Yves goes classic

Voor de "Dag van de Dans" creëerde Shelby Williams, danseres bij Ballet Vlaanderen, een avond waarin cocktails geserveerd werden door cocktailbar Dogma uit Antwerpen, in combinatie met een reeks aan korte choreografieën uitgevoerd door de dansers van Ballet Vlaanderen. We krijgen enkele choreografieën te zien die uitgedacht zijn door enkele dansers van de compagnie. Het is altijd interessant om de dansers als choreografen aan het werk te zien.  (c) Ballet Vlaanderen In totaal krijgen we acht korte werken te zien die heel verschillende sferen creëren. Een opvallende creatie om mee te starten is "Flat" van Claudio Cangialosi, die inzoomt op een toxische relatie tussen dansers. Het is een krachtig stuk, mooi uitgevoerd door Claudio Cangialosi en Shelby Williams. Daarna krijgen we werk te zien van Zoë Ashe-Browne getiteld "Brave to Quit You". Dit werk wordt heel mooi uitgevoerd door Lara Fransen en Brent Daneels, en gaat ook dieper in op de "relatie"...

Toen ik Alexandre Kantorow voor het eerst mocht interviewen voor deze blog (je vindt het interview hier  terug), was dat vlak na de meest prestigieuze pianowedstrijd ter wereld: de Tsjaikovskicompetitie in Moskou. Tijdens de finale van die competitie stond het tweede pianoconcerto van Tsjaikovski op het menu en het leverde hem niet alleen de gouden medaille op maar ook de Grand Prix, een prijs die slechts drie keer in de geschiedenis van de wedstrijd werd uitgereikt. Geen enkele Fransman deed hem dat ooit voor.  Kantorow keert terug naar het podium met dit concerto en dat is natuurlijk vuurwerk. Het is een concerto dat hem na aan het hart ligt en dat is voelbaar tot in elke vezel van ons lijf als we in de concertzaal zitten. Voor dit concert werkt de pianist samen met de fantastische dirigent Dima Slobodeniouk. Verschillende mensen hadden mij gezegd dat deze dirigent bijzonder intelligent dirigeert, en ik was heel blij hem eens live aan het werk te zien samen met het Belgisch ...

Naar een opera van Wagner gaan is altijd een beetje binnenstappen in een parallelle wereld. Wagner heeft in zijn opera's een heel eigen soort universum gecreëerd, dat erg herkenbaar is, maar soms ook wel bevreemdend. Zijn doorgaans lange opera's zorgen ervoor dat je als luisteraar meegezogen wordt in een urenlange Unendliche Melodie, een soort droom om in te verdwalen. Voor de productie van Tristan und Isolde heeft Opera Vlaanderen de niet onbesproken Franse regisseur Philippe Grandieux aangetrokken. Hij kiest voor een radicale regie, die duidelijk zorgt voor heel uitgesproken en vaak tegengestelde meningen in het publiek. (c) Annemie Augustijns / postproductie Corinne Thevenon Dat Grandieux van oorsprong een filmregisseur is, kunnen we afleiden uit het concept dat hij kiest voor deze regie van Tristan und Isolde. Grandieux kiest ervoor om een groot doorzichtig scherm voor de scène te plaatsen, waarop beelden geprojecteerd worden. De zangers staan achter dit scherm in het donk...

De harp was voor mij tot voor kort onbekend terrein, als solo-instrument. Toen ik via AVROTROS en de Dutch Classical Talent-tournee de Nederlandse harpist Joost Willemze in het vizier kreeg, greep ik de kans om aanwezig te zijn op één van zijn recitals. En dat was meteen een schot in de roos. Joost Willemze heeft een prachtig programma opgebouwd rond de mythe van Orpheus en Eurydice.  Het verhaal gaat over  Orpheus, die na de dood van zijn g eliefde Eurydice , afdaalt naar de onderwereld.  Hij gaat er in gesprek  met Hades, god van de onderwereld, en vraagt om zijn geliefde te laten terugkeren naar de wereld der levenden. Zijn gezang laat Hades niet onberoerd, en Hades plooit: Eurydice mag terug mee naar boven, op voorwaarde dat Orpheus niet omkijkt naar haar op hun weg terug.  Uiteraard kan Orpheus het niet laten om om te kijken, en wordt Eurydice teruggestuurd naar de onderwereld... (c) Joost Willemze Joost Willemze, die naast zijn diploma aan het conservato...