Yves goes classic

De Dialogues des Carmélites, naar het gelijknamige theaterstuk van Bernanos, is en blijft met stip mijn lievelingsopera. Het verhaal van de zusters uit een klooster in Compiègne, die door de woede van de Franse Revolutie allen op het schavot gezet worden, is zo beklijvend dat ik er telkens opnieuw kippenvel van krijg. Olivier Py heeft een adembenemende productie op poten gezet, met twee topcasts die het onmogelijke evenaren. (c) ResMusica Stylistisch gezien is deze productie van Py een van de mooiste die ik al gezien heb. Belichting, decor, kostumering... alles is tot in de puntjes uitgewerkt, en verfijnd op een manier waartoe alleen Olivier Py in staat is.  Alain Altinoglu staat aan het roer met een orkest in topvorm, net zoals de gehele ploeg van zangers, in beide casts. Mijn twee favorieten zijn Hendrickje Van Kerckhove, die voor mij de beste Soeur Constance blijft, niemand doet het haar na. En Stanislas de Barbeyrac is een Chevalier om van te snoepen. Wat een stemkwalit...

Bach schreef graag, en veel. En als hij tevreden was van wat hij schreef ging hij aan het recycleren. Dat is wat hij deed bij het componeren van de Hohe Messe. Hij nam enkele succesnummers uit vorige composities, en verwerkte ze in een nieuw meesterwerk, dat gerust kan gerekend worden tot een van de hoekstenen van de barokliteratuur. De Hohe Messe is een staaltje vakmanschap, waarin Bach het evenwicht tussen katholicisme en protestantisme aan het wankelen breng. Het is een van de weinige werken van Bach die zo uitgesproken katholiek zijn, maar het protestantisme blijft op de loer liggen. Zo zijn er in de Latijnse canonieke teksten enkele details veranderd, die bijvoorbeeld verwijzen naar Luther.... (c) www.alegria-online.be Zoals we het gewend zijn, kiest Mannu Wuyts, bezieler en dirigent van Alegría, niet voor de gemakkelijkste weg. De Hohe Messe vraagt veel van zangers en muzikanten, en is vooral ook een lang werk. Het is duidelijk dat het koor enorm hard gewerkt heeft aan d...

Gustavo Gimeno was te gast in Antwerpen met zijn orkest, het Orchestre Philharmonique du Luxembourg voor een fenomenale voorstelling van de Auferstehung van Mahler. Voor deze tweede symfonie, haalde de de componist alles uit de kast: een groot koor, twee solisten en een voltallig, groot orkest. (c) Marco Borggreve Het moet gezegd, de organisatoren van Cofena slagen er telkens in om heel interessante namen, stukken en componisten op de Bühne te brengen. Dit keer was het de beurt aan Mahler met de Auferstehung, zo wordt zijn tweede symfonie genoemd. Het werk is er een van vertwijfeling, van angst, vreugde, ingetogenheid, en vooral hoop. Mahler neemt ons mee in zijn zoektocht naar de vraag die centraal stond in zijn leven: wat gebeurt er na onze dood? Gustavo Gimeno heeft het geheel goed onder controle. Het Groot Nederlands Omroepkoor presteert enorm mooi, zeker bij hét hoogtepunt van de avond, de inzet van het koor, die eerste maten waar je gewoon kippenvel van moét krijgen. Soli...

De dubbelconcerten van Bach...prachtige muziek die je zelden opgevoerd ziet. Het was dan ook uitkijken naar de uitvoering van de twee dubbelconcerten (BWV 1060 en 1061) door Arthur en Lucas Jussen in het Concertgebouw Amsterdam. Voor de gelegenheid werken ze samen met Amsterdam Sinfonietta onder leiding van Candida Thompson, een artieste waar ik ook veel bewondering voor heb! (c) Lucas en Arthur Jussen De twee dubbelconcerten van Bach die opgevoerd worden zijn staaltjes van muzikale perfectie. Het is dan ook zo: elke fout die gemaakt wordt, op welk gebied dan ook, is hoorbaar... Maar van imperfectie is bij de broers Jussen absoluut geen sprake. Ze spelen deze concerti met de ingetogenheid en/of bravoure die nodig is om Bach te interpreteren. Hun samenwerking met het orkest is van hoog niveau, en de muzikaliteit om van te snoepen. De moeilijkheidsgraad van deze concerti is hoog, maar dat is geen probleem voor de twee broers. Prachtige uitvoering! Als intermezzo speelt Amsterdam ...

