Yves goes classic

Nadat ik de avond voordien Alexandre Kantorow aan het werk had gehoord in Amsterdam samen met Daniel Lozakovich, was hij te gast in Antwerpen, samen met violiste Liya Petrova. Het was voor mij de eerste keer dat ik Petrova aan het werk zou horen. Ik kende haar alleen van enkele opnames, en ik wist dus dat de kwaliteit hoog zou zijn. Petrova en Kantorow overtuigen enorm met twee sonates, van Franck en R. Strauss. (c) Alexandre Kantorow et Liya Petrova De avond start met de sonate voor viool en piano van César Franck. Zoals in mijn vorige post gezegd: het is mijn lievelingssonate en ik ben blij dat ik ze twee avonden op rij kan horen uitgevoerd door twee verschillende violisten. Liya Petrova maakt indruk met haar feilloze techniek en haar doorleefd vioolspel. Haar mature vioolspel wordt feilloos de concertzaal in gekatapulteerd en Kantorows pianospel lijkt bij momenten wel van velours. Wat een heerlijke concertervaring. Na de pauze komt de veeleisende partituur van Richard Strauss aan bo...

In het kader van de serie "Persoonlijke noot", werden Alexandre Kantorow (piano) en Daniel Lozakovich (viool) uitgenodigd in de voortrefffelijke Kleine Zaal van het Concertgebouw in Amsterdam. Ze stelden voor de gelegenheid een prachtig programma samen, waar mijn favoriete vioolsonate deel van uitmaakte. Feest, dus. (c) Alexandre Kantorow en Daniel Lozakovich Het concert wordt geopend met een toevoeging in het programma, namelijk een deel uit Peer Gynt van Grieg. Het is de ideale opener voor de derde sonate voor viool en piano op. 45 van dezelfde componist. Deze sonate kan zonder blozen worden gerekend tot een van de mooiste, evenwichtigste werken uit de Scandinavische kamermuziek. Het werd na de première in 1887 al snel wereldwijd opgevoerd. Een soort van melancolie overheerst in dit werk, dat een hele strakke klassieke vorm aanneemt. Lozakovich en Kantorow hebben deze melancolie goed begrepen en voeren dit werk wat mij betreft perfect uit. Wat opvalt is de precisie waarmee ...

Dat we René Jacobs ooit Carmen (Bizet) zouden zien en horen dirigeren, had ik eigenlijk nooit gedacht. Maar toch is het werkelijkheid geworden. De dirigent maakt een uitstapje naar de late negentiende eeuw met een schare aan topsolisten en het ondertussen befaamde B'Rock Orchestra. Jacobs gaat een stapje verder dan wat we gewend zijn, en brengt de pré-Urfassung van het werk, die Bizet in 1874 heeft afgewerkt. Het is eigenlijk een versie die nooit op die manier is opgevoerd geweest, maar het is wél de versie zoals Bizet ze heeft gewild. Allerlei omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat er na 1874 nog veel aan het werk veranderd is. Maar vanavond horen we dus wat Bizet zou bestempeld hebben als de enige échte Carmen. (c) B'Rock Orchestra We weten dat als we naar een opvoering van B'Rock Orchestra gaan luisteren, we te maken hebben met een toporkest. Als daar dan nog eens een topdirigent met zoveel ervaring bij komt kijken, is het feestje helemaal compleet. Het was lang uitkij...

Het was weeral een tijdje geleden dat Alexandre Kantorow nog in België optrad dus was ik enorm blij om hem weer aan het werk te kunnen zien, met niemand minder dan Jaap Van Zweden en zijn orkest, het Hong Kong Philharmonic Orchestra. Ter gelegenheid van de opening van het Klarafestival kwamen ze naar Bozar met een ongelooflijk mooi programma. (c) Alexandre Kantorow Het orkest en dirigent Van Zweden starten met een werk van de in 1986 geboren componist Daniel Ting-Cheung. Het is een werk dat deze laatste speciaal schreef voor het Hong Kong Philharmonic Orchestra, getiteld Asterismal Dances. Voor deze compositie zocht de componist inspiratie in de sterrenhemel bij nacht. We krijgen een interessant werk te horen dat vooral één ding duidelijk maakt: Jaap Van Zweden en zijn ploeg halen echt een volledig kleurenpalet aan klanken boven, waarbij niet in het minst de blazerssectie opvalt. Het orkest speelt met een zelden gehoorde precisie, een continuüm dat we de rest van de avond nog kunnen er...