Yves goes classic

Het kan bijna niet symbolischer. Op het moment dat de vreselijke oorlog in Oekraïne uitgevochten wordt, toert het Nationaal Symfonisch Orkest van Oekraïne door Europa om een stukje Oekraïense cultuur uit te dragen naar de rest van de wereld. Het Nationaal Symfonisch Orkest van Oekraïne wordt beschouwd als een van de beste orkesten in Oost-Europa en COFENA is er in geslaagd om dit orkest in deze woelige tijden naar Antwerpen te halen. Het orkest staat onder leiding van Volodymyr Sirenko en werkt samen met twee topsolisten: Liza Ferschtman en Ivan Karizna, die we kennen van de Koningin Elisabethwedstrijd in 2017.  (c) Liza Ferschtman Dat het publiek niet onberoerd blijft bij het opkomen van het Nationaal Orkest van Oekraïne, is een understatement. Het idee alleen al dat de mensen op het podium uit oorlogsgebied komen, misschien al iemand verloren hebben in de oorlog, hun huis hebben moeten achterlaten... het zijn gedachten die door ieders hoofd spoken. Gelukkig is de boodschap die he...

Dat Mozart opera's schreef en symfonieën, dat weet haast iedereen. Maar dat hij ook vele concertaria's heeft geschreven als op zichzelf staande werken, is minder bekend. Een heel deel van die aria's werd onder het stof gehaald om te gebruiken in de voorstelling Mozart/Concert arias, waarin dans en Mozarts werken samensmelten tot één geheel. De choreografie is van de hand van Anne Teresa De Keersmaeker en ging in première in 1992 in Avignon. Desondanks de grote tijdspanne tussen de wereldpremière en de opvoeringen in 2022, heb je als toeschouwer verre van het gevoel dat het hier over een "oubollige" productie zou kunnen gaan. (c) Anne Van Aerschot De meer dan twee uur durende voorstelling van Mozart/Concert arias vliegt als een trein voorbij. Emma Posman, Annelies van Gramberen en Raphaële Green zijn de drie zangeressen van dienst, zij werken samen met het orkest van Opera Vlaanderen en met Pedro Beriso aan de pianoforte. Francesco Corti leidt het geheel in goede b...

  Het balletseizoen in Antwerpen werd dit jaar geopend met een tweeluik. Enerzijds was er "Tempus Fugit" van Johan Inger, anderzijds de bejubelde voorstelling "Futur Proche" van de Belgische Jan Martens. Beide stukken hebben hun eigen dynamiek en dat maakt deze balletavond net zo interessant! (c) Pippa Samaya De avond begint met Tempus Fugit. Wat opvalt aan deze voorstelling is de eenvoud van de choreografie. Het is een choreografie die gaat over loslaten en vastpakken. Over de dood en het leven. Deze productie is op het eerste zicht niets "speciaals", maar dat hoeft uiteindelijk ook helemaal niet. De esthetiek, de prachtige belichting en de subtiele uitvoering van de dansers maken van deze voorstelling een echt juweeltje! Na de pauze volgt Futur Proche, een voorstelling die op het eerste gezicht haaks staat op de Tempus Fugit, maar evenzeer gaat het in die voorstelling over "grijpen" en loslaten. Deze choreografie van Jan Martens is best boeiend...