Een feestelijk concert in de mooie Henri Le Boeuf Zaal in Bozar, wie zegt daar nu neen tegen? De Muziekkapel Koningin Elisabeth organiseerde er op 2 april een gala waarbij enkele artiesten die studeren aan de Kapel hun talent konden laten horen en zien aan het grote publiek. Een voltreffer van formaat, want we kregen een avond klassieke muziek op topniveau geserveerd!
 |
| (c) Muziekkapel Koningin Elisabeth |
Als opener van de avond krijgen we de ouverture uit Der Schauspieldirektor van Mozart te horen. Alphonse Cemin, dirigent van dienst, toont ons direct samen met het Franse orkest Le Balcon dat we een avond tegemoet gaan van topkwaliteit. Le Balcon is trouwens een ensemble dat voortdurend verandert van bezetting en scenografie naargelang het project of het concert. Ze zijn als artiest in residentie verbonden aan onder andere de Opéra de Lille.
Na deze ouverture krijgen we Yiheng Wang te horen in het 9de pianoconcerto van Mozart (het Jeunehomme Concerto). Of dit concerto een cadeau was van Mozart, of een werk op bestelling zullen we nooit weten. Wat we wél weten is dat het werd opgedragen aan Mademoiselle Jeunehomme, die door Mozart in zijn correspondentie steeds Jenomé werd genoemd. Wat volgens de specialisten opvalt in dit concerto, is de mature stijl waarin Mozart het gecomponeerd heeft. Met dit concerto heeft Mozart zichzelf eens te meer op de kaart gezet als componist. Dat de concerti van Mozart niet eenvoudig zijn om te spelen (maar soms zo wel klinken), is algemeen geweten. Vast staat dat Yiheng Wang heer en meester is over het negende concerto. Hij krijgt het publiek waar hij het hebben wil: in uitgesproken Mozartiaanse sferen. Een feilloze techniek, gecombineerd met een vederlichte toucher, maken van de jeu perlé van Yiheng Wang een feest voor het oor.
Na de pauze breekt het vocale luik van de avond aan. Stéphane Degout treedt voor het eerst op in Bozar in zijn functie als Meester in residentie van de Muziekkapel. Samen met twee van zijn studenten brengt hij muziek van Ravel en Tsjaïkovski.
Samen met sopraan Lisa Willems en bariton Matthieu Walendzik brengt Stéphane Degout, zelf ook bariton, een gesmaakte versie van de Histoires naturelles van Ravel. Deze toch wel aparte en niet echt eenvoudige muziek wordt op mensenmaat uitgevoerd: zonder te veel franjes en gedoe, recht naar de essentie van Ravel. De componist schreef dit werk in 1906, oorspronkelijk voor zang en piano, maar de ontvangst ervan was op zijn minst heftig te noemen. Bepaalde muzikanten hadden bakken kritiek op de manier waarop de zangers geacht werden om bepaalde klanken uit te spreken enz.
We horen een prachtige interpretatie van de vijf liederen door de drie zangers van de avond. Doorleefd, gearticuleerd, geprojecteerd met finesse. Een plezier om dit werk eens "live" te horen, voor mij was het alvast de eerste keer!
Het laatste werk dat Ravel componeerde, gezongen door Matthieu Walendzik, is een voltreffer. Het is in de drie liederen waaruit Don Quichotte à Dulcinée bestaat, dat we merken dat Walendzik in staat is zich volledig over te geven aan het publiek. Een prachtige uitvoering van drie bijzondere liederen, die oorspronkelijk als filmmuziek zouden worden gebruikt, maar door een vertraging van Ravel nooit tot in de cinema geraakt zijn.
Een leuk tussendoortje is de uitvoering van het vierde deel uit Le tombeau de Couperin, getiteld Rigaudon. Alphonse Cemin en Le Balcon zijn in hun nopjes.
Het officiële gedeelte van het concert eindigt met Lisa Willems en Stéphane Degout die een prachtige uitvoering brengen van het finale duet van Tatiana en Onegin uit Eugen Onegin van Tsjaïkovski. Willems verovert hier voorgoed de harten van het publiek, samen met de grootmeester die Stéphane Degout wel is. Het is een prachtige afsluiter van een mooie concertavond in Bozar, die dankzij de Muziekkapel wat extra glans kreeg!
Reacties
Een reactie posten