Yves goes classic

Dejan Lazic is een naam die bij niet zoveel mensen in België een belletje doet rinkelen. Ook niet bij mij, dus werd het tijd om deze internationaal gelauwerde pianist van dichtbij te zien. Dankzij deFilharmonie kon ik deze pianist aan het werk zien op zijn best: het vijfde pianoconcerto van Beethoven stond op het programma! (c) Susie Knoll Vooraleer Lazic aantreedt is het de beurt aan deFilharmonie onder leiding van violist Gordan Nikolitch om de bewerking van Mahler van het strijkkwartet 14 (Der Tod und das mädchen) van Schubert ten gehore te brengen. Nikolitch staat er voor bekend altijd als eerste violist zijn orkest te dirigeren, en dat doet hij ook hier: deFilharmonie, voor de gelegenheid in kleine bezetting, speelt een mooie Mahler. Het is niet evident om te werken zonder dirigent vooraan, maar de muzikanten zijn op elkaar ingespeeld en dat is uiteraard in hun voordeel! Na de pauze is het dan de beurt aan de Keizersconcerto. Imposante muziek die iedereen in zijn muzie...

Eliahu Inbal is de dirigent die ik enkele maanden geleden nog aan het werk zag in De Doelen in Amsterdam. Toen al viel me op dat deze man beschikt over de gave om zeer punctueel te dirigeren en het orkest enorm gelijk te laten spelen. Dat heeft hij in DeSingel herhaald, met een concert georganiseerd door Opera Vlaanderen: de Vier Letzte Lieder van Strauss worden gevolgd door de vierde symfonie van Mahler. Datzelfde programma kwam al eens aan bod, een aantal weken geleden in DeSingel, maar toen met het Budapest Festival Orchestra. Sopraan van dienst is Marion Ammann. (c) Marion Ammann De Vier Letzte Lieder van Strauss behoren bij veel musici tot het standaardrepertoire, maar er zijn er evenveel die de uitvoering ervan verprutsen. Deze vier liederen zijn zo delicaat, op gebied van ademhaling, balans met het orkest, kleur... dat je al een ijzersterke solist nodig hebt om ze tot een goed einde te brengen. En daar is Opera Vlaanderen in geslaagd. Marion Ammann heeft een hele mooie st...

De Nederlandse violiste Janine Jansen was nog eens in België. En dat moet men geen twee keer zeggen natuurlijk. Als zij aantreedt, is de zaal direct uitverkocht, en met reden! Voor velen is Janine Jansen de grootste violiste van deze tijd! (c) Janine Jansen Janine Jansen en Itamar Golan beginnen het recital in een bomvolle Blauwe Zaal met de Cinq mélodies voor viool en piano van Sergej Prokofjev. Het is direct duidelijk waarom deze twee topmusici samenwerken. Golan is meester aan de piano, en begeleidt Jansen op de juiste manier: de balans tussen de twee is perfect. Bij delicate recitals als deze overstemt de piano vaak de andere solist. Daar is hier dus niets van te merken. De Cinq mélodies fungeren als voorgerecht op de vioolsonate nummer 1 van Prokofjev die met evenveel vakmanschap gespeeld wordt. Als er één woord is voor het vioolspel van Janine Jansen dan is het "kleur". Ze kan als geen ander kleuren toevoegen aan de muziek. Het publiek luistert dan ook muisstil na...

Lucas Jussen heeft er drukke tijden opzitten. Na zijn tour met NJO, waar hij Rachmaninov vertolkte als een grootmeester, heeft hij zich vastgebeten in een reeks recitals, waarin hij een prachtig, niet alledaags programma heeft samengesteld. En het resultaat mag er wezen! (c) Lucas Jussen Lucas Jussen begint zijn programma met een weinig opgevoerde sonate. De sonate nummer 3 van Carl Maria von Weber. Het is erg interessant dat musici het publiek laten kennismaken met minder bekende werken. In het geval van Weber is dat zeer geslaagd! Deze sonate, die bestaat uit wel érg veel noten, krijgt de glans en de bravoure die zij verdient. Lucas Jussen deinst niet terug voor dit moeilijke werk! Het publiek is laaiend enthousiast! Na von Weber is het de beurt aant Brahms' rapsodie n°2. Een kolfje naar de hand van Lucas Jussen. Brahms vond dat dit stuk "molto passionato" gespeeld moest worden. En daar slaagt Lucas Jussen voor de volle honderd procent in, zonder te hervallen in...

Naar aanleiding van de opening van het Letse voorzitterschap (van de Europese Unie) werd Elīna Garanča gevraagd om te komen zingen op het inauguratieconcert. Het was haar tweede kans in enkele weken tijd om het Brusselse publiek in vervoering te brengen. Enkele weken geleden zou ze ook al optreden in Brussel met La mort de Cléôpatre, maar toen moest ze afzeggen wegens ziekte. Jammer genoeg was deze wereldstem, die ik voor het eerst hoorde samen met Kaufmann in Baden-Baden in juli 2013, weer ziek. Toch besloot ze op te treden, om haar landgenoten niet teleur te stellen. Een moedige beslissing, die niet lang heeft mogen duren. Na de pauze geeft  Elīna Garanča op. De verkoudheid is te hardnekkig. (c)  Elīna Garanča  De man met het dirigeerstokje is de echtgenoot van  Elīna Garanča. Karel Mark Chichon dirigeert het Nationaal Orkest van België. Zoals de trouwe lezers van mijn blog weten noem ik het Nationaal Orkest soms ook de Nationale Ramp (violisten eten ka...

