De Zaak Makropoulos is een opera van Janácek die niet heel vaak wordt opgevoerd. In de opera van Antwerpen was het jaren geleden dat deze componist nog werd uitgevoerd. Desondanks dat feit, kregen we een adembenemende productie te zien, met uitgelezen zangers, een orkest en dirigent in topvorm, en een enscenering om van te snoepen. Op alle onderdelen met glans geslaagd, zoveel is duidelijk!
De zaak Makropoulos is een geniale partituur. Zo geniaal dat je je afvraagt hoe zangers en orkest in staat zijn om zo een prestatie te leveren. Het verhaal dat, snel gezegd, draait rond een vrouw die 300 jaar leeft en op het einde moet kiezen tussen het eeuwige leven, of toch de dood, die verlossing brengt, is er een van hamers en mokerslagen. We worden geconfronteerd met een levensvraag die evenveel antwoorden als extra vragen oproept: wat zouden we geven voor het eeuwige leven? Willen we eeuwig leven, of kiezen we voor een tijdelijke passage op onze planeet?
De absolute ster van de avond is sopraan Rachel Harnisch die met haar roldebuut een haast onmogelijke prestatie neerzet. Ze overtuigt en wordt sterker naar het einde toe, wat niet evident is voor zo een zware partij. Michael Kraus zingt Prus, en dat is eveneens zijn roldebuut, net zoals bij Gregor, gezongen door Michael Laurenz. Beide zangers zetten een topprestatie neer.
De dirigent Tomás Netopil heeft de touwtjes stevig in handen en loodst de zangers en het orkest door de lange en moeilijke partituur. Zijn directie is superduidelijk, leuk om zien!
De enscenering van Kornél Mundruczó vind ik zeer accuraat, en ze is van een grote esthetische waarde.
10/10 voor deze productie! Afwezigen hebben echt wel ongelijk!
 |
| (c) Opera Vlaanderen (Annemie Augustijns) |
De absolute ster van de avond is sopraan Rachel Harnisch die met haar roldebuut een haast onmogelijke prestatie neerzet. Ze overtuigt en wordt sterker naar het einde toe, wat niet evident is voor zo een zware partij. Michael Kraus zingt Prus, en dat is eveneens zijn roldebuut, net zoals bij Gregor, gezongen door Michael Laurenz. Beide zangers zetten een topprestatie neer.
De dirigent Tomás Netopil heeft de touwtjes stevig in handen en loodst de zangers en het orkest door de lange en moeilijke partituur. Zijn directie is superduidelijk, leuk om zien!
De enscenering van Kornél Mundruczó vind ik zeer accuraat, en ze is van een grote esthetische waarde.
10/10 voor deze productie! Afwezigen hebben echt wel ongelijk!
Reacties
Een reactie posten