Yves goes classic

Modest Moesorgski, een componist die vele mensen niet kennen of links laten liggen, is de componist van de kooropera Khovansjtsjina. Deze opera was mij totaal onbekend tot op het moment dat ik in de zaal plaatsnam. Ik geef toe dat ik iets te slecht voorbereid was op het libretto en het verhaal (ik had het duidelijk wat onderschat), dus ik hou mij deze keer bij een algemene indruk van de opvoering.  (c) Opera Vlaanderen - Annemie Augustijns  Deze opera geeft een pessimistische kijk op het leven in het voormalige Moskou. Het verhaal begint in 1682 met het overlijden van Tsaar Fjodr III. Prins Ivan Khovanski lokt met de "streltsy", zijn volgers een revolte uit, die in de geschiedenisboeken beschreven wordt als de zaak Khovanski of de "Khovansjtsjina". Vandaar uiteraard ook de titel van de opera. Maestro Jurowksi heeft de leiding. Hij loodst ons doorheen dit lange werk zonder het orkest te overdonderend te laten overkomen. Alle solisten komen tot hun recht en d...

Arcadi Volodos, een naam die klinkt als een klok, althans in de pianowereld, was nog eens te gast in de Brusselse Bozar. Bij aankomst merkte ik dat het publiek anders was dan anders. Het leek wel of het halve Conservatorium van Brussel was opgedaagd om iets te leren van deze grootmeester. Het gaf een fijn gevoel zoveel jongeren te zien in de concertzaal.  En gelijk hebben ze. De kwaliteit van dit recital had iets "ongehoord". Ik had Volodos al wel gehoord op youtube of op cd, maar hem in realiteit bezig horen, heeft toch een extra dimensie. (c) Arcadi Volodos Wat direct opvalt aan het programma is dat Volodos kiest voor een oerdegelijk klassiek programma. Geen verrassingen, maar wel ongeëvenaarde kwaliteitsmuziek. Hij vangt aan met Schuberts Sonate voor piano, D279 en de Allegretto D346. Achteruitgeleund tegen zijn keukenstoel getuigt Volodos van opperste concentratie en klankkleuren. De pianoklank komt volledig tot haar recht! Daarna komt Brahms: 6 Klavierstücke op...

Mark Wigglesworth is een dirigent die van vele markten thuis is. Zijn palmares is lang, en het is dan ook een eer voor deFilharmonie om met deze werelddirigent te kunnen samenwerken. Op het programma: La Valse van Ravel, de wereldberoemde Boléro, van diezelfde componist en dan de vijfde symfonie van Sjostakovitsj. Een aardig programma dus, en een kolfje naar de hand van deze dirigent. (c) Mark Wigglesworth De Valse van Ravel is een merkwaardige compositie. In het begin zijn de cello's amper hoorbaar, waarna andere instrumenten zich beginnen moeien. Het lijkt wel een muziekdoosje dat af en toe in panne valt en niet op gang geraakt, tot het echte walsritme vat krijgt op de muzikanten. Vanaf dan is iedereen vertrokken voor een prachtige melodie. Wigglesworth haalt het beste uit zichzelf en de muzikanten. Een plezier om zien en horen. Daarna volgt de Boléro, misschien wel een van de meest platgespeelde klassieke werken ooit. Ik moet eerlijk zeggen dat het voor mij de eerste kee...