Als Jan Lisiecki nog eens in België is, ben ik natuurlijk van de partij. Zijn palmares blijft uitbreiden, alsook zijn repertoire. Sinds jaren speelt hij het Griegconcerto. Ik ben blij dat ik het hem nu eens live kan horen spelen! Aan de leiding staat Christian Arming met het Orchestre Philharmonique Royal de Liège.  (c) Orchestre Philharmonique Royal de Liège De Salle Philharmonique de Liège zit afgeladen vol voor dit concert. Het Orchestre Philharmonique Royal de Liège speelt dan ook een thuismatch. Voor de gelegenheid is Jan Lisiecki uitgenodigd, en dat is uiteraard een uitmuntende keuze. Lisiecki speelt het Griegconcerto met een ongelooflijke gelaagdheid. Daar bedoel ik mee dat de articulatie, de nuances, de klankschakeringen buitengewoon goed tot hun recht komen. Overgangen van forte naar piano en pianissimo zijn magisch te noemen. Lisiecki brengt wereldkwaliteit. Van die overtuiging zal ik niet snel afraken. Dit concert is zo eentje om te onthouden, en bewijst d...

Philippe Herreweghe was nog eens te gast bij het Antwerp Symphony Orchestra en dat is natuurlijk altijd een feest. Op het programma staan drie grote componisten: Wagner, Richard Strauss en Schumann. Sopraan van dienst is de Noorse Marita Solberg. (c) Marita Solberg Na een inleiding van de immer charmante en ravissante Katelijne Boon, is het tijd voor het orkest om ons weer eens in vervoering te brengen. De voorstelling wordt geopend met de Siegfried-Idyll van Wagner. Wagner schreef dit werk als cadeautje voor zijn vrouw Cosima, een paar maanden nadat hij met haar getrouwd was. Zo een cadeau zou ik ook wel willen krijgen: een staaltje Wagneriaanse muziek dat zijn naam niet gestolen heeft. Het orkest, onder leiding van Herreweghe uiteraard, legt de gelaagdheid van deze muziek bloot, en dat is wat dit stuk net zo intens maakt. Daarna komen de Vier letzte Lieder van Richard Strauss. Deze liederen schreef Strauss, zoals de titel al doet vermoeden, op het einde van zijn leven. Deze ...

Zoals wel vaker gezegd beschouw ik mezelf als een "newbie" in de wereld van het ballet. Ik kijk dan ook telkens met nieuwe verwachtingen uit naar een voorstelling. Het eerste drieluik van dit seizoen bij Ballet Vlaanderen heeft als thema "redding". We krijgen te maken met drie choreografen die hun eigen blik werpen op dit thema. (c) Filip Van Roe Starten doen de dansers met L'oiseau de feu, een ballet van Igor Stravinsky in een choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui. Wat meteen opvalt is de enscenering, en de ongelooflijk mooie kostuums, van Tim Van Steenbergen. We krijgen een krachtige voorstelling voorgeschoteld, waar het er om draait dat het duidelijk is, zo lees ik in het programmaboek, dat de feniks, de vuurvogel, uit zijn as herrijst. De expressie van de dansers vind ik ongelooflijk. Gezegd moet ook dat het orkest onder leiding van Philipp Pointner een topprestatie levert. Na een korte pauze is het de beurt aan de dansers van deel twee van het driel...

Fabien Gabel is een dirigent die ik graag eens aan het werk wilde zien. Er wordt veel goeds over hem geschreven in de internationale muziekpers, en ik kan na het concert dat ik meemaakte alleen maar zeggen dat men gelijk heeft. Gabel is een topdirigent die ik veel meer wil bezig  zien in onze stad! (c) Fabien Gabel Het concert wordt opgevoerd onder de titel "Oorlog en Vrede". Als opener krijgen we Le tombeau de Couperin te horen, van Ravel. Dit prachtige en zeer bekende werk wordt vakkundig geleid door Gabel, met een orkest dat in topvorm is. Leuk te horen dat er zoveel vakkennis in het orkest aanwezig is! Daarna treedt pianiste Beatrice Rana aan, voor het eerste pianoconcerto van Tsjajkovski. Deze getalenteerde pianiste, wiens agenda overvol zit, voert ons mee door haar prachtige uitvoering van het concerto. Het is een zeer moeilijk werk, dat met de juiste bravoure gebracht wordt! Na de pauze volgt een echt ongelooflijke Oorlog en Vrede van Prokofjev. Deze symfon...

Stanislav Kochanovsky, de jonge dirigent die furore maakt in de grootste concertzalen van de wereld, werd uitgenodigd door het Antwerp Symphony Orchestra. En dat dat een goede keuze is, hoeft geen verdere uitleg. We zijn getuige van een interessant concert, waarin ik een voor mij totaal onbekend werk ontdek: Prometheus van Skrjabin, waarin een heus kleurenorgel (dat bij bepaalde akkoorden de zaal in een andere kleur verlicht) de sfeer compleet maakt. (c) Stanislav Kochanovsky Kochanovsky is een begaafd dirigent. Dat weten we al langer dan vandaag. Hij loodst het orkest door het Betoverde Meer, van Liadov, en daarna door de derde symfonie van Rachmaninov. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de symfoniëen van Rachmaninov mij niet veel "doen". Zijn pianomuziek is zoveel beter. Na de pauze is Skrjabin aan de beurt. Deze componist die met zijn muziek de mensheid wilde veranderen, verrast met met zijn werk Vers la flamme en Prometheus, waarbij het kleurenorgel wordt...

