Yves goes classic

Voor een keer ging ik eens niet naar De Singel voor het concert van Symfonieorkest Vlaanderen, maar trok ik naar Bozar waar violist Josef Špaček in 2012 deelnam aan de Koningin Elisabethwedstrijd. Ondertussen gaat de carrière van deze fantastische solist als een trein, en ben ik blij hem nog eens aan het werk te horen, in het fantastische tweede vioolconcerto van Bartók. (c) Josef Špaček Het concert wordt geopend met een werk van Smetana, namelijk de ouverture uit de "Verkochte Bruid". Dirigent  Jiří Rožeň dirigeert met vaste hand maar ik heb de indruk dat hij hier en daar kleine steken laat vallen. Het orkest is professioneel genoeg om dit op te vangen, dus daarover valt weinig slechts te zeggen. Zoals steeds produceert Symfonieorkest Vlaanderen een egale sonore klank, met genoeg diepgang om het geheel interessant te maken. Daarna komt  Josef Špaček aan de beurt met een magistrale uitvoering van het tweede vioolconcerto van Bartók, hij is een podiumbeest desondanks zijn ...

Ruben Plazier is een pianist om in de gaten te houden. De jonge Nederlander die in Antwerpen woont, heeft een drukbezette carrière, en er lijkt geen einde te komen aan de optredens die hij verzorgt. En maar goed ook, want we hebben te maken met een pianist van topniveau! Samen met violiste Meruet Karmenova, eveneens een muzikante met een bijzondere gave, treedt hij op in het kader van de Middagconcerten in de Antwerpse concertzaal AMUZ.  (c) Ruben Plazier (c) Meruert Karmenova Het leuke aan dit recital was om te beginnen dat Ruben Plazier heel veel uitleg gaf, soms aangevuld met een anekdote, over de werken die gespeeld werden. Zo legde hij direct een goed contact met het publiek, en zo wordt muziek ook extra "levend". Hij en Karmenova zijn goed op mekaar ingespeeld en weten perfect hoe ze het gekozen programma moeten laten klinken in de monumentale AMUZ-zaal.   De twee rasmuzikanten brengen werken van Grieg, Schumann en Beethoven maar ook van de Belg Mortelmans, bij velen on...

The Rape of Lucretia van Benjamin Britten is een kameropera die niet zo vaak wordt opgevoerd. Her en der zie je wel eens een programmatie van dit werk, maar voor mij was het de eerste keer om het eens live te horen. En daar was ik blij om, want ik was al lang aan het denken dat het toch wel tijd werd om deze opera eens te kunnen meemaken. De International Opera Academy werkt samen met Opera Vlaanderen om dit project mogelijk te maken. (c) Koen Broos Het werk van Benjamin Britten is niet evident. Het vraagt heel wat coördinatie van alle muzikanten. Voor de gelegenheid zit het orkest (Spectra) achteraan op de scène, onder leiding van Filip Rathé. De regie van het werk is in handen van Carlos Wagner, die het geheel situeert in een ziekenhuis. Wat de regie betreft: die is uiterst origineel. De fameuze verkrachtingsscène waar de hele opera om draait wordt op een hele originele manier in beeld gebracht. Geen evidentie! Muzikaal is er veel te zeggen: de balans tussen het orkest achteraan en d...

De nieuwe productie voor Ballet Vlaanderen is een drieluik. Drie generaties van choreografen worden verenigd in één avond, en dat belooft vuurwerk. We krijgen werk te zien van William Forsythe, Crystal Pite en Jermaine Spivey. De eerste twee choreografen hebben mijn hart gestolen. De derde jammer genoeg niet.  (c) Filip van Roe De choreografie van William Forsythe, getiteld "One flat thing" is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Een hele reeks tafels staan opgesteld op het podium en worden door de dansers op hun plaats gezet. Alles gaat zeer snel, het lijkt wel een TGV die voorbijraast. Nadat de tafels op hun plaats staan, voeren de dansers een immens ingewikkelde choreografie uit tussen, op en onder de tafels. Het is een staaltje vakmanschap, want het lijkt me alles behalve evident om op zo weinig ruimte te bewegen, en te vermijden dat je gekwetst geraakt door één van de tafels. Ongelooflijk bruisend werk dat nog lang zal nazinderen! Het werk van Crystal Pite, de "Ten ...