakova is een prachtige Giselle en Giorgi Potskhisvili een adembenemende graaf Alb...

Amper twee dagen na de prijsuitreiking van de Nederlandse Muziekprijs staat Raoul Steffani weeral op de planken voor een ochtendconcert in de Koningszaal van het Groote Museum in de Artis-zoo in Amsterdam. Raoul Steffani treedt op met violiste Lena Ter Schegget en pianist Daan Boertien. (c) Raoul Steffani Het moet gezegd: Raoul Steffani doet het maar! Slechts twee dagen na de uitreiking van de Nederlandse Muziekprijs en de waarschijnlijk korte nacht die daar op volgde, geeft hij twee dagen later alweer een concert, ditmaal in de Koningszaal van de Artis-zoo in Amsterdam. En alweer is dit concert een schot in de roos. Daan Boertien en Lena Ter Schegget zijn de perfecte compagnons de route voor een mooi Liedrecital met werken van componisten zoals Spohr en Saint-Saëns. Daan Boertien heeft zich al langer ontpopt tot veelgevraagd liedbegeleider, en daar zijn redenen voor. Zijn begeleidingspraktijk is van topniveau. De kers op de taart bij dit recital is de Danse Macabre van Saint-Saëns die...

Raoul Steffani is de meest recente winnaar van de Nederlandse Muziekprijs. Deze prestigieuze prijs is de hoogste onderscheiding die het Fonds Podiumkunsten in naam van het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap toekent aan een muzikant die werkt  in de klassieke muziek, zo lezen we op de website van het Muziekgebouw Amsterdam. Een reden te meer om een van mijn favoriete stemmen te gaan beluisteren, op deze feestelijke gebeurtenis! (c) Claudia Hansen Samen met A sko|Schönberg onder leiding van Ed Spanjaard presenteert Raoul Steffani een zelf samengesteld programma dat zijn stem uit verschillende hoeken laat horen, en dat is op zijn minst interessant! Steffani vangt aan met de Cantate Ich habe genug van J.S Bach gevolgd door een instrumentaal werk van Sofia Goebaidoelina. Daarna volgen enkele liederen van een componist die voor mij onbekend was, maar wel een hele ontdekking is: Hans Pfitzner. De werken worden gebracht in een arrangement van Henk de Vlieger. ...

Ballet Vlaanderen herneemt de door het publiek bejubelde productie van Half Life, een choreografie van de hand van Sharon Eyal. Dat is een feest!   (c) Filip Van Roe De eerste beats van de hypnotiserende (en luide!) elektronische muziek van Ori Lichtik doen ons de muziek letterlijk voelen, en je wordt per direct meegezogen in het universum van Sharon Eyal. Philipe Lens springt in het oog met zijn ondertussen vermaarde solo, en ook dat is een feest. Hij draagt van in het begin deze voorstelling. Bij dit soort van choreografieën is een precieze samenwerking tussen de dansers nodig, de minste fout zie je direct, maar gelukkig kunnen we rekenen op de expertise van de dansers van Ballet Vlaanderen die zich perfect kwijten van hun taak! Voor de pauze komt het New ballet mécanique aan de beurt. Dit is een creatie van Richard Siegal, die in het niets valt bij de allesoverheersende Half Life na de pauze. Het idee van Siegal is goed: men gebruikt alleen de geluiden die voortkomen uit wat op ...