Als Alexandre Kantorow in de buurt is, ga ik uiteraard steeds luisteren. En zeker als hij optreedt met een van de beste orkesten van de wereld, het Budapest Festival Orchestra, onder leiding van Iván Fischer. Het programma kadert in het Budapest Festival 2024 en is opgebouwd rond één componist: Brahms. Voor de pauze krijgen we de Hongaarse dans nummer 10 en het ongelooflijk tweede pianocerto te horen. Na de pauze krijgen we de tweede symfonie geserveerd, met als aperitief de Hongaarse dans nummer 7.
 |
| (c) Concertgebouw Brugge |
Dat het Budapest Festival Orchestra een zwak heeft voor Brahms is geen geheim. Het is dan ook geen toeval dat het hele programma van deze avond opgebouwd is rond deze componist. In november 1881 speelde Brahms zelf voor het eerst publiekelijk zijn tweede pianoconcerto in ... jawel, Budapest. Het was direct vanaf het begin een enorm succes. Dit concerto wordt al gauw bestempeld als een van de meesterwerken van Brahms, en het is dus vanaf zijn geboorte een lang leven beschoren. Wat atypisch is, is dat het concerto vier delen bevat. Brahms legt uit in een brief aan zijn vriend Herzogenberg dat hij een "concertootje heeft geschreven met een "mooi, klein scherzo"". Dit scherzo, waar de componist over spreekt, is het tweede deel van het concerto, het allegro appassionato. Al direct na de wereldpremière van zijn meesterwerk maakt Brahms er een omweg mee langs de grote concertzalen in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk.
Geen pianist is geknipter voor de uitvoering van dit concerto dan Alexandre Kantorow. Zijn behendigheid, muzikale gevoel en samenwerking met de dirigent zijn gewoon perfect. Zijn vederlichte toucher zorgt ervoor dat we een parelend pianospel te horen krijgen, waarbij geen enkele sprong of greep als moeilijk ervaren wordt door de toeschouwers. Kantorow weet als geen anderen het publiek mee te slepen in een sfeervolle en ontroerende uitvoering van dit moeilijke concerto. Gezegd moet ook dat het orkest geen enkele steek laat vallen en de perfecte begeleiding vormt voor de pianist, niet in het minst door de deskundige leiding van Iván Fischer.
En die deskundige leiding, daarover bestaat geen discussie meer na het horen van de tweede symfonie van Brahms, na de pauze. Wat een ongelooflijke concertervaring is dit! Een perfect afgemeten symfonie, zonder overdreven tierlantijntjes. De essentie van wat klassieke muziek moet voorstellen zit vervat in deze uitvoering.
Dit was zo een van die concerten die nog lang nazinderen. En daar ben ik blij om.
Reacties
Een reactie posten