Das Wunder der Heliane is een opera van Korngold die we slechts zeer sporadisch terugvinden op de affiche. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van dit werk nog nooit gehoord had tot Opera Vlaanderen besliste om het ten tonele te brengen. En dat dat een buitengewoon goede keuze is... Das Wunder der Heliane is een bombastisch, adembenemend werk, dat in de enscenering van David Bösch alleen maar aan kracht wint. (c) Annemie Augustijns  Aan deze productie is nu eens echt niets op te merken. Alles zit goed: de zang van de solisten, koor en kinderkoor, de regie, en de dirigent, Alexander Joel. Goede wijn behoeft geen krans, en we weten dat dat geld voor de solisten van dienst, onder wie de titelrol Ausrine Stundyte helemaal uitblinkt. Ook Tómas Tómasson die de rol van de Heerser zingt en Ian Storey als de Vreemdeling vallen op! Een van mijn favoriete zangeressen, Natascha Petrinsky is ook van de partij, en zij vergroot alleen maar het rijtje topstemmen op het podium. Aan allen die d...

Het Antwerp Symphony Orchestra heeft het nieuwe seizoen afgetrapt in stijl. Een nieuwe traditie is gezet: vanaf nu zal elk jaar een gala plaatsvinden, als eerste concert van het seizoen, met een grote stem als trekpleister. Voor de eerste keer was het de beurt aan divo Juan Diego Flórez, die het publiek naar zijn hand zet in een mooi, en soms vreemd gekozen programma. (c) Juan Diego Flórez Juan Diego Flórez breng Christopher Franklin mee als dirigent. Het is snel duidelijk dat deze twee al vaker hebben samengewerkt. Franklin is gewend om de toch wel kleinere stem van Flórez tot haar recht te laten komen door het orkest aan te manen niet té luid te spelen. Vooral in de eerste aria's die de tenor zingt is dat nodig. Mozart is niet de specialiteit van de Peruviaanse charmeur. Desondanks zijn feilloze techniek is zijn stem niet geschikt voor het Mozartiaanse genre. Het is pas bij Rossini dat we voelen dat Flórez hier beter in thuis is. Met een aria uit Il barbiere di Seviglia e...

De Munt heropent haar deuren na jaren van geleuter, en een poging om haar voorstellingen te laten doorgaan in een zogezegd kwaliteitsvolle tent. Gelukkig is deze zwarte periode achter de rug, en is het nieuwe seizoen geopend in het gerestaureerde Muntgebouw. De productie die de spits mocht afbijten is "Pinocchio", waarbij Joël Pommerat voor de regie tekent. Philippe Boesmans zorgt voor de partituur en Patrick Davin dirigeert. (c) Hofmann Hedendaagse opera is niet altijd evident. Toch vind ik dat Philippe Boesmans ons in het verleden al bewezen heeft dat hedendaags klassiek ook mooi kan zijn. Hij bezorgt ons met Pinocchio een nieuwe interessante partituur, die meeslepend genoeg is, in combinatie met een donkere maar mooie regie van Joël Pommerat.  De stemmen die het meest bijblijven in deze productie zijn ongetwijfeld die van Stéphane Degout, graag geziene gast in de Munt, en die van Marie-Eve Munger, die de rol van de fee voor zich neemt. Beiden onderscheiden ze z...

Het Antwerp Symphony Orchestra en DeSingel maken er dit seizoen werk van om enkele grote wereldorkesten op het podium te zetten in de Elisabethzaal. Reden te meer om de data van hun komst met stip aan te duiden in mijn agenda. Het orkest dat de spits mocht afbijten was het Cincinnati Symphony Orchestra, een Amerikaans orkest, met Amerikaanse klank en een Amerikaans programma. Topklasse, dat staat vast! (c) Louis Langrée Wat is het leuk om in Antwerpen, op nog geen kilometer van thuis, een concertzaal te hebben die grote orkesten aankan, en weet te strikken! Het orkest onder leiding van Louis Langrée, die een Franse touch geeft aan het geheel, begint het concert met On the Waterfront van Bernstein. Deze symfonische suite is een ideale opener voor het orkest dat duidelijk kaas gegeten heeft van de Amerikaanse klassieke muziektraditie. Gershwins An American in Paris is nog zo een werk waarin alle instrumentengroepen tonen hoe graag ze dit werk spelen. Het is natuurlijk ook gewoon ...

Arthur en Lucas Jussen hebben deze zomer niet stilgezeten. Met een hele reeks concerten in het buitenland, en zo maar liefst drie concerten in het prestigieuze