Yves goes classic

Edo de Waart en deFilharmonie, het blijft een mooie combinatie. Voor dit concert opteerde men voor drie verschillende componisten: Tsjajkovski, Stravinsky en Sjostakovitch. Ambitieus concert!  (c) Felix Broede    deFilharmonie start met "De bout" van Sjostakovitsj, een kleine maar fijne balletsuite waar direct de solo's van de verschillende instrumenten(groepen) opvallen. Heerlijke muziek om bij weg te zakken in je zetel, of om stiekem te dromen van een dansje. Edo de Waart heeft alles perfect onder controle. En dan volgt de 'plat de résistance': het pianoconcerto van Tsjajkovski. Moeilijke partituur, en een vaak gespeeld werk op pianoconcours. Niet eenvoudig dus om het verschil te maken. Igor Levit, pianist van dienst scoorde hoge ogen met zijn recente Beethovenopname. De verwachtingen lagen dus hoog. Als Levit zijn concerto aanvangt overvalt mij het gevoel dat het wat sloom gaat. Het orkest volgt niet altijd even goed, en het vrij trage t...

Het ticket was al lang besteld, en dat alles "mooier klinkt in het Concertgebouw" dat wist ik ook al. Toch keek ik halsreikend uit naar het tweede pianoconcerto van Saint-Saëns, een toch wel heel moeilijk werk voor pianisten. Voor deze avond werd niemand minder dan Arthur Jussen opgetrommeld. Deze jonge pianist, die samen met zijn broer Lucas furore maakt van Amsterdam tot Hong Kong, is er eentje om in het oog te houden! Hem staat een grote carrière te wachten, zoveel staat vast. (c) Arthur Jussen www.arthurjussen.nl  Het was duidelijk dat het publiek voornamelijk gekomen was om Arthur Jussen aan het werk te zien. Dat er na de pauze nog een symfonie (de Symphonie Fantastique van Berlioz) zou volgen, bleek iedereen te vergeten. En dat was er aan te horen ook. Zowel het publiek en het orkest gingen ongedisciplineerd te werk! Maar daar was voor de pauze niets van te merken. Een gewijde stilte, en alle aandacht voor het jong talent aan het werk op het podium. Saint-Saëns ...

Bevreemdend mooi, dat is het minste dat je kan zeggen over  Les mamelles de Tirésias  van mijn lievelingscomponist Poulenc. Deze mini-opera (hij duurt maar 55 minuten!) wordt niet echt vaak opgevoerd. En al zeker niet in de versie die wij in de Munt voorgeschoteld kregen. We zien een versie in een bewerking voor twee piano's van Benjamin Britten.  Het verhaal is niet moeilijk, maar dat ontdekt men beter zelf. De tekst en de muziek zijn zo speciaal, dat het proberen "uitleggen" ervan, afbreuk zou doen aan de originaliteit. (c) Vincent Beaume Poulenc heeft deze opera buffa geschreven in de Tweede Wereldoorlog. Hij baseerde zich op het gelijknamige stuk van Guillaume Apollinaire, dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd geschreven. De muziek heeft iets karikaturaal, en de regie van Ted Huffman doet dit alle eer aan. We bevinden ons in een café met cabaretallures, en zo vertrekken we voor een één uur durend spektakel vol surrealisme, en geniale muziek. De kwaliteit van ...

Er zijn zo van die concerten waar je naar uitkijkt omdat je weet dat wat komen gaat de perfectie zal benaderen. Het gebeurt dan ook niet vaak dat een van de meest gerenommeerde orkesten van de wereld in Antwerpen aanbelandt. Toch was dat het geval op zaterdag 19 januari met het Budapest Festival Orchestra. Een tot de nok gevulde blauwe zaal van de Singel (ja, zelfs het "balkon" was gevuld), daagde op om dit orkest, onder leiding van hun oprichter Iván Fischer aan het werk te zien. En wat een feest! (c) Marco Borggreve Iván Fischer en zijn orkest zijn een plezier om zien en horen. De muzikanten zitten glimlachend op het podium en hun pretoogjes verraden hoe leuk het is om dit concert te spelen. Eigenlijk doet dat goed, het Nationaal Orkest van België zou er beter eens op stage gaan (nvdr).  Het orkest wordt geopend met de opzwepende Polovetser dansen van Borodin. Niemand kent de naam van deze dansen maar bij het inzetten van de muziek gaat er een zucht door het pub...

deFilharmonie speelt nog geregeld onder de vleugels van Philippe Herreweghe, wiens palmares we niet meer moeten voorstellen. Voor o.a. het Beethovenrepertoire is hij een een veelgevraagd dirigent. Zo ook voor de zesde symfonie, die ook wel de Pastorale genoemd wordt, omwille van het "plattelandskarakter" van de muziek. Maar er is meer, Wagner mag het concert openen en we krijgen een prachtig werk van Frank Martin te horen. Solist van dienst is de bas Thomas Bauer. (c) Ariën Artists Het concert wordt geopend met Wagners Siegfried-Idyll. Een pareltje, dat het publiek meteen meevoert naar andere imaginaire oorden! Daarna is het aan bas Thomas Bauer voor de "Sechs Monologe aus Jedermann" van Frank Martin. Martin was mij volledig onbekend en ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door dit werk. Niet alleen de muziek is interessant maar ook de prachtige stem van Thomas Bauer. Hem wil ik wel vaker bezighoren!  En dan volgt de hoofdmoot van de avond, de Pasto...

Op het moment dat enkele journalisten ontdekten dat Tjajkovski homo was, begonnen ze te beschrijven in hun artikels hoe "leeg" en "nichterig" zijn muziek wel was. Nochtans had hij groot aanzien bij een groot en rijk publiek. Wat er ook van zij, Tjajkovski's muziek overleefde de tand des tijds, en zijn vijfde symfonie is een van de bekendsten ter wereld. Tijd voor deFilharmonie om, onder leiding van Jaap van Zweden, het beste van zichzelf te geven. (c) Jaap van Zweden Wat opvalt is dat deFilharmonie, wanneer ze door van Zweden gedirigeerd wordt, een speciale power heeft, een fond, die we bij andere dirigenten minder terugvinden. Het moet zijn dat van Zweden, die tot voor kort hoofddirigent was bij deFilharmonie en het orkest dus door en door kent, de juiste formule gevonden heeft om met dit orkest aan het werk te gaan. En het werpt duidelijk zijn vruchten af. Als intro van het concert krijgen we Tsjajkovski's Serenade in C geserveerd. Ik had dit we...