Yves goes classic

De opera Orphée et Euridyce van Gluck, die oorspronkelijk Orfeo ed Euridice heette, en in het Italiaans gezongen werd, bestaat ook in een Franse bewerking uit 1859 van de hand van Hector Berlioz. Het is deze laatste versie die De Munt deze dagen uitvoert. Hervé Niquet is maestro van dienst, en voor de regie werd gekozen voor Romeo Castellucci, die furore maakte met zijn Parsifalproductie, waar ik persoonlijk niet echt 'kapot' van was.  (c) Bernd Uhlig  De mythe van Orfeo en Eurydice is een mythe die iedereen wel kent. Elke middelbare scholier komt ze wel eens tegen, is het niet in de lessen Nederlands, dan is het wel bij geschiedenis of esthetica. Het is dan ook goed om deze opera nog eens opgevoerd te zien, en dan nog wel in deze Franse versie, die minder bekend is. Castellucci kiest niet voor de gemakkelijkste weg. Het hele project rond deze opera is uitvoerig besproken en soms ook bejubeld in de pers. Men projecteert live beelden van Els, een patiënte die lijdt...

Net op het moment dat ik dacht een balans op te maken van afgelopen concertseizoen, komt Véronique Gens op de proppen met een prachtig recital. Ik kan mijn rangschikking dus weeral aanpassen. Deze topzangeres voerde ons mee door een Franstalig recital met als titel "L'invitation au voyage", het beroemde gedicht van Baudelaire. (c) Véronique Gens Véronique Gens heeft voor meer dan tien jaar geen recital meer gegeven in de Brusselse Munt. Hoog tijd dus om haar nog eens uit te nodigen. Deze zangeres, die ondertussen de wereld veroverd heeft, kiest voor een volledig Franstalig programma, wat haar bijzonder goed ligt. Componisten van de avond zijn Fauré, Duparc, Debussy, Chausson en Hahn. Fauré heeft de eer om als eerste aan bod te komen. Hij zette verschillende grote teksten op muziek, waaronder "Le papillon et la fleur" van Victor Hugo, maar ook "Lydia" van Leconte de Lisle of "Mandoline" van Verlaine.  Dan komt Duparc met het wereld...

De liederen van Grieg die ik vandaag gehoord heb behoren tot een repertoire dat niet vaak opgevoerd wordt. Het is te zeggen: de liederen van Grieg worden soms wel gezongen, maar dan in veel gevallen in het Duits. Hendrickje Van Kerckhove en Nicolas Callot gaan all the way, en brengen deze liederen, zoals het hoort, in het Noors. Pareltjes in de geschiedenis van het Lied.  (c) Hendrickje Van Kerckhove  De cyclus van Liederen die deze twee rasartiesten brengen zijn opgebouwd rond "de liefde", alsook rond het verlies van een kind. Jeg Elsker Dig! (Ik hou van jou), dat is waar het om draait in dit concert. Van een Mars van de Trollen tot aan Moeders Graf, dit recital is er eentje met een lach en een traan.   Hendrickje Van Kerckhove, wiens CV ondertussen gewoonweg imposant geworden is, werkt geregeld samen met Nicolas Callot. Ook zijn CV is er eentje om u tegen te zeggen. Het is duidelijk dat het publiek iets uniek meemaakt: deze twee muzikanten zij...

De Koningin Elisabethwedstrijd hangt aan elkaar van de tradities. Eén van deze tradities is het slotconcert, dat gegeven wordt door de prijswinnende artiesten die deelnamen aan de wedstrijd. Bij het zangconcours wil dit zeggen dat de eerste zes artiesten samen op het podium verschijnen om te bewijzen waarom zij de besten waren. Orkest van dienst is het Orchestre de l'Opéra Royal de Wallonie-Liège, onder leiding van Paolo Arrivabeni. Wat opvalt, en wat geldt voor alle artiesten van de avond, is dat de interactie met het orkest veel beter is dan tijdens de finaleweek. Dit is vermoedelijk te danken aan de grote stressfactor (het wedstrijdgehalte) die wegvalt. Dit is namelijk een écht concert. Sommige aria's die we in de finaleweek hoorden, horen we terug in het slotconcert. In de wandelgangen is iedereen unaniem: "het klinkt allemaal toch zoveel mooier vanavond". Om niet stil te moeten staan bij elke aria die gezongen is haal ik er een paar hoogtepunten uit, altha...

De zesde symfonie van Mahler is in de geschiedenis op velerlei manier beschreven. Wat wel opvalt is dat veel van deze beschrijvingen het werk beschouwen als een zenuwachtig, onophoudelijke strijd, tegen "demonen", als een nachtmerrie. Het is waar dat dit werk, waar de hamer van het noodlot twee keer slaat -de derde keer werd door Mahler uit zijn partituur gehaald, om het Lot niet teveel te tarten- een constante stroom is van noten, van muziek, die anderhalf uur indreunt op het publiek. Gustav Mahler   Eigenlijk is Mahler 6 best een agressieve symfonie. De muziek verplettert het publiek. Als je buitenkomt uit deze symfonie overvalt je een geweldig gevoel. Letterlijk dan. Het werk is overdonderend al was het maar door de overvloed aan slagwerk. Zo is er de speciale Mahlerhamer, een grote houten hamer die gebruikt wordt om twee zeer luide slagen te geven in de vierde beweging van het werk. Mahler liet speciaal voor de première het blok ontwerpen om met de hamer op te slaa...