Yves goes classic

De ondes Martenot, een instrument waar veel mensen nog nooit van gehoord hebben is het instrument dat centraal staat in de Turangalîla Symfonie van Olivier Messiaen. Dit instrument is, eenvoudig uitgedrukt, een van de eerste elektronische klavierinstrumenten en de voorloper van wat wij kennen als de synthesizer. Erg speciaal dus. Dit alles overgoten met een groot orkest vol bombastisch slagwerk. (c) Ralph Van Raat De Turangalîla symfonie, die bestaat uit maar liefst tien delen, in plaats van de klassieke vier, is een knap staaltje muziek uit de tweede helft van de twintigste eeuw. Ze wordt redelijk weinig opgevoerd omwille van de complexiteit en organisatie die het werk vraagt: zeer uitgebreid slagwerk, de ondes Martenot (die een specialist vraagt om het te bespelen, en zo zijn er niet veel), en een dirigent met stalen zenuwen...  Gelukkig is er vaste waarde Edo de Waart om deze symfonie aan te durven met zijn orkest. Met veel concentratie en ijver begint het concert. Nie...

Radu Lupu, de wereldvermaarde pianist die bekend staat om zijn leven als kluizenaar, en om het feit dat hij amper concerteert, was in De Singel. Dankzij Edo de Waart heeft Lupu toegehapt om het derde pianoconcerto van Bartok ten gehore te brengen. Het derde pianoconcerto van Bartok, wiens naam een accent vraagt op de o dat ik niet kan terugvinden, was volledig nieuw voor mij. Ik had dan ook het geluk om het mee te mogen maken onder de "gouden toucher" van Lupu en de deskundige leiding van Edo de Waart. Prachtig concerto, met op het einde gek genoeg enkele hyperklassieke toonladdertjes. Muziek om verder te leren kennen! Jammer genoeg lijkt Lupu te moe om een toegift te voorzien. Daarna volgt Bruckner 4. Geen hapklaar brokje muziek, wel een hoop drama en heroïek, in deze symfonie die ook wel "de Romantische" genoemd wordt. De zaal wordt gevuld met typisch Bruckner, hij lijkt er zelf wel aanwezig! Geslaagd concert van deFilharmonie! Wordt vervolgd!

Weeral een nieuwe ontdekking vandaag: een kamermuziekconcert met alleen maar... slagwerk! Pieterjan Vranckx, Jaume-Blai Santonja Espinos en Manuel Martinez Navarro, die we alledrie natuurlijk kennen vanop het podium met deFilharmonie, slaan de handen in elkaar voor een concert als trio! Als locatie wordt gekozen voor de mooie kapel van Amuz! (c) deFilharmonie Het concert wordt gestart met heel herkenbare muziek van J.S Bach herwerkt voor slagwerk. Erg verrassend, en heel mooi gebracht. Hij was nu wel de laatste componist die ik op dit concert zou verwachten, maar deze mooie bewerking zorgt ervoor dat het publiek direct verkocht is! Het concert is ideaal om wat meer te leren over verschillende soorten slaginstrumenten! Daarop volgt een stuk van de Griekse Xenakis, op drie djembés. Indrukwekkend hoeveel hand-en vingervlugheid er nodig is, en hoeveel verschillende technieken en nuances er zijn binnen één en hetzelfde instrument. De juiste keuze op het juiste moment, het publiek vi...

Een gewaagd programma, deze middag in De Roma. deFilharmonie kiest voor een programma dat voor veel mensen nieuw in de oren klinkt: de Fluitsonate van Jongen, een Belgisch componist, en voor de gelegenheid ook uitgevoerd door de vaste fluitist van deFilharmonie, Aldo Baerten, en de derde symfonie, de Sinfonia espansiva, van Nielsen.  Joseph Jongen (c) Wallonie en ligne De Luikse componist Jongen schreef het stuk dat we vandaag te horen kregen eigenlijk voor fluit en piano. Het strijkersorkest speelt de begeleiding in een orkestratie van Michel Lysight. Deze werd vandaag pas voor de tweede keer uitgevoerd! Vrij uniek dus! Aldo Baerten is een schitterend fluitist, en zet een heel mooie prestatie neer. Jongen zou fier zijn! Daarop volgt de derde symfonie van Nielsen. Speciaal is dat in het tweede deel niet alleen de klassieke orkestinstrumenten hun rol hebben, maar ook twee zangers, een sopraan (Tineke Van Ingelgem) en een bariton (Bernard Giovani). Waarom dit zo speciaal is,...