Opsommen op welk podium de jonge dirigent Yannick Nézet-Séguin nog niet heeft gestaan, duurt niet lang. Er zijn namelijk waar weinig (internationale) podia waarop hij de harten van het publiek nog niet veroverd heeft. Het is dan ook een hele eer voor het Belgische publiek om deze superstar nog eens aan het werk te zien op het Brusselse podium! (c) Marco Borggreve Het concert wordt geopend met de zeemzoete Siegfried Idyll van Richard Wagner. Het orkest, en uiteraard de dirigent tonen hier hun kunnen ten volle. Wat hier voor nodig is, is precisie en doorlevingsvermogen. Een goede opvoering van Wagner ligt hem in de delicatesse van de muziek. Daarachter volgen de vier Letzte Lieder van Strauss. Moeilijke materie voor alle partijen. Sopraan van dienst is Dorothea Röschmann. Deze dame heeft een indrukwekkend palmares. Desalniettemin is haar interpretatie van deze liedereen niet echt mijn ding. Ik vind ze bij momenten veel te luid, en qua inleving zit ik ook met vraagtekens. Het p...

Desondanks treinstakingen in Duitsland is het me toch gelukt aanwezig te zijn op een concert waar ik al maanden naar uitkeek. Jan Lisiecki, ondertussen uitgegroeid tot een heuse ster aan het klassieke muziekfirmament, speelt Mozarts 21ste pianoconcerto, in de Philharmonie in Köln (en deze zaal is een première voor mij!), samen met een orkest bij uitstek, de Camerata Salzburg, onder leiding van wereldberoemd dirigent Louis Langrée. En dat het de moeite was om tot in Duitsland te gaan voor dit concert, staat buiten discussie. (c) Jan Lisiecki Het concert wordt geopend met "Le tombeau de Couperin" van Ravel, in de versie voor orkest uit 1919.  Het is een bijzondere opener voor een concert dat voor de rest rond Mozart draait. Langrée toont zich direct van zijn beste kant. De Camerata Salzburg, ooit in het leven geroepen op de Salzburger Festspiele, is een prima orkest, gespecialiseerd in voornamelijk Mozart, Haydn, Beethoven en Schubert. Idealiter is het orkest zoals Moza...

Stravinsky is een omstreden componist. Iedereen kent zijn naam, of heeft er op zijn minst toch al eens over gehoord, maar weinigen kennen echt veel van zijn muziek. Op enkele wereldberoemde zaken na, waaronder Le Sacre du Printemps, is er niet veel blijven hangen in de collectieve muziekgeschiedenis. Philippe Herreweghe durft het aan om met deFiharmonie en het Collegium Vocale een volledig programma op te bouwen rond deze 20ste-eeuwse componist. Het eerste deel van de avond wordt gewijd aan "The Dove descending breaks the air", een lofzang, gevolgd door Threni: Id est lamentationes Jeremiae prophetae. Het moet gezegd: deze muziek is niet alleen aartsmoeilijk voor de muzikanten maar ook voor het publiek. Hier en daar is een zucht hoorbaar. Mensen willen of kunnen zich blijkbaar niet echt openstellen voor dit soort van klankvermenging. De doorgedreven atonaliteit van Stravinsky's muziek is hevig. Maar het orkest en de solisten leveren een prachtige prestatie. De moeilijkh...

Het Budapest Festival Orchestra van Iván Fischer komt jaarlijks naar deSingel. Naar goede gewoonte is de zaal dan tot de laatste stoel gevuld. Dit orkest behoort tot de absolute wereldtop. Op het programma staan dan ook werken die behoren tot de absolute wereldtop: de Vier Letzte Lieder van Strauss, de Lieder eines fahrenden Gesellen van Mahler, alsook diens 4de symfonie. Wat heb je nodig voor een goede uitvoering van de wereldberoemde Letzte Lieder? Een steengoed orkest, dat is alvast in orde, en een steengoede sopraan. Miah Persson is meteen de ontdekking van de avond. Deze Zweedse zangeres is van heel wat markten thuis en is een ravissante verschijning op het podium. Haar klankkleur past perfect bij de liederen van Strauss, ze beheerst ze perfect. De symbiose met het orkest is fantastisch. Deze sopraan willen we alvast terughoren!  (c) Miah Persson Na Strauss is het de beurt, voor de rest van de avond, aan Mahler. Voor de Liederen eines fahrenden Ges...