Yves goes classic

In 2009 bracht Jan Lisiecki zijn eerste cd uit. De toenmalige 15-jarige pianist speelde het eerste en tweede pianoconcerto van Chopin op het Chopinfestival in Warschau.  Zijn cd, een opname van die twee optredens, die nu nog zeer moeilijk te verkrijgen is, maakte furore, en was de voorbode van de ontpopping van een meesterpianist. Zes jaar later haalt Jan Lisiecki het eerste pianoconcerto, dat alleen voor virtuozen is weggelegd, vanonder het stof en meer zelfs, hij knoopt er zijn debuut aan de Berliner Philharmonie aan vast, samen met het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin (DSO) en dirigent Tugan Sokhiev. Daar kon ik uiteraard niet ontbreken. (c) Jan Lisiecki De Berliner Philharmonie is even beroemd en berucht als Carnegie Hall in New York, of Wigmore Hall in Londen. In deze zaal traden de grootste dirigenten en orkesten op, en elk wereldbefaamd solist, in welke discipline dan ooit, droomt ervan om ooit in deze zaal te spelen. Het is dan ook een concertzaal van uitzonderlijk...

Zij die mijn blog volgen en/of mij wat beter kennen weten dat als de combinatie Jan Lisiecki - Yannick Nézet-Séguin op de affiche staat, ik met grote urgentie een ticket bestel. Ik had dit keer geluk dat een concert van mijn favoriete dirigent met een van mijn favoriete solisten in een weekend viel, en dat ik naar Duitsland kon gaan voor het meemaken van dit unieke concert. Op het programma: de Mahlerversie (voor orkest) van het strijkkwartet 11 van Beethoven, ook wel het Quartetto serioso genoemd. Daarna het virtuoze 22ste pianoconcerto van Mozart, en als afsluiter en stuk "popmuziek": de vijfde symfonie van Beethoven. Orkest van dienst is eentje met wereldfaam: het Chamber Orchestra of Europe. (c) Jan Lisiecki (c) Yannick Nézet-Séguin (foto's genomen door Petra Coddington) Vanaf de eerste noten is duidelijk dat het orkest écht een wereldorkest is. De sound die ze voortbrengen in de overigens prachtige zaal in Dortmund is indrukwekkend. Bij de Mahler die als open...

Naar goede gewoonte vinden in de weken na de spannende Koningin Elisabethwedstrijd een hele reeks concerten plaats.  Ik was heel blij dat ik getuige kon zijn van het laureatenconcert van de 4de, 5de en 6de  laureaat van de Wedstrijd, in Bozar. De solisten worden deze keer gelukkig niet begeleid door het NOB, maar wel door Brussels Philharmonic onder leiding van Michel Tabachnik. Dit alles onder het goedkeurend oog van Koningin Mathilde. (c) IMKEB (vlnr. Fumika Mohri, Stephen Waarts, Tobias Feldmann) Voor dit concert kiezen de drie solisten elk één concerto. Fumika Mohri mag beginnen met haar geliefkoosde Sibelius. Dit is natuurlijk een prachtig werk. Mohri lijkt in de eerste twee delen een nogal schoolse toer op te gaan, maar in het derde deel overtuigt ze me volledig. Ze kruipt in haar vioolspel en ze maakt er een sprankelend concerto van! Mohri durft buiten de lijntjes kleuren en het wedstrijdgevoel verdwijnt. Dan komt mijn favoriet van de avond, Stephen Waarts, aa...

deFilharmonie deed beroep op Karin Strobos, een jonge Nederlandse sopraan die serieus haar weg aan het banen is binnen het klassieke circuit, om het vierde deel van vierde symfonie van Mahler te komen zingen. Deze symfonie werd dit seizoen door verschillende orkesten in DeSingel opgevoerd. In dat opzicht is het een beetje jammer dat men geen andere Mahlersymfonie programmeert. Edo de Waart is dirigent van de avond. (c) Karin Strobos Als voorprogramma is er het werk "At the edge of the world" van Wim Henderickx, de artist in residence van deFilharmonie. Henderickx wordt voor het concert op het podium geroepen om duiding te geven bij zijn werk. Het is gebaseerd op enkele kunstwerken van de kunstenaar Anish Kapoor. Dit is hedendaagse muziek dus ik zal het werk meermaals moeten horen vooraleer het te begrijpen. Er zitten alvast interessante stukken in, maar op andere momenten hoor ik een chaos van noten. Dat Henderickx zijn eigen stijl heeft is duidelijk, in elk geval verdien...

Vincent Dumestre is al lang geen onbekende meer in het barokmilieu. Hij is de oprichter van het vermaarde ensemble Le Poème Harmonique, waarmee hij sinds 1998 aan de slag gaat. Doel van dit ensemble is om de barok te laten herleven op de scène, waarbij verschillende artistieke disciplines met elkaar verzoend worden. Onlangs verscheen zijn productie uit Rouen, namelijk die van Dido en Æneas, op DVD. Met deze productie toerde Dumestre en zijn ensemble rond langs onder andere Versailles. In Brussel horen we een concertante, maar niet minder indrukwekkende versie van dit prachtige werk van Purcell. Beeld uit de geënsceneerde versie van Dido and Æneas met Henk Neven als Æenas. Vincent Dumestre kiest een schare aan exquise solisten uit, en stelt hoge eisen aan zijn orkest. Het koor Accentus is de kers op de taart. Dit koor werd enkele jaren verkozen tot "beste koor ter wereld"... en dat mag gehoord worden! Isabelle Druet zingt Dido, we kennen haar als tweede laureate op de...