Yves goes classic

Wanneer het vioolconcerto van Tchaïkovsky op de programmering staat, ben ik er als de kippen bij. Wanneer de solist van dit vioolconcerto Yossif Ivanov is, ben ik er nog meer als de kippen bij, want zo vaak horen we deze uitzonderlijke Belg niet op Belgische bodem. Op naar Bozar dus voor een prachtige uitvoering van een vioolconcerto dat een bijzondere plaats inneemt in mijn leven. (c) Eric Larrayadieu voor Naïve Het nationaal orkest staat voor dit middagconcert onder leiding van Alan Burybayev, een voor mij totaal onbekend dirigent, die vanaf het begin duidelijk maakt dat hij de touwtjes in handen heeft. Jammer dat het orkest niet steeds volgt en koppig verderdreunt. Sommige orkestleden eten kauwgom en slaan een praatje met mekaar terwijl Ivanov aan zijn cadenza bezig is. Het is een gebrek dat ik al jaren vaststel bij het nationaal orkest en dat maar niet verdwijnt. Jammer voor de dirigent en de solist die perfect maatwerk leveren!  Het concert begint met de Polonaise ...

"Mild und leise wie er lächelt, wie das Auge hold er öffnet...", zijn de woorden waarmee Isolde haar laatste aria inzet, de Liebestod, die voor veel mensen hun eerste kennismaking met Wagner betekent. Wat vooraf gaat is een door en door romantische opera, doordrenkt van de klankmagie die zo eigen is aan Wagner en een vorm van verhevenheid die zijn gelijken niet kent. (c) Vlaamse Opera / Annemie Augustijns Zoals ik in mijn vorige blogs al gezegd heb, ben ik geen Wagnerkenner. In tegenstelling tot veel opera-afficionados, die verknocht zijn aan deze componist, sta ik nog in mijn kinderschoenen. Dit is de vierde Wagnerproductie die ik gezien heb, en ik was er eigenlijk ondersteboven van. Duidelijk is dat je voor Wagner bijzonder goede stemmen nodig hebt, zangers met een bijna buitenaards uithoudingsvermogen, en een orkest dat het kan opbrengen om vier à vijf uur geconcentreerd te werken. Een bijna onmogelijke mix, maar de Vlaamse Opera heeft het waargemaakt.   Wat direct...

Zoals de traditie het ondertussen wil, geeft deFilharmonie, samen met de Vlaamse Opera en het Ballet van Vlaanderen, de aftrap voor het begin van het nieuwe culturele seizoen in het eerste weekend van september. Wat in het begin een probeersel was is uitgegroeid tot een groots evenement, waar bij het slotconcert duizenden mensen bijeenkomen op het Sint-Jansplein in Antwerpen om te genieten van een spetterend concert. Ondergetekende was erbij en zag dat het geweldig was. deFilharmonie is niet voor niets mijn favoriete orkest. En mensen die dat niet begrijpen moesten maar aanwezig zijn op het Sint-Jansplein, waar mensen in alle soorten gratis bijeenkwamen voor het feestelijke einde van het muzikale weekend rond "Klassiek in de Stad". Het begin van de avond wordt ingevuld door het Re-mix Orchestra, een schitterend initiatief waarbij een groep muzikale jongeren samen met enkele muzikanten van deFilharmonie een eigen compositie brengt op het grote podium. Dit onder leiding van o...

Het gebeurt niet elke dag dat een wereldbefaamd orkest als het Mahler Chamber Orchestra in Antwerpen neerstrijkt. Toch was dat het geval in het kader van het Klara Festival 2013. Onder leiding van Teodor Currentzis, een geweldig energiek en begaafd dirigent, en met mederwerking van topviolist Andrej Baranov, sopraan Angela Denoke en bas Petr Migunov musiceerden de orkestleden de pannen van het dak. (c) Deniz Saylan Het eerste deel van het concert krijgen we "Phaedra" van Benjamin Britten te horen. Dit korte maar zeer krachtige orkestwerk van Britten was mij niet bekend, maar doet me verbazen en beseffen dat ik meer en meer van Britten begin te houden, mede dankzij deze goede uitvoering. Angela Denoke is in vorm, ze zingt als geen ander de toch wel soms moeilijke passages die Britten in petto heeft. Deze sopraan is een ontdekking voor mij, ik zag of hoorde nog nooit van haar. Het is altijd leuk nieuwe stemmen/muzikanten te ontdekken.  En dan is er de Russische krac...