Yves goes classic

Choreolab was dit jaar aan de veertiende editie toe. Het is een concept uitgewerkt door Ballet Vlaanderen, waarbij de dansers van de compagnie zélf aan het choreograferen gaan. Ze werken choreografieën uit voor mededansers, voor zichzelf,  en/of voor gastdansers. Dit jaar werden er zelfs jongeren uit de Koninklijke Balletschool en het Junior Ballet Antwerpen geselecteerd om mee te werken aan één van de choreografieën. Het thema dat de verschillende choreografieën verbond, was "feest", in het kader van het 50-jarig bestaan van Ballet Vlaanderen. (c) Nicha Rodboon   De choreografieën worden verdeeld over twee avonden. Dat wil zeggen dat er heel wat dansers van Ballet Vlaanderen meewerken aan deze productie, en dat is uiteraard een goede zaak. Toch mis ik enkele solisten en andere dansers die ik zo graag aan het werk zie.  De dansers laten hun creativiteit de vrije loop en dat zorgt soms voor verrassend mooie creaties. Vroeger heette Choreolab “Coupe Maison”. Er...

Rusalka is de ideale opera om tijdens de kerstperiode op te voeren. Het bekende verhaal van de zeemeermin die haar stem moet afgeven aan de boze zeeheks, in ruil voor haar staart tegen een paar menselijke benen, om zo bij haar prins te kunnen zijn, is in ons collectief geheugen gegrift, zij het niet in een aangepaste, zachtgemaakte versie van Walt Disney. Alan Lucien Øyen, een Noorse regisseur en choreograaf maakt voor de gelegenheid een Rusalka die een streling is voor oog en oor. Een abstract en sober decor, aangevuld met een mooie choreografie van dansers van Ballet Vlaanderen die de hoofdpersonages verdubbelen en volgen, zorgt voor een sprookjesachtige opera-avond. (c) Filip Van Roe De Litouwse dirigente Giedré Šlekytė dirigeert met vaste hand en geeft blijk van een grote kennis van deze opera. Ze weet de juiste accenten te leggen in de muziek van Dvořák, en ondersteunt zo de solisten op de goede manier. Pumeza Matshikiza zingt Rusalka met verve. Ik kende deze za...

Als er één instrument is waar ik veel over weet dan is het de mandoline. Toen ik vroeger als kind mijn muziekacademie startte koos ik zonder verpinken voor dit vaak vergeten instrument. Tot mijn 18 jaar volgende ik dan ook steevast mijn wekelijkse lessen, en verdiepte ik mezelf in de wondere wereld der mandoline. Dat het een instrument is dat niet vaak als solo-instrument op de bühne verschijnt, is logisch. Weinig componisten hebben solistisch werk voor de mandoline geschreven. Veel mensen kennen het instrument ook alleen maar uit die éne aria in Da Giovanni van Mozart. En door Vivaldi is de mandoline gelukkig niet helemaal in de vergetelheid geraakt. De laatste jaren zorgt Avi Avital voor heel wat ophef op de internationale scène. Deze Israëlische mandolinist wordt met veel élan aangekondigd als artist in residence in Bozar. Jammer is alleen dat hij de verwachtingen niet inlost, bijzonder veel fouten maakt, technisch slechts matig onderlegd is, en muzikaal geen hoge toppen scheert....

Alexandre Kantorow is geen onbekende meer in het klassieke muziekmilieu. Zijn overwinning in het Tsjaikovskiconcours zorgde voor een extra boost in zijn carrière en het staat vast dat deze pianist een graag geziene gast is en wordt op de klassieke podia wereldwijd. Voor het concert in Lille werkte hij samen met het Orchestre de Douai onder leiding van Jean-Jacques Kantorow, jawel, de vader van.... Het wordt een heel interessante concertavond omdat deze anders opgebouwd is dan wat we gewend zijn: voor de pauze geeft Alexandre Kantorow een solorecital. Na de pauze speelt hij samen met het orkest het vierde pianoconcerto van Beethoven. (c) Jean-Baptiste Millot Het recital voor de pauze draait rond drie componisten: Brahms, Chopin en Beethoven. De eerste Rapsodie, opus 79 komt als eerste aan de beurt. Kantorow dartelt door dit prachtige werk met zijn specifieke en adembenemende toucher. Het is een mooie opener voor wat volgt. De Fantasie in fa klein, opus 49 van Chopin is het twee...