Paul Lewis is één van de grote pianisten van zijn generatie. deFilharmonie heeft hem gestrikt voor een opvoering van het 25ste pianoconcerto van Mozart, onder leiding van Herreweghe, en het resultaat is verbluffend!  (c) Paul Lewis Het palmares van Paul Lewis is er eentje om u tegen te zeggen. Hij werkte samen met de grootste dirigenten en is een veelgevraagd pianist in de grootste en belangrijkste concertzalen ter wereld. Het is dan ook een unieke kans om deze man aan het werk te zien zo dicht bij huis. En ik was duidelijk niet de enige die dat dacht want de zaal was nagenoeg uitverkocht! Lewis is heer en meester achter de piano. Hij presenteert vooral een zeer helder en transparant pianospel. Het is een plezier om getuige te zijn van dit schouwspel. Herreweghe slaagt erin om er een mooi geheel van te maken. Gezegd moet dat hij er resoluut voor kiest een kleine bezetting te hanteren bij concerto's als deze. Zoals het hoort dus. Al te vaak kiezen dirigenten gemakshalve voo...

Voor de tweede avond op rij strandt Gustavo Dudamel met zijn orkest in Bozar. Het Simón Bolívar Symphony Orchestra of Venezuela is eigenlijk een in de positieve zin uit de hand gelopen project dat kadert binnen El Sistema. Dat is een gigantisch netwerk van musici dat ooit heel kleinschalig begonnen is, en nu uitgegroeid is tot een platform waarbij Venezolaanse kinderen, tot de armsten toe, de kans krijgen om zich muzikaal te ontplooien. Instrumenten worden ter beschikking gesteld, en honderden leerkrachten spannen zich dagelijks in om het beste uit de jongeren te halen. Met die achtergrond in gedachten krijgt de concertenreeks van Dudamel een heel ontroerend karakter. Dirigenten als Simon Rattle toonden ook al hun bijzondere interesse voor El Sistema. (c) Gustavo Dudamel Na de prachtige Beethoven en Wagner van gisteren trekt Dudamel vandaag heel andere registers open. Voor de pauze drie werkjes van Julian Orbón. Het orkest amuseert zich rot! En het publiek ook. De energie die afst...

Het is lang geleden (van in 2009) dat Gustavo Dudamel nog eens in Bozar langskwam. Samen met het Simón Bolívar Symphony Orchestra brengt hij een programma dat hij, voor het concert begint, opdraagt aan de vrede en de tolerantie. Beethoven, die zelf een voorvechter was van het vrijheidsideaal bijt de spits af. Daarna volgen enkele uittreksels uit opera's van Wagner. Een programma om u tegen te zeggen, zoveel is zeker!  (c) Gustavo Dudamel Dat Gustavo Dudamel ondertussen een wereldster is aan het dirigentenfirmament, behoeft geen uitleg. Zijn CV en discografie zijn na zijn benoeming tot directeur van bovengenoemd orkest in 1999 alleen maar gegroeid. Een indrukwekkend palmares staat op zijn naam. En blijkbaar vindt het publiek dat best in orde, want Bozar zit tot in de nok gevuld. Dit concert kadert in een duo van concerten. Op 12 januari volgt een tweede concert met Mahler 5 als hoofdschotel.  Dudamel kiest voor een grote bezetting. Iedereen mag meedoen. Zowel voor ...

Een jeugdige bende die haar passie met het publiek deelt op het podium. Dat is wat we in deze tijden best kunnen gebruiken. Vandaag hoorde ik in Rotterdam het NJO Nationaal Jeugdorkest dat bestaat uit de meest begaafde leerlingen uit Nederlandse en Belgische conservatoria, onder leiding van dirigente Xian Zhang. Deze veelgevraagde dirigente is een van de weinige vrouwelijke dirigenten die zo een internationale carrière heeft opgebouwd. Eén brok energie! In combinatie met Lucas Jussen en de Paganini-variaties van Rachmaninov vraagt dat om vuurwerk! (c) Lucas Jussen Het concert wordt geopend met het Divertimento uit "Le baiser de la fée" van Stravinsky.  Al vanaf het begin wordt duidelijk dat dit orkest, hoe jeugdig ook, een heel volwassen sound produceert. Bij de Scherzo (die zich volgens Stravinsky "au moulin" afspeelt), ben ik helemaal overtuigd van de kwaliteit van dit orkest. Dat belooft alleen maar goeds voor de rest van het concert! Daarna komt Lucas ...

Naar jaarlijkse gewoonte organiseert deFilharmonie een nieuwjaarsconcert. Zoals de traditie het wilt is dat een concert gevuld met walsen en polka's. Dit jaar was ook Rossini van de partij. Een erg leuke manier om het jaar muzikaal in te zetten! (c) Inne Helsen Het is bij de nieuwjaarsconcerten van deFilharmonie ook de goede gewoonte dat Philippe Herreweghe wat uitleg geeft bij het programma. Ook dit keer is hij van de partij! Zijn grappige intermezzi worden zeer gesmaakt door het publiek, en ik moet zeggen dat ik de originaliteit van zijn grapjes echt wel kon appreciëren! Deze vrolijke noot past perfect bij het feestelijke karakter van de avond. Rossini is zoals eerder gezegd goed vertegenwoordigd op het programma. Hij is een kolfje naar de hand van het orkest. Vooral de ouverture van Guillaume Tell valt op. Een krachtige start van de avond, die afgesloten wordt, zoals het hoort, met een uitgelaten in de handen klappend publiek, bij de Radetzky-mars.  Een ideaal eerste c...