Yves goes classic

In de 16 en de 17de eeuw was de familie Ruckers uit Antwerpen zowat de belangrijkste producent van klavecimbels, maar ook van een instrument dat voor mij helemaal nieuw was: het virginaal. Het virginaal lijkt op een klavecimbel maar zit anders in mekaar: per noot is er maar één snaar, en de snaren bevinden zich in een rechthoekige klankkast. Oorspronkelijk legden muzikanten het virginaal op hun schoot, pas later werden er "onderstellen" voor gebouwd. De ondertussen wereldvermaarde Jean Rondeau is de geknipte persoon voor een heel intiem laatavondconcert bij AMUZ in het kader van Laus Polyphoniae. (c) Jean Rondeau Jean Rondeau speelt voor de gelegenheid op twee instrumenten. Eén van deze twee is een heel opvallend instrument, want het is een zogenaamd "Moeder- en kindvirginaal". Het is een typische uitvinding van de familie Ruckers: het instrument bevat een virginaal én een tweede klavier dat simultaan mee beweegt, en dat eventueel ook gewoon opgeborgen kan worden. H...

Polyfone muziek blijft voor mij, ondanks mijn passie voor klassieke muziek, vrij onontgonnen terrein. Nochtans organiseert AMUZ jaarlijks een uniek festival dat volledig gericht is op de kunst van de polyfonie. Dit festival, dat Laus Polyphoniae heet, is een gelegenheid om polyfonie in al zijn kleuren en vormen te aanhoren, met de beste ensembles en artiesten. Na het concert van Stile Antico heb ik besloten dat dit festival vanaf nu een vaste waarde wordt in mijn agenda. Zoveel wereldkwaliteit dicht bij huis, het is eigenlijk een unieke gebeurtenis. (c) Stile Antico Het concert in de Sint-Pauluskerk wordt verzorgd door Stile Antico. Dit ensemble behoort tot de wereldtop inzake polyfone koormuziek, en ik vind het dan ook heel leuk hen aan het werk te horen in een van de mooiste kerken die Antwerpen rijk is. Het sacrale karakter van de opgevoerde werken komt helemaal tot zijn recht in deze prachtige ruimte, met opvallende akoestiek. Het allereerste werk dat Stile Antico ten gehore brengt...

" Die Fledermaus" van Johann Strauss jr. kan met een gerust hart de belangrijkste operette genoemd worden die ooit gecomponeerd werd. Het stuk wordt opgebouwd rond een bal dat georganiseerd wordt door prins Orlofsky, en waar alle dolkomische personages in de entourage van Dr. Eisenstein, het  koste wat het kost, naartoe willen. Regisseur Tom Goossens, die ondertussen geen onbekende meer is op het operapodium, slaagt erin om samen met Muziektheater Transparant en Les Âmes perdues een supergrappige voorstelling te creëren op basis van de Fledermaus, waarin alle gekheid op een stokje ook een gevoelig kantje krijgt. (c) Olympe Tits Het concept van deze voorstelling is als volgt: een theatertroep voert naar jaarlijke gewoonte de operette "Die Fledermaus" uit. We volgend de troep gedurende enkele jaren, en elk jaar opnieuw wordt er gediscussieerd over het verdelen van de rollen. Eigenlijk krijgen we dus een soort "theater in het theater", waarbij we een kijk kri...

Werther, dé opera van Massenet is een van die opera's waar ik slechts enkele aria's van kende, maar die ik nog nooit integraal had gehoord. Daarom was ik heel blij dat op het programma van de Bregenzer Festspiele plaats werd gemaakt voor dit werk, opgevoerd door de jonge leden van de Operastudio van de Bregenzer Festspiele, waar dit jaar ook drie Nederlandstalige zangers deel van uitmaakten! De Studio geeft hen de gelegenheid om een topwerk in de ideale omstandigheden te kunnen uitvoeren voor een doorgaans geïnteresseerd en enthousiast publiek. Een reden te meer voor mij om naar Bregenz te trekken om dit alles met eigen ogen en oren te aanschouwen! (c) Bregenzer Festspiele/Karl Forster Het libretto van Werther is gebaseerd op de briefroman "Die Leiden des jungen Werther" van Johann Wolfgang von Goethe. Na het verschijnen van dit werk, ontstond er in de Duitstalige landen een zelfmoordgolf onder jongeren die het werk lazen en naar voorbeeld van Werther voor de dood koz...

Dit jaar gingen de Bregenzer Festspiele voor de 77ste keer van start in het pittoreske Bregenz, gelegen aan de Bodensee (aan de Oostenrijkse kant). Het is een festival waarbij het hele dorp gedurende een paar maanden in de ban is van opera en klassieke concerten, en waar mensen van heinde en ver op afkomen. Het is natuurlijk niet onaangenaam om bij mooi weer te vertoeven langs het meer, mooie wandelingen te maken, en 's avonds te genieten van de traditie die Bregenz gedurende zovele jaren heeft weten op te bouwen. Eén van de producties, waarrond de hele marketing van het festival ook verder wordt opgebouwd, vindt steevast plaats op de "Seebühne", een gigantisch podium gebouwd in het meer, met plaats voor ongeveer 6600 toeschouwers. Deze productie wordt tweejaarlijks vernieuwd. Dit jaar was het voor de tweede keer de beurt aan de opera "Madama Butterfly" van Puccini.  (c) Bregenzer Festspiele/Anja Köhler Het moet gezegd: de Bregenzer Festspiele presteren wel iets...