Het is een mooie traditie: na de Koningin Elisabethwedstrijd, en alle spanning die daarbij komt kijken, trekken de laureaten op tournee langs verschillende concertzalen. Ze doen dat in twee groepen (laureaten 1-2-3 en 4-5-6), waarbij elk van hen één pianoconcerto speelt. Voor het laureatenconcert op 10 en 11 juni kozen ze voor een ander werk dan wat ze tijdens hun finaleavond brachten. Valère Burnon speelt Beethovens vierde pianoconcerto, Wataru Hisasue kiest voor het pianoconcerto van Grieg, en Nikola Meeuwsen brengt Chopins eerste pianoconcerto. Een boeiende en afwisselende concertavond gegarandeerd! (c) Alexandre de Terwangne Beethovens Vierde pianoconcerto is zonder twijfel een meesterwerk binnen het concertante pianorepertoire. Vooral het trage middendeel trok in 1808, bij de première, meteen de aandacht van het publiek, vanwege de opvallende rol van de stilte. Destijds was men het niet gewend dat stilte zo'n expressieve functie kon vervullen, zeker niet in een orkestwe...
Het is niet elke dag dat balleticoon Roberto Bolle ergens “in de buurt” optreedt. Dus ja: op naar Londen om hem eindelijk live aan het werk te zien, in de indrukwekkende productie van Onegin (Tsjaikovski, gearrangeerd door Kurt-Heinz Stolze). (c) Eugenia Trivioli We kennen allemaal wel de opera Eugene Onegin van Tsjaikovski. Wat minder bekend is: er bestaat ook een balletversie met dezelfde titel. Niet rechtstreeks door Tsjaikovski geschreven, maar wel op basis van zijn muziek. Choreograaf Kurt-Heinz Stolze stelde een krachtige partituur samen met fragmenten uit verschillende werken van de componist. Een verrassend vertrekpunt, en het werkt! De choreografie werd al in 1965 gemaakt voor het Stuttgart Ballet, maar voelt allesbehalve gedateerd. Dit is klassieke schoonheid met blijvende impact. Het publiek is in extase (vooral bij het applaus) en zichtbaar onder de indruk. Ik trouwens ook. Roberto Bolle (als Onegin) en Marianela Nuñez (Tatiana) brengen v...