De tweede opera die we zagen op onze trip naar Bayreuth was Parsifal. Het is volgens mij de bekendste opera van Wagner, die vroeger traditioneel op Goede Vrijdag gespeeld werd. Deze opera is dan ook méér dan gewoon muziek, het is voor velen echt een spirituele ervaring. En dat dat voor mij niet anders is, bewijst het kippenvel dat ik had gedurende de ganse voorstelling. Alles zat goed, de enscenering, de zang, de sfeer. Een topproductie!
Parsifal heeft een veeleisende partituur. Maar voor deze gelegenheid konden we rekenen op een schare ongelooflijke zangers. Amfortas (Ryan McKinny) zingt zijn rol op een bijzondere doorleefde manier. Klaus Florian Vogt, die veel voor-, maar ook tegenstanders heeft, is voor mij toch wel de perfecte Parsifal. Net zoals Jonas Kaufmann perfect is voor die rol, maar dan anders. Daar bedoel ik mee dat Vogt een totaal ander timbre heeft dan Kaufmann, en dat ik begrijp dat er mensen zijn die er niet van houden, maar voor mij was mijn eerste kennismaking met hem een zeer positieve ervaring. Ik ben blij dat we een wereldstem als hem aan het werk hebben kunnen horen! En dan is er Georg Zeppenfeld, die we al hoorden in Tristan und Isolde en nu Gurnemanz zingt. Hij is de ster van de avond, ik hou enorm veel van zijn prachtige stem.
De enscenering is heerlijk. De graal is de graal, en de speer is de speer. Wat een verademing! Je ziet wat je hoort... en dat is deze dagen niet meer evident in de opera. Ik hou enorm van de enscenering van Uwe Eric Laufenberg die het geheel in Syrië situeert, zonder te overdrijven. Zijn productie grijpt naar de keel en zet tot nadenken en laat dat nu net het idee zijn dat opera moet vooropstellen.
Harmut Haenchen heeft als dirigent het geheel stevig in handen. Een topprestatie!
 |
| (c) Festspiele Bayreuth |
De enscenering is heerlijk. De graal is de graal, en de speer is de speer. Wat een verademing! Je ziet wat je hoort... en dat is deze dagen niet meer evident in de opera. Ik hou enorm van de enscenering van Uwe Eric Laufenberg die het geheel in Syrië situeert, zonder te overdrijven. Zijn productie grijpt naar de keel en zet tot nadenken en laat dat nu net het idee zijn dat opera moet vooropstellen.
Harmut Haenchen heeft als dirigent het geheel stevig in handen. Een topprestatie!
Reacties
Een reactie posten