Yves goes classic

De middag voor zijn concert in de Koningin Elisabethzaal, georganiseerd door COFENA, had ik de unieke gelegenheid om Andreas Brantelid, de Deens-Zweedse cellist die wereldwijde faam vergaart, te interviewen. Wat volgde was een heel aangenaam gesprek met een man die muziek in- en uitademt.   (c) Ida Wang Ik zag je een aantal jaren geleden in Amsterdam met het celloconcerto van  Dvořák , een van de grote en meest gespeelde celloconcerti, met een groot orkest. Anderzijds valt het heel erg op dat je een enorme liefde voor kamermuziek koestert. Wat is voor jou het grootste verschil tussen deze twee verschillende vormen van muziek maken? Voel je je anders op het podium bij een concerto met orkest, dan bij kamermuziek?   Ik denk dat het voor de hand ligt dat deze twee muziekvormen een iets andere muzikale insteek vragen, maar of ik me anders “voel” op een podium bij kamermuziek dan bij een optreden met orkest? Neen, niet echt. Waar het eigenlijk om draait, is bij deze twee vorm...

Nadat COFENA noodgedwongen haar eerste concert van het seizoen heeft moeten annuleren wegens een coviduitbraak bij de orkestleden, is toch gelukt om het tweede concert te laten doorgaan, en wat was dat een succes! Het Württembergisches Kammerorchester onder leiding van de Amerikaanse dirigent Case Scaglione is in bloedvorm en samen met het wereldtalent, de Zweeds-Deense cellist Andreas Brantelid brengen ze een concert van topniveau. Wat doet het deugd om die coronaperikelen even opzij te kunnen zetten voor de schoonheid van de muziek. (c) Ida Wang Het concert wordt geopend met de suite nummer 3 uit Antiche arie e danze van Ottorino Respighi. Case Scaglione heeft een bescheiden dirigeertechniek, maar kent zijn orkest duidelijk door en door. De derde suite danst voorbij, en in het orkest vallen vooral de celli op. Scaglione slaagt erin om de gelaagdheid in de muziek en zijn orkest goed naar voren te laten komen. Hij is heer en meester in het zoeken naar balans, en dat zal verder op de a...