Yves goes classic

La Cenerentola ( ossia la Bontà in trionfo) in een nieuwe productie. Het is altijd afwachten wat men doet met zo een bekend werk. Sandrine Anglade staat in Strasbourg garant voor een mooie productie zonder teveel tirlantijntjes. Ze laat de muziek spreken, zonder afbreuk te doen aan het sprookjesachtige karakter van het werk. (c) Alain Kaiser   Sandrine Anglade kiest voor een sobere productie, maar in stijl! Een pluim ook voor de kostumering! Elk personage krijgt zijn ietwat karikaturale kostuum aangemeten, wat de herkenbaarheid, maar ook de zeker humor die heel de tijd aanwezig is, benadrukt. Enrique Mazzola is de dirigent van de avond. Van bij de ouverture is duidelijk dat hij de touwtjes in handen heeft. En verderop in de avond stellen we vast hoeveel knappe stemmen er in deze proudctie verzameld zijn. De Don Ramiro van Bogdan Mihai bevalt me zeker wel, maar bij de mannenstemmen van de avond steekt Edwin Crossley-Mercer er zeker bovenuit. Deze bariton heeft ondertussen...

Mensen vragen mij de laatste tijd wel vaker of er eigenlijk een opera is die ik niét goed vind. En het antwoord op die vraag is: zelden. Ik erger mij eerder aan regisseurs dan aan zangers of muziek. Maar als ik één favoriet moet noemen, zo één van die opera's waarvan je zegt: die verkies ik boven alle anderen en daarvan zou ik een opname meenemen op een onbewoond eiland, dan is het wel Dialogues des Carmélites van Poulenc. Tijd voor een tripje naar Lyon dus, en zo geschiedde. (c) Jean-Louis Fernandez Dialogues des Carmélites,  gecomponeerd door Poulenc,   is gebaseerd op het theaterstuk van Georges Bernanos, "écrivain catholique", die zich op zijn beurt gebaseerd had op een novelle van Gertrud Von Le Fort: La Dernière à l'échafaud. Deze novelle is gebaseerd op waargebeurde feiten in het karmelietessenklooster van Compiègne ten tijde van de revolutie.   Dialogues des Carmélites vertelt het verhaal Blanche de la Force, die besluit om in te treden bij de Karm...

Mozart, die vooral bekend is om zijn vrolijke en grappige opera's, heeft ook enkele serieuzere werken geschreven. Een van zijn opera seria's is La Clemenza di Tito, die door de Munt op het programma werd gezet afgelopen tijd.   (c) Clärchen und Matthias Baus In deze opera volgen we de lotgevallen van de Romeinse Keizer Titus, wiens mildheid in de verf gezet wordt. Deze opera gebruikt historische personages, gemengd met niet-historische personages, om zo een verhaal te creëren dat universeel is en de boodschap van vergevensgezindheid hoog in het vaandel draagt. Titus, die bekend staat om de wreedheid  en een zekere vorm van vulgariteit in het begin van zijn regime, maakt een doorwenteling door (die in de geschiedenisboeken terug te vinden is!), waarna hij een heerser wordt die een groot hart heeft voor de zwakkeren in de maatschappij. Ivo Van Hove staat in voor de mise en scène, Ludovic Morlot dirigeert. En de cast is dik in orde: Kurt Streit is een Tito met karakte...

Op 8 oktober begon voor Edo de Waart, de chef-dirigent van deFilharmonie, een intense week. Maar niet alleen voor Edo was het spannend, het was nog veel spannender voor de 8 -door Edo persoonlijk geselecteerde-  jonge dirigenten, die voor het eerst, onder het alziend oog van de Maestro, een orkest van dit formaat mochten dirigeren. (c) deFilharmonie Gedurende deze week kwamen de 8 dirigenten, afkomstig vanuit de hele wereld, aan bod voor het dirigeren van enkele stukken van verschillende aard. Van Mozart tot Brückner en van Beethoven tot Bartók, geen enkele moeilijkheid werd uit de weg gegaan met als doel deze dirigenten verder op weg te zetten naar een mooie carrière. Edo de Waart aarzelt niet om de studenten geregeld te onderbreken, met opmerkingen en aanwijzigingen die uiteraard zeer waardevol zijn. De moeilijkheid voor het orkest bestaat erin om niet te teren op hun eigen kennis, maar écht de dirigent te volgen, zodat bepaalde dingen soms faliekant aflopen. Heel verrijke...

