Zoals de lezers van mijn blog alvast weten, is de wereld van het ballet voor mij relatief nieuw. Ik vond het daarom een leuk idee om eens een interview te doen met iemand die er alles over weet. Mijn bedoeling met dit interview was niet om alle details uit de balletwereld uit te spitten, maar wel om enkele vragen die bij mij als beginnend balletliefhebber opkomen, te kunnen stellen. Ik ben heel erg vereerd dat Philipe Lens, solist bij Ballet Vlaanderen, bereid was om tijd te maken om op enkele van mijn vragen te antwoorden. Het was voor mij erg bijzonder om deze jonge danser zo gepassioneerd over zijn vak te horen spreken!
 |
| (c) Filip Van Roe voor Ballet Vlaanderen |
Wanneer kwam je voor het eerst in contact met ballet?
Ik was 12 jaar toen mijn moeder me meenam om te gaan kijken naar de balletles van mijn jongere zus. Ikzelf was in die periode veel bezig met turnen en verdedigingssporten en ik was sowieso een kind dat erg veel beweging nodig had. Mijn moeder zocht dan ook mee naar een manier voor mij om veel te bewegen, en daagde me wat uit door te zeggen dat ik niet aan ballet zou durven beginnen. Zoiets moest ze natuurlijk geen tweede keer zeggen, en vanaf toen ging ik wekelijks naar de balletles.
Later ben je dan gaan studeren aan de balletschool in Antwerpen in een voltijdse balletopleiding. Wat moet ik me daar precies bij voorstellen?
Het woord zegt het natuurlijk zelf: dagelijks lessen ballet, maar niet uitsluitend. Bovenop de lessen klassiek ballet kregen we verschillende andere dansvakken: jazz, karakterdans, Spaanse dans en ook moderne technieken zoals de Grahamtechniek. En we hadden natuurlijk ook de algemene vakken zoals wiskunde en Frans. De eerste jaren in de balletschool situeren zich in het ASO, daarna werd het KSO.
Is die school dan een internaat?
Er is een internaat voor mensen die verder weg wonen, maar ikzelf kon gemakkelijk over en weer naar huis elke dag.
Je zei daarnet dat je in de opleiding verschillende technieken, verschillende stromingen bestudeerde, ik vraag me dan af: kan jij als danser mij eens vertellen wat volgens jou de grote verschillen zijn tussen klassiek ballet en hedendaagse dans?
Dat is een goede vraag, er wordt enorm over gediscussieerd, ook onder dansers! In mijn visie zijn de écht klassieke balletten de "verhalende" balletten zoals Sleeping Beauty, De Notenkraker, het Zwanenmeer, waar de corps de ballet mooi in lijn staat, je je zes basisposities perfect verzorgt, en waar de principal als prins of als slechterik binnenkomt. Dat is wat ik versta onder “klassiek ballet".
Een soort Disney-achtige productie?
Disney is het niet echt, maar ik snap wel wat je bedoelt, in die zin dat het zaken zijn die jong en oud aanspreken, terwijl de hedendaagse producties vaak een specifieker publiek interesseren en iets abstracter zijn, waarin de verhaallijn moeilijker te volgen is.
Er is verder ook het neoklassieke waarin er al iets "losser" wordt gedanst, maar waarin de mooie bewegingen met de benen, mooie lijnen etc. nog steeds van zeer groot belang zijn. Er wordt daar nog zeer veel gelet op de juiste en correcte klassieke lichaamshouding. Bij hedendaags is het het gevoel dat telt en de power. Bij klassiek ballet is die power ook van belang, maar komt er minder grondwerk bij kijken, en zijn er andere soorten lifts. Kortom, je kan er over blijven discussiëren.
Interessant om te horen dat er blijkbaar wel discussie over blijft bestaan.
Ja, inderdaad , wie ben ik om te zeggen wat het verschil "exact" is? Soms is de lijn tussen de twee ook gewoon niet erg duidelijk.
Andere vragen die beginnende balletliefhebbers zich stellen: waarin zit de moeilijkheid bij klassiek en/of hedendaags of hangt dit af van de choreografie? Vraagt hedendaagse dans meer lichamelijke capaciteiten dan klassiek ballet? Kan je dat veralgemenen?
Het hangt er vanaf wat voor soort danser je bent. Ik voel mezelf vaak heel comfortabel in het aardse, in het hedendaagse werk, het "grounded" werk. Als kind moest ik veel meer tijdsteken in het klassieke. Bij sommige anderen ligt dat omgekeerd. Ik heb heel erg moeten werken op mijn voetenwerk en benenwerk, bijvoorbeeld de en-dehors (het openzetten van de heupen).
Hoeveel repetities hebben jullie gemiddeld voor een voorstelling? Is dat een vast aantal?
Dat hangt er vanaf. Sommige compagnies werken van productie naar productie, en besteden bijvoorbeeld een volledige maand aan één werk. Bij anderen, zoals bij ons, zitten we vaak met triple bill voorstellingen, waarbij drie choreografieën worden ingestudeerd, volgens een schema. We werken dusdanig aan meerdere choreo's tegelijk. Er is dan ook iemand die de planning strikt in het oog houdt, zodat de dansers weten waar ze moeten zijn. Voor sommige stukken zijn we een maand bezig, voor andere drie weken. Soms gebeurt het dat we langer op voorhand al enkele repetities hebben met een choreograaf die later geprogrammeerd staat etc., maar dat is eerder zeldzaam.
Een vraag van heel andere aard: ballet trekt een ander publiek dan opera. Ik zie vaak gezinnen met jonge kinderen. Dat is in de opera eerder een uitzondering, tenzij in specifieke jongerenvoorstellingen. Heb jij een idee van de oorzaak daarvan?
Ik denk dat in de media op zich meer aandacht besteed wordt aan dans. Denk aan programma's zoals "So you think you can dance", de aanwezigheid van hip hop, street dance. En niet te vergeten is er ook het cliché van het meisje dat naar het ballet gaat, en die haar ouders vraagt om eens naar een echte balletvoorstelling te gaan. Opera wordt minder naar buiten gebracht, tenzij er soms een uitzonderlijke stem aan bod komt bij programma's zoals X factor etc., maar dat is eerder zeldzaam. Ik denk dat de aandacht die aan dans besteed wordt op TV groter is en dat dat toch wel veel verklaart. De impact van de media is soms groter dan we denken!
Tot slot, zijn er bepaalde dansers of danseressen waar jij naar opkijkt?
Vroeger, als jonge beginneling heb ik veel op Youtube gezocht naar balletfilmpjes, ik wilde een echte balletster worden. Ik keek graag naar bijvoorbeeld de Cubaanse danser Carlos Acosta, die vroeger principal was bij de Royal Ballet. Ik heb vooral veel met mijn ogen gestolen door veel dingen te bekijken. Ik leer ook heel veel van choreografen zoals Hofesh, Sidi Larbi Cherkaoui etc., als ik meewerk aan een van hun producties. Ik leer op die manier verschillende bewegingstalen, verschillende visies op dans. Ik moet sowieso nauw met hen samenwerken en dat leidt soms tot aangename nieuwe ontdekkingen! En niet te vergeten zijn er ook de collega's van onze compagnie, die heel inspirerend kunnen werken, het is leuk om nieuwe dingen van mekaar te leren!
Reacties
Een reactie posten