Yves goes classic

Als COFENA een concert programmeert - sinds dit jaar doet de organisatie dat trouwens samen met het Antwerp Symphony Orchestra- dan staat dat garant voor kwaliteit. Op 30 mei kwam het Nederlands Philharmonisch Orkest naar Antwerpen met een prachtig programma. Voor de pauze stond het dubbelconcerto voor viool en cello van Brahms geprogrammeerd. De doorwinterde solisten van dienst zijn Maximilian Hornung (cello) en Lisa Batiashvili (viool). Zij zorgen alvast voor een muzikaal hoogtepunt samen met dirigent Lorenzo Viotti. Na de pauze horen we de wat mij betreft mooiste symfonie van  Dvořák , nummer 7.  (c)  Brecia Amisano - Teatro alla Scala Brahms liet zijn dubbelconcerto voor viool en cello voor het eerst opvoeren in oktober 1887 in Keulen door Joachim en Haussmann. Het is het laatst gecomponeerde concertante werk van de componist en het verhaal wil dat het geschreven werd door Brahms om zich te verzoenen met Joachim, met wie hij kort daarvoor een discussie van weinig bete...

Opera Zuid, dat de gewoonte heeft om met haar producties langs verscheidene Nederlandse theaters te trekken, heeft een prachtige productie op poten gezet rond Rossini. Twee korte opera's van telkens één acte worden opgevoerd: "La scala di Seta" en "Il signor Bruschino". Deze twee hilarische verhalen worden gebracht door een topcast aan zangers, die bijna allen een dubbele rol hebben, één voor elke opera. (c) Joost Milde - Opera Zuid Het moet gezegd: opera's zoals La scala di seta en Il Signor Bruschino worden bitterweinig opgevoerd. Maar gelukkig kunnen we dan rekenen op Opera Zuid voor een echt aanstekelijke opvoering ervan. Beide opera's spelen zich af in hetzelfde decor: we bevinden ons in een keuken vol deurtjes en kastjes die als verstopplaats kunnen dienen, ideaal voor deze bij momenten hilarische deurenkomedies. Wat leuk is aan deze keuken, is dat ze ook écht gebruikt wordt. Een kok is de hele tijd druk in de weer met het bereiden van een maaltijd...

Wat was het een leuke kans om eindelijk harpiste Anneleen Lenaerts, die haar vaste plek heeft bij de Wiener Philharmoniker, eens live aan het werk te horen, en dat dankzij Symfonieorkest Vlaanderen. Het moet gezegd: in de klassieke muziekwereld is Lenaerts onze vaderlandse trots! Samen met Marina Piccinini, fluitiste, betreedt ze het podium van De Singel voor een concerto voor fluit en harp van Kalevi Aho (°1949), onder leiding van Adrien Perruchon. (c) Anneleen Lenaerts Vooraleer Anneleen Lenaerts en Marina Piccinini aan de beurt zijn, leidt Adrien Perruchon het Symfonieorkest Vlaanderen vlekkeloos door de bekende ouverture uit Don Giovanni van Mozart. Perruchon is een dirigent boordevol energie, en haalt het beste uit het orkest. Dat zal ook blijken wanneer Lenaerts en Piccinini aantreden voor het dubbelconcerto van Aho. Het is, gezien de leeftijd van de componist, een hedendaags werk en de twee solisten slagen er met verve in om me mee te voeren in een concerto dat op zijn minst pit...

Als er één vrouw is die haar stempel drukt op de uitvoeringspraktijk van barokmuziek, is het wel Christina Pluhar. Samen met haar veelgeprezen ensemble "L'arpeggiata" voert ze arrangementen uit van barokcomposities, en daarin is steeds een typische Pluhar-twist terug te vinden. In de stad waar Christina Pluhar haar opleiding voltooid heeft, Den Haag, ging ik luisteren naar haar programma "Alla napoletana", een avond vol muziek die in verband kan gebracht worden met de stad Napels. (c) L'arpeggiata Het ensemble van Christina Pluhar wordt voor de gelegenheid van dit programma versterkt door een schare vocale topsolisten. We krijgen muziek te horen uit de vijftiende en de zestiende eeuw, met hier en daar een uitstapje naar de achttiende eeuw en zelfs het begin van de twintigste eeuw! De meeste componisten die we te horen krijgen kende ik zelf nog niet. Zo horen we Caresana, Cazzati, maar ook bekendere componisten als Monteverdi. Christina Pluhar deinst er ook n...

Het was één muzikaal feest! Dat is wat ik achteraf dacht toen ik buitenwandelde uit de prachtige Opéra Garnier in Parijs na de voorstelling van Médée (M.-A. Charpentier). Voor mij was het de allereerste keer dat ik een voorstelling kon bijwonen in de majestueuze Opéra Garnier, en het was dus niet alleen muzikaal een belevenis, maar ook een streling voor het oog. Wat een adembenemend gebouw! Het verhaal van de bloeddorstige Médée (Medea) kent vele vormen. Het is dan ook een uitdaging om een setting te kiezen die een hedendaags publiek kan bekoren. De befaamde regisseur David McVicar situeert het hele plot op geslaagde wijze in de Tweede Wereldoorlog. Soldaten op het podium, kostuums en kapsels uit de jaren '40 en dito meubilering, niets is aan het toeval overgelaten om het publiek richting deze vreselijke periode uit de menselijke geschiedenis te katapulteren. Bunny Christie heeft een prachtig werk geleverd wat betreft de decors en de kostumering. Op muzikaal vlak worden we absoluut...