Abdelmoula kiest ervoor om zijn recital te openen met een werk dat hij zelf gecomponeerd heeft. Hij is niet alleen een begenadigd pianist, maar heeft ondertussen ook zijn sporen verdiend als componist. Abdelmoula speelt Variations fantômes, een werk dat hier en daar erg etherisch klinkt, maar langs de andere kant met twee voeten op de grond staat. Een goede samenvatting zou zijn dat het werk "aards-etherisch" is, alsof muziek verdampt en opgenomen wordt door de aarde.
Na dit eigen werk speelt de jonge pianist direct verder, zonder het publiek de kans te geven lawaai te maken. De ballade nummer 4 van Chopin, een prachtig werk trouwens, klinkt heel fris en Abdelmoula verkent alle mogelijkheden van de Steinway voor zijn neus. In de Schubertsonate (D960) die hij speelt als afsluiter wordt ook snel duidelijk dat we te maken hebben met een groot talent.
Het is heel leuk om jong talent gepassioneerd bezig te zien met iets dat alle mensen aanbelangt: muziek in het leven.
Na dit eigen werk speelt de jonge pianist direct verder, zonder het publiek de kans te geven lawaai te maken. De ballade nummer 4 van Chopin, een prachtig werk trouwens, klinkt heel fris en Abdelmoula verkent alle mogelijkheden van de Steinway voor zijn neus. In de Schubertsonate (D960) die hij speelt als afsluiter wordt ook snel duidelijk dat we te maken hebben met een groot talent.
Het is heel leuk om jong talent gepassioneerd bezig te zien met iets dat alle mensen aanbelangt: muziek in het leven.
Reacties
Een reactie posten