Naar 12 oktober heb ik lang uitgekeken. Het is de eerste keer dat ik het Rotterdams Philharmonisch Orkest aan het werk hoor, en het is de tweede keer dat ik een van mijn favoriete muzikanten aan het werk zie. Yannick Nézet-Séguin, de hoofddirigent van het wereldvermaarde Rotterdams Philharmonisch Orkest, zorgt voor een concert van topniveau! (c) Marco Borggreve     Het concert begint met de Symfonie nummer 1 van Prokofjev. Een minisymfonie die erg mooi uitgevoerd wordt, en door Prokofjev bedoeld was als eerbetoon aan Haydn. De dirigent is in vorm, en het orkest ook, een mooi begin van de avond!   Daarna treedt pianist Marc-André Hamelin op het podium, voor de Belgische creatie van het Piano Concerto van Mark-Anthony Turnage. Dit is hedendaagse muziek, maar voor één keer wel toegankelijk. Vrij jazzy bij momenten, op zich wel interessant!     En daarna het hoogtepunt van de avond: de magistrale "Vuurvogel" van Stravinsky. Prachtige mu...

Don Giovanni op de scène zetten lijkt me niet eenvoudig. Al was het maar omdat iedereen die wat bekend is in muziekland de opera al een aantal keer gehoord en/of gezien heeft. Toch waagt "The ministry of operatic affairs" zich hieraan. En het is geslaagd, voor 100%. The ministry of operatic affairs is de originele naam voor een bende enthousiaste jonge zangers/muzikanten die al reizend opera willen "promoten" en zich willen ontdoen van alle franjes. Eenvoud is het codewoord, en het werkt nog ook. (c) The Ministry of Operatic Affairs Het orkest zit links, de coulissen zijn verdwenen. Leuk idee om te starten met een Don Giovanni die geen geheimen heeft voor het publiek. Veel wordt aan de verbeelding over gelaten van de toeschouwer, het is eens iets anders. Zonder in een concertante versie te vervallen, slaagt regisseur Korneel Hamers erin de fantasie van het publiek te prikkelen, met enorm weinig middelen. Bart van Reyn, dirigent van het Octopus Kamerkoo...

Ik heb het al vaker gezegd, deFilharmonie slaagt er vaak in grote namen naar de concertzaal te halen. Ook ditmaal, met wereldster Janine Jansen, de Nederlandse violiste die haar interpretatie van Brahms' viooconcerto geeft. (c) Sara Wilson voor Decca Vooraleer Jansen het beste van zichzelf mag geven krijgen we een compositie van Wim Henderickx te horen : "Le visioni di paura". Om een of andere reden hou ik wel van de composities van Henderickx en spreken ze mij erg aan. De première van dit werk vond plaats in 1991 en het is leuk om een hedendaags stuk eens heropgevoerd te zien, aangezien zulke dingen vaak verdwijnen in de prullenmand, waar niemand ze later nog uithaalt. deFilharmonie is op haar best. Leuk dat ze zo een werk op een avond als deze opvoert! Vervolgens krijgen we een selectie uit de Suites van "Romeo en Julia" van Prokofjev te horen. Magistrale muziek die iedereen meesleept die bij Wim Henderickx' muziek wat verweesd achterbleef. ...

Lucas en Arthur Jussen, de twee broers uit Nederland die ik voor het eerst live hoorde spelen in 2010, met deFilharmonie, op een mooie zaterdagnamiddag, hebben een nieuwe cd uitgebracht, en dat moet in stijl gevierd worden, uiteraard. De twee, ondertussen jongvolwassen kerels charmeren het publiek vanaf de eerste seconde. Een prachtprestatie om nooit te vergeten. (c) Universal Music / Stephanie Pistel Het eerste wat me opviel aan de keuze van het programma van de twee broers, is dat het niet evident is. Poulenc, Ravel en Fauré staan centraal op de kersverse cd "Jeux". Een keuze die ik alleen maar kan toejuichen, gezien mijn zwak voor Frans klassiek. De jongens starten hun recital met een quatre-mains van Poulenc, zo mooi gespeeld dat je in de Kleine Zaal van het Concertgebouw een speld kan horen vallen tussen twee bewegingen. De twee lijken geen last te hebben van stress en lijken zich goed in hun vel te voelen in deze zaal, waar de cd trouwens opgenomen is, op deze...