Het was één muzikaal feest! Dat is wat ik achteraf dacht toen ik buitenwandelde uit de prachtige Opéra Garnier in Parijs na de voorstelling van Médée (M.-A. Charpentier). Voor mij was het de allereerste keer dat ik een voorstelling kon bijwonen in de majestueuze Opéra Garnier, en het was dus niet alleen muzikaal een belevenis, maar ook een streling voor het oog. Wat een adembenemend gebouw!
Het verhaal van de bloeddorstige Médée (Medea) kent vele vormen. Het is dan ook een uitdaging om een setting te kiezen die een hedendaags publiek kan bekoren. De befaamde regisseur David McVicar situeert het hele plot op geslaagde wijze in de Tweede Wereldoorlog. Soldaten op het podium, kostuums en kapsels uit de jaren '40 en dito meubilering, niets is aan het toeval overgelaten om het publiek richting deze vreselijke periode uit de menselijke geschiedenis te katapulteren. Bunny Christie heeft een prachtig werk geleverd wat betreft de decors en de kostumering.
Op muzikaal vlak worden we absoluut verwend bij deze productie. Niemand minder dan William Christie staat aan het roer van het bloeddorstige Medea-schip. Zijn ensemble, Les Arts Florissants, zit in de orkestbak en het koor van datzelfde ensemble staat mee op het podium. Qua solisten mogen we ons de hemel inprijzen: Lea Desandre, die ik al zo lang eens live aan het werk wilde horen, is een waanzinnige Médée, en Reinoud Van Mechelen, een al even indrukwekkende Jason. Hij mag gerust meedingen aan de toppen van het operafirmament, we mogen terecht juichen voor onze vaderlandse trots!
Dat deze productie een "totaalspektakel" was, zal niemand durven afstrijden. De vier uur durende opera lijkt wel in een vingerknip voorbij. Zo intens, zo perfect, en zo gedetailleerd. Dat is wat opera moet zijn, een vleugje schoonheid in een hectische wereld.
Reacties
Een reactie posten