De Munt heeft er een gewoonte van gemaakt om in de periode rond Allerheiligen en Allerzielen een requiem op het programma te zetten. Dit jaar was het de beurt aan het wereldberoemde War Requiem van Benjamin Britten.
Britten componeerde dit werk in het begin van de jaren '60. In feite wilde hij zich met dit werk verzetten tegen al wat te maken heeft met de zinloosheid van oorlog. En ik denk wel dat het geslaagd is. Britten combineert de klassieke dodenmis met enkele poetische passages van Owen. De sopraan van de avond, Sabina Cvilak maakt een grote indruk. Stabiele, grote stem, die het publiek direct op haar hand heeft. De twee mannenstemmen van de avond, Mark Padmore, en Dietrich Henschel stellen teleur. De uitspraak van het Engels van Henschel is op zijn minst erbarmelijk te noemen, en zonder boventiteling maakt het dat wat ingewikkeld.
Het koor leert best eens om te doen wat de dirigent, Morlot aangeeft. Ongelijke passages storen mij mateloos.
Maar wat mij aan dit concert nog het meest opvalt, en dat ligt buiten de wil van de musici, is het ongedisciplineerde publiek, dat met gehoest, gekuch en zelfs gezucht en hardop gepraat het hele concert in duigen doet vallen. Misschien kunnen mensen zich eens beter informeren vooraleer ze naar een concert gaan en vooraleer ze hardop commentaar geven over hun persoonlijke smaak. Helaas, pindakaas.
Britten componeerde dit werk in het begin van de jaren '60. In feite wilde hij zich met dit werk verzetten tegen al wat te maken heeft met de zinloosheid van oorlog. En ik denk wel dat het geslaagd is. Britten combineert de klassieke dodenmis met enkele poetische passages van Owen. De sopraan van de avond, Sabina Cvilak maakt een grote indruk. Stabiele, grote stem, die het publiek direct op haar hand heeft. De twee mannenstemmen van de avond, Mark Padmore, en Dietrich Henschel stellen teleur. De uitspraak van het Engels van Henschel is op zijn minst erbarmelijk te noemen, en zonder boventiteling maakt het dat wat ingewikkeld.
Het koor leert best eens om te doen wat de dirigent, Morlot aangeeft. Ongelijke passages storen mij mateloos.
Maar wat mij aan dit concert nog het meest opvalt, en dat ligt buiten de wil van de musici, is het ongedisciplineerde publiek, dat met gehoest, gekuch en zelfs gezucht en hardop gepraat het hele concert in duigen doet vallen. Misschien kunnen mensen zich eens beter informeren vooraleer ze naar een concert gaan en vooraleer ze hardop commentaar geven over hun persoonlijke smaak. Helaas, pindakaas.
Reacties
Een reactie posten