Yves goes classic

Op 27 april concerteert deFilharmonie met de pianobelofte Yevgeni Sudbin. Op het programma voor de pianist: het tweede pianoconcerto van Beethoven. De rest van de middag wordt gevuld met de ouverture uit Die Geschöpfe des Prometheus en Beethovens vierde symfonie. Yevgeni Sudbin   deFilharmonie trekt goed haar plan onder leiding van Phillipe Herreweghe tijdens Die Geschöpfe des Prometheus. Deze ouverture, die een restant is van een groter ballet dat nooit integraal is verschenen, is een pareltje in het repertoire van deFilharmonie. Een mooi begin van het concert, dus. Dan komt het tweede pianoconcerto, gespeeld door de jonge Yevgeni Sudbin. Deze pianist trekt zich goed uit de slag tijdens het concerto, maar ik kan me niet aan de indruk ontdoen dat Herreweghe niet zo goed kan volgen. Jammer genoeg laat het orkest steken vallen en dat brengt de pianist ook in moeilijkheden. Gelukkig heeft hij de kans om twee bisnummers te brengen waar het publiek van snoept. Sc...

In het kader van de Mozarthappening in deSingel op zondag 21 april, presenteerde deFilharmonie een opvoering van de onbekende cantate "Davide Penitente". Onbekend, maar niet meer onbemind bij het publiek, want de opvoering, onder leiding van Philippe Herreweghe met zijn Collegium Vocale, viel in de smaak. Als intro op de cantate krijgen we de 39ste Symfonie van Mozart op ons bord. Mooie keuze, maar veel te braaf gebracht. Herreweghe slaagt er voor mij niet in uit deze symfonie te halen wat er inzit. Het orkest lijkt wat moe te zijn, maar dat verandert gelukkig later op de avond. Die verandering hebben we te danken aan het feit dat het orkest aangevuld wordt met de leden van het Collegium Vocale, en drie topsolisten. Sopraan Sophie Karthäuser, niet onbekend op het Belgische concertpodium, mezzosopraan  Marianne Beate Kielland  en tenor Benjamin Hulett. Karthäuser zingt haarfijn, net als Beate Kielland. Benjamin Hulett, die eerder al samenwerkte met Herreweghe zingt krac...

Het gebeurt zelden dat ik eigenlijk nauwelijks op voorhand weet naar welk concert ik ga luisteren. Toch is het mij overkomen. In het kader van mijn abonnement in deSingel dat als titel "Vocale Barok voor Kerk en Opera" draagt, kwam ik terecht bij de Cappella Mediterranea en het Choeur de chambre de Namur, en dit alles onder leiding van Leonardo Garcia Alarcón. Op het programma: het "oratorium" Il Diluvio Universale, de Zondvloed dus, waarin Genesis hoofdstuk 6 tot leven komt. En dit concert, waar ik eigenlijk geen hoge verwachtigen van had, is voor mij de grootste ontdekking in jaren geworden. Meegesleept door de muziek, de prachtige vertolkingen en de uiterst aanstekelijke muzikaliteit van alle mensen op het podium, ben ik buitengekomen uit de concertzaal als een ander mens. (c) CCR Ambronay Direct valt op hoe de sfeer is tussen de orkestleden van de Cappella Mediterranea. Het zit goed. De muzikanten komen op, en direct straalt iets positief af op het publie...

De Munt herneemt deze dagen een productie van enkele jaren geleden. Pelléas en Mélisande zijn terug. Tot groot jolijt van de fans van Anish Kapoor die gezorgd heeft voor het opvallend sobere baarmoederdecor, tot spijt van mensen die meer hadden verwacht van de regie van Pierre Audi, die meer vragen oproept dan antwoorden. Mélisande, juist ja, de bijna mythologische figuur, ooit in het leven geroepen door schrijver Maurice Maeterlinck, de enige Belgische Nobelprijswinnaar in de geschiedenis tot nu toe, is kaal. Althans in de mise en scène van Pelléas et Mélisande van Debussy die we deze dagen kunnen bekijken en beluisteren in de Munt. Wat een idee. Mélisande, die op het sleutelmoment van het verhaal uit haar kasteeltoren gaat hangen en haar lange haren laat rijzen tot op de grond om toch maar contact te maken met haar "grand amour" gebruikt in deze productie een soort sjaal, die ze naar Pelléas werpt. Arme stakker, hij moet het stellen met een staaltje in plaats van het...