Yves goes classic

Jonas Kaufmann blijft aan de top staan. Voor zijn "Mein Wien"-programma werkt hij samen met het Prague Philharmonia orkest onder leiding van Jochen Rieder en sopraan Rachel Willis-Sørensen. Zowel orkest als tenor als dirigent als sopraan brengen een concert van topniveau, waar weinig op aan te merken valt.  (c) Jonas Kaufmann  Jonas Kaufmann wil met dit recital een ode brengen aan de bekende Weense operettes en muziek. Zonder te vervallen in platitudes brengt hij een ariaconcert van topniveau. Rachel Willis-Sørensen is voor de gelegenheid opgetrommeld voor enkele duetten, en solo-aria's, en ze stelt niet teleur. Op het programma staan werken van Johann Strauss, Robert Stolz, en Kálmán. De vier bisnummers komen van vier andere Weense componisten. Jonas Kaufmann weet als geen ander hoe zijn publiek te charmeren, en leuk om weten: hij zingt echt veel. Dit format van concerten heeft me in het verleden vaak gefrustreerd, omdat de solist in kwestie vaak zelf heel wein...

In het programmaboek van Ballet Vlaanderen lezen we dat we voor het RASA- programma niet de nadruk mogen leggen het feit dat deze voorstelling inspiratie zou gezocht hebben bij La Bayadère, maar dat we wél de nadruk moeten leggen op het feit dat het over RASA gaat, als nieuwe voorstelling. Dat is jammer, gezien men al maanden reclame was aan het maken met het feit dat RASA een herwerking van La Bayadère zou zijn. Dat deze bewerking wel heel vrijpostig is ingevuld, is duidelijk niet alleen een probleem voor het publiek, waarvan een heel deel beslist om huiswaarts te keren tijdens één van de twee pauzes, maar ook voor de dansers, die op bepaalde momenten meer moeten stilstaan en zingen dan dat ze moeten dansen. (c) Filip Van Roe Rasa is een productie die in wil gaan tegen gevestigde (politieke) waarden, tegen uitsluiting, tegen geweld. Altijd een goed idee zou ik zo denken. Jammer is wel dat deze productie verkocht wordt als een dansproductie. Laat die dans nu juist zijn wat ...

Goede wijn behoeft geen krans. Dat Jan Lisiecki ondertussen aan de absolute top van het klassieke muziekmilieu staat, kan niemand meer ontkennen. Deze jonge pianist stelde een voor zichzelf bijzonder veeleisend en voor het publiek adembenemend recitalprogramma samen, waar ik nog altijd van moet bekomen. Zo veel schoonheid op een avond tijd, het is haast niet te vatten. (c) Jan Lisiecki Jan Lisiecki start zijn recital met Bach. De "Capriccio über die Abreise des geliebten Bruders" is een pareltje uit het Bachrepertoire. Lisiecki is uit het perfecte hout gesneden om deze delicate muziek met de juiste gevoeligheid te brengen. Vanaf de eerste noot kan je een speld horen vallen in het publiek. Lisiecki dwingt tot luisteren. Daarna komen de Lieder ohne Worte op. 67 van Mendelssohn Barholdy aan de beurt. Deze pagina's uit de pianoliteratuur behoren nog steeds tot mijn favoriete muziek. Jan Lisiecki weet als geen ander hoe je Mendelssohn moet interpreteren. Getuige daarvan ...