Het jaarlijkse polyfone muziekfestival Laus Polyphoniae lokt toeschouwers van heinde en ver en dat is niet zonder reden. Amuz (Festival van Vlaanderen Antwerpen) organiseert dit festival al jaren, en telkens staat het garant voor uitmuntende kwaliteit uit de wereld van de polyfonie. Ik ging dit jaar naar drie concerten luisteren, en ze warren alledrie om ter mooist.
(c) Amuz / Stile Antico
Het eerste concert dat ik ging beluisteren in de Sint-Pauluskerk in Antwerpen was dat van Stile Antico. Dit ensemble staat aan de top van de polyfone uitvoeringspraktijk in de wereld en staat dan ook garant voor uitverkochte zalen en haast buitenaardse kippenvelmomenten. Op het programma staat de Missa Ave virgo sanctissima van Géry de Ghersem, die zich op een motet van Francisco Guerrero baseerde voor het schrijven van zijn mis. Dat motet krijgen we te horen aan het begin van het concert. Verder horen we nog enkele werken van Philippe Rogier. De zangers van Stile Antico slagen er telkens in om het publiek te ontroeren en te bewegen tot tranen toe. Ze zijn een must-hear geworden voor alle klassieke muziekfans.
Het tweede concert dat ik bezocht was dat van Cappella Pratensis en Wim Diepenhorst. Het hele concert is opgebouwd rond gregoriaanse gezangen en werk van Heinrich Isaac, een Vlaming die in 1496 werd aangenomen door Maximiliaan I van Habsburg, en die zijn werken ging baseren op traditionele gregoriaanse melodieën. Het eindresultaat mag er zijn, de zangers van Cappella Pratensis zorgen voor een loepzuivere uitvoering.
Het laatste concert dat ik bezocht was dat van Cut Circle onder leiding van Jesse Rodin. Het programma werd volledig opgebouwd rond het werk van Josquin des Prez, een must, natuurlijk. Cut circle gaat voor een historische uitvoeringspraktijk, met zangtechnieken die ik persoonlijk niet altijd even mooi vind. Maar mijn persoonlijke smaak staat niet in de weg dat het ensemble een topprestatie levert.
Reacties
Een reactie posten