Yves goes classic

Jan Lisiecki strijkt neer in Düsseldorf aan het begin van zijn tour met het Orpheus Chamber Orchestra. Het is het orkest waarmee hij onlangs heeft samengewerkt voor de opname van de twee pianoconcerti van Mendelssohn. En dat die opname veel gevolg heeft gekregen is niet moeilijk: het is een opname van wereldkwaliteit. Niet alleen omwille van het buitengewoon intelligent pianospel van Jan Lisiecki, maar ook omwille van de wereldkwaliteit van het Amerikaanse orkest. (c)  Christian Köstlin/Deutsche Grammophon Het concert in de sfeervolle Tonhalle in Düsseldorf begint met het orkest alleen. Ze spelen een nieuwe compositie van Jessie Montgomery. Het is de Europese première van dit werk. Net zoals bij de meeste hedendaagse composities, duurt het een tijdje voor het werk doordringt. Het is zo een van die dingen die je meermaals zou moeten horen om ze te leren appreciëren. Het werk geeft aan iedere instrumentengroep van het orkest de kans om te excelleren. De gelaagdheid in het orkes...

Er hangt een gezellige drukte op het Koningin Astridplein in Antwerpen. Vooral aan de inkomdeur van de Koningin Elisabethzaal staat heel wat volk te drummen om binnen te gaan in de zaal. Jong en oud zijn verzameld, en er heerst een gezonde spanning. Die heeft alles te maken met het aankomende concert: Het Mariinsky Theater Orchestra, onder leiding van hun chef Valery Gergiev, is nog eens in België op uitnodiging van Cofena, de organisatie die al decennia concerten van zeer hoge kwaliteit organiseert in Antwerpen. De medewerkers van Cofena slagen erin steeds een boeiend programma aan te bieden, waarbij telkens een solist centraal staat. Voor dit concert werd rising star Alexandre Kantorow aangesproken, die onlangs de meest prestigieuze pianowedstrijd ter wereld op zijn palmares mocht noteren: hij won de Eerste Prijs, de Gouden Medaille en de Grand Prix op de Internationale Tsjaikovskiwedstrijd. Deze pianist is dus niet zomaar iemand, hij wordt nu al gerekend tot de grootste musici van...

Toen ik vanmiddag het artikel las dat in De Standaard verscheen met betrekking tot het concert van Symfonieorkest Vlaanderen op donderdag 3 oktober, was ik wat verbaasd over wat de journalist schreef over haar ervaring met het Symfonieorkest Vlaanderen onder leiding van Kristiina Poska. Ikzelf was namelijk enkele dagen later aanwezig in De Singel (op 6 oktober) en stelde vast dat dit concert van een heel ander kaliber was. Zo zou de nieuwe chef-dirigent van het orkest, Kristiina Poska, volgens dat artikel de "lange lijnen net niet vrij genoeg laten zweven". Wat de journalist daarmee bedoelt is mij een raadsel. Dat ze daarbovenop het talent van Lorenzo Gatto en Pieter Wispelwey in vraag stelt, is helemaal een brug te ver. (c) Wouter Maeckelberghe De nieuwe chef-dirigent van het Symfonieorkest Vlaanderen heeft haar debuut als chef niet gemist! Haar palmares is groot, en het publiek mag zich heel tevreden stellen met het feit dat deze dame de samenwerking met het orkest is...