Het celloconcerto van Elgar dat werd geschreven in de schaduw van de eerste wereldoorlog is een stuk dat niet zo vaak opgevoerd wordt. deFilharmonie is nochtans erg bekend met andere composities van Elgar dus deze opvoering past zeker thuis in de mooie Elgartraditie van het orkest. Marie-Elisabeth Ecker speelt dit concerto zoals men van haar kan verwachten: met grote kwaliteit. Ze produceert een bijzonder mooi en zuiver geluid, maar Edo de Waart slaagt er niet altijd in het orkest in verhouding te doen spelen. Eckers klank gaat soms teveel verloren in het geheel.
Na de pauze is Richard Strauss aan de beurt. deFilharmonie pakt uit met een mooi uitgevoerde "Also sprach Zarahustra", waarvan de beginmaten bij iedereen zeer bekend klinken. Dit werk, dat meer is dan de eerste tien maten die Stanley Kubrick ooit in één van zijn films gebruikt heeft, is er een van mateloze "Strauss"dynamiek. Doorgecomponeerde passages vloeien in mekaar over en creëren stemmingen van allerlei soorten. Heel leuk om dit werk eens te horen spelen door mijn lievelingsorkest!
Na de pauze is Richard Strauss aan de beurt. deFilharmonie pakt uit met een mooi uitgevoerde "Also sprach Zarahustra", waarvan de beginmaten bij iedereen zeer bekend klinken. Dit werk, dat meer is dan de eerste tien maten die Stanley Kubrick ooit in één van zijn films gebruikt heeft, is er een van mateloze "Strauss"dynamiek. Doorgecomponeerde passages vloeien in mekaar over en creëren stemmingen van allerlei soorten. Heel leuk om dit werk eens te horen spelen door mijn lievelingsorkest!
Reacties
Een reactie posten