Voor de tweede avond op rij strandt Gustavo Dudamel met zijn orkest in Bozar. Het Simón Bolívar Symphony Orchestra of Venezuela is eigenlijk een in de positieve zin uit de hand gelopen project dat kadert binnen El Sistema. Dat is een gigantisch netwerk van musici dat ooit heel kleinschalig begonnen is, en nu uitgegroeid is tot een platform waarbij Venezolaanse kinderen, tot de armsten toe, de kans krijgen om zich muzikaal te ontplooien. Instrumenten worden ter beschikking gesteld, en honderden leerkrachten spannen zich dagelijks in om het beste uit de jongeren te halen. Met die achtergrond in gedachten krijgt de concertenreeks van Dudamel een heel ontroerend karakter. Dirigenten als Simon Rattle toonden ook al hun bijzondere interesse voor El Sistema.
 |
| (c) Gustavo Dudamel
Na de prachtige Beethoven en Wagner van gisteren trekt Dudamel vandaag heel andere registers open. Voor de pauze drie werkjes van Julian Orbón. Het orkest amuseert zich rot! En het publiek ook. De energie die afstraalt van alle musici op het podium is erg aandoenlijk. En het applaus is in verhouding!
Na de pauze het grote werk: Mahler 5. Deze lange symfonie die op het repertoire staat van elk zichzelf respecterend orkest wordt uitgevoerd met bravoure, en vooral met passie. Iedereen in het groots bezette orkest zet zijn beste beentje voor. Dudamel is ongelooflijk goed. Schoonheidsfoutjes maken het geheel zo menselijk en ontroerend.
Wat het publiek betreft: ik heb nooit ofte nimmer zo een internationaal publiek mogen ontmoeten in Bozar. Voor één keer werd de gemiddelde leeftijd met 35 jaar naar beneden gehaald. En nooit heb ik zo een lang en oorverdovend applaus gehoord in een klassieke concertzaal, als vandaag. Dirigent en orkest krijgen een staande ovatie van meer dan een kwartier, waarbij twee toegiften ten gehore worden gebracht. De Venezolaanse sferen worden opgeroepen, waarbij het publiek nog gekker wordt! Alle muzikanten dansen op het podium, violen en celli tollen in het rond!
Zo blij om dit te zien en mee te maken. Een concert dat in mijn geheugen gegrift blijft staan, zonder enige twijfel. Het menselijk aspect van dit hele gebeuren is ongelooflijk mooi, en doet voor even de kommer en kwel van het menselijk bestaan smelten als sneeuw voor de zon.
|
Reacties
Een reactie posten