Zoals jullie ondertussen wel weten, heb ik zo mijn "coups de coeur" wat betreft muzikanten. Een van hen is en blijft Lorenzo Gatto, onze landgenoot die we vaker en vaker moeten missen omdat hij in het buitenland moet optreden, maar die het Belgische publiek zeker niet in de steek laat. Hij bracht voor ons op 14 november het Vioolconcerto van Beethoven, samen met Le Concert Olympique onder leiding van Jan Caeyers.  (c) José-Noel Doumont voor Lorenzo Gatto Het vioolconcerto van Beethoven is zo één van die concerto's die geriskeerd zijn. Het minste foutje is hoorbaar, en bijgevolg fataal. We hebben dus een goede violist nodig om dit werk te interpreteren. En uiteraard is Lorenzo Gatto daarvoor in de wieg gelegd. Deze rasmuzikant doet het publiek rillen van plezier met zijn cadenzen die mij met verstomming slaan! Wat een power! Zelden gehoord en bijgevolg geklasseerd als onvergetelijk! We mogen fier zijn, en erg blij om deze charmante en veel te bescheiden muzikant l...

deFilharmonie blijft verbazen met mooie opnames (waaronder hun recent verschenen "Dream of Gerontius"-CD) en prachtige concerten. Zo was ik er als de kippen bij om mijn lievelingsorkest nog eens aan het werk te zien met Andrew Gourlay, een jonge dirigent waar we nog vaak van gaan horen, en die bewijst dat klassiek ook hip kan zijn! Het was van in januari geleden dat Andrew Gourlay nog voor deFilharmonie stond, met Tsjaikovski en Shostakovich! (c) Xavi Olivé voor Andrew Gourlay Het eerste werk op het programma is het Concert Champêtre van Poulenc. Mijn lievelingscomponist bewijst dat "de spijkerbak", oftewel clavecimbel niet enkel een instrument is voor de barok! Ook in de 20ste eeuw is er plaats voor dit instrument! Aan het clavecimbel zit Katerina Chrobokova, een vrouw met pit, die met haar sexy outfit meteen hoge verwachtingen doet opkomen bij het mannelijke publiek... En de verwachtigen worden ingelost, la Chrobokova toont zich als een geniale muzikante,...

Tosca... dan denk ik aan Jonas Kaufmann en Angela Gheorghiu... en hun onvergetelijke opvoering in Londen (die ik alleen ken van op DVD), van een opera die bij bijzonder veel mensen een belletje doet rinkelen. Het verhaal van Tosca en haar Cavaradossi is een verhaal dat geknipt is om op een operapodium op te voeren. De Vlaamse opera koos deze keer voor een "semiscenische" opvoering van Frans Willem de Haas. (c) Annemie Augustijns voor de Vlaamse Opera   De Vlaamse Opera waarschuwde haar publiek dat het deze keer zou gaan om een "semiscenische" uitvoering. De muziek en de personages staan centraal, het decor komt op de tweede plaats. En eigenlijk vond ik het perfect zo! Zonder teveel poespas, met enkele eenvoudige voorwerpen en een mooie belichting, kwam Tosca tot leven! Het "semiscenische" aspect heeft mij voor geen meter gestoord, integendeel!! Het scènebeeld was bij momenten gewoonweg mooi! Zo zie je maar dat muziek soms voor zich spreekt, en dat...

De Munt heeft er een gewoonte van gemaakt om in de periode rond Allerheiligen en Allerzielen een requiem op het programma te zetten. Dit jaar was het de beurt aan het wereldberoemde War Requiem van Benjamin Britten. Britten componeerde dit werk in het begin van de jaren '60. In feite wilde hij zich met dit werk verzetten tegen al wat te maken heeft met de zinloosheid van oorlog. En ik denk wel dat het geslaagd is. Britten combineert de klassieke dodenmis met enkele poetische passages van Owen. De sopraan van de avond, Sabina Cvilak maakt een grote indruk. Stabiele, grote stem, die het publiek direct op haar hand heeft. De twee mannenstemmen van de avond, Mark Padmore, en Dietrich Henschel stellen teleur. De uitspraak van het Engels van Henschel is op zijn minst erbarmelijk te noemen, en zonder boventiteling maakt het dat wat ingewikkeld. Het koor leert best eens om te doen wat de dirigent, Morlot aangeeft. Ongelijke passages storen mij mateloos. Maar wat mij aan dit concer...