Yves goes classic

Het Antwerp Symphony Orchestra heeft het nieuwe seizoen afgetrapt in stijl. Een nieuwe traditie is gezet: vanaf nu zal elk jaar een gala plaatsvinden, als eerste concert van het seizoen, met een grote stem als trekpleister. Voor de eerste keer was het de beurt aan divo Juan Diego Flórez, die het publiek naar zijn hand zet in een mooi, en soms vreemd gekozen programma. (c) Juan Diego Flórez Juan Diego Flórez breng Christopher Franklin mee als dirigent. Het is snel duidelijk dat deze twee al vaker hebben samengewerkt. Franklin is gewend om de toch wel kleinere stem van Flórez tot haar recht te laten komen door het orkest aan te manen niet té luid te spelen. Vooral in de eerste aria's die de tenor zingt is dat nodig. Mozart is niet de specialiteit van de Peruviaanse charmeur. Desondanks zijn feilloze techniek is zijn stem niet geschikt voor het Mozartiaanse genre. Het is pas bij Rossini dat we voelen dat Flórez hier beter in thuis is. Met een aria uit Il barbiere di Seviglia e...

De Munt heropent haar deuren na jaren van geleuter, en een poging om haar voorstellingen te laten doorgaan in een zogezegd kwaliteitsvolle tent. Gelukkig is deze zwarte periode achter de rug, en is het nieuwe seizoen geopend in het gerestaureerde Muntgebouw. De productie die de spits mocht afbijten is "Pinocchio", waarbij Joël Pommerat voor de regie tekent. Philippe Boesmans zorgt voor de partituur en Patrick Davin dirigeert. (c) Hofmann Hedendaagse opera is niet altijd evident. Toch vind ik dat Philippe Boesmans ons in het verleden al bewezen heeft dat hedendaags klassiek ook mooi kan zijn. Hij bezorgt ons met Pinocchio een nieuwe interessante partituur, die meeslepend genoeg is, in combinatie met een donkere maar mooie regie van Joël Pommerat.  De stemmen die het meest bijblijven in deze productie zijn ongetwijfeld die van Stéphane Degout, graag geziene gast in de Munt, en die van Marie-Eve Munger, die de rol van de fee voor zich neemt. Beiden onderscheiden ze z...

Het Antwerp Symphony Orchestra en DeSingel maken er dit seizoen werk van om enkele grote wereldorkesten op het podium te zetten in de Elisabethzaal. Reden te meer om de data van hun komst met stip aan te duiden in mijn agenda. Het orkest dat de spits mocht afbijten was het Cincinnati Symphony Orchestra, een Amerikaans orkest, met Amerikaanse klank en een Amerikaans programma. Topklasse, dat staat vast! (c) Louis Langrée Wat is het leuk om in Antwerpen, op nog geen kilometer van thuis, een concertzaal te hebben die grote orkesten aankan, en weet te strikken! Het orkest onder leiding van Louis Langrée, die een Franse touch geeft aan het geheel, begint het concert met On the Waterfront van Bernstein. Deze symfonische suite is een ideale opener voor het orkest dat duidelijk kaas gegeten heeft van de Amerikaanse klassieke muziektraditie. Gershwins An American in Paris is nog zo een werk waarin alle instrumentengroepen tonen hoe graag ze dit werk spelen. Het is natuurlijk ook gewoon ...