Yves goes classic

Zoals de lezers van mijn blog alvast weten, is de wereld van het ballet voor mij relatief nieuw. Ik vond het daarom een leuk idee om eens een interview te doen met iemand die er alles over weet. Mijn bedoeling met dit interview was niet om alle details uit de balletwereld uit te spitten, maar wel om enkele vragen die bij mij als beginnend balletliefhebber opkomen, te kunnen stellen. Ik ben heel erg vereerd dat  Philipe Lens, solist bij Ballet Vlaanderen, bereid was om tijd te maken om op enkele van mijn vragen te antwoorden. Het was voor mij erg bijzonder om deze jonge danser zo gepassioneerd over zijn vak te horen spreken! (c) Filip Van Roe voor Ballet Vlaanderen Wanneer kwam je voor het eerst in contact met ballet?  Ik was 12 jaar toen mijn moeder me meenam om te gaan kijken naar de balletles van mijn jongere zus. Ikzelf was in die periode veel bezig met turnen en verdedigingssporten en ik was sowieso een kind dat erg veel beweging nodig had. Mijn ...

De Speler is een (voor mij) weinig besproken opera van Sergei Prokofjev. Het verhaal van een gokverslaafde die volledig ten onder gaat, onder meer onder druk van zijn omgeving, én de liefd e, spreekt tot de verbeelding. De heftige muziek van deze korte opera (2 uren), sleept ons mee in de hoofden van de personages. Die worden overigens vertolkt door enkele topsolisten. Deze opera zou je niet beter horen in de Met of de Scala. Daar komt nog eens bij dat de enscenering van topkwaliteit is: de regie van Karin Henkel is van wereldniveau. We verplaatsen ons in een wereld van twijfel, angst en levensdrang. Karin Henkel slaagt erin om deze zaken op verbluffende doch eenvoudige wijze op het toneel te brengen. (c) Opera Vlaanderen Dmitri Jurowski, die nog altijd last heeft van zijn lachspieren, en ze bijgevolg niet kan gebruiken bij het overdonderende applaus, heeft het geheel prima onder controle. Het geheel, dat is een groot orkest, met een zeer uitgebreide rol voor de percussieafdeli...

In het kader van het Festival Musique 3 was Pavel Kolesnikov nog eens in België. Enkele weken geleden trad hij nog op in Antwerpen samen met het Symfonieorkest Vlaanderen, waarmee hij het eerste pianoconcerto van Beethoven uitvoerde. Nu staat Kolesnikov alleen op het podium voor een recital, in het Flageygebouw in Brussel. (c) Pavel Kolesnikov Voor dit recital kiest Pavel Kolesnikov niet de gemakkelijkste weg. Hij stelt een ambitieus programma samen en dat is hem op het lijf geschreven! Het recital is getiteld "Children's Corner", naar de suite van Debussy die in het concert centraal staat. Pavel Kolesnikov wisselt deze suite af met stukken uit "Ein Kinderspiel" van H. Lachenmann. Dit hedendaagse werk uit 1935 is niet makkelijk om te volgen, het staat in schrik contrast met het werk van Debussy en dat contrast is op zijn minst interessant te noemen.  Andere werken die Kolesnikov op meesterlijke wijze beheerst komen van Chopin (Mazurka 4 op 30), J.S. ...

Als Lorenzo Gatto optreedt in Flagey is het feest. En daar wil ik uiteraard niet ontbreken. Samen met het Brussels Philharmonic brengt hij het vioolconcerto van Sibelius. De rest van het concert, in het teken van "Het Noorden", wordt verzorgd door het orkest samen met het Vlaams Radio Koor, en soliste Jolien De Gendt. Dit alles onder leiding van vaste waarde Stéphane Denève. (c) Lorenzo Gatto Lorenzo Gatto is een artiest van wereldformaat, dat weten we al langer dan vandaag. Ik ben blij hem Sibelius te horen spelen. Dit buitengewoon concerto, dat ik toch wel een warm hart toedraag, vraagt een grote portie technisch vernuft, vooral in de derde beweging. Lorenzo Gatto brengt het concerto met het juiste gevoel, en met bravoure. Ik vraag me eigenlijk af of Sibelius een gemeen man was, door zo een moeilijke derde beweging te schrijven. Lorenzo Gatto bewijst eens te meer dat hij heer en meester is op het vioolpodium! We horen daarna een werk van Erkki Sven Tüür, een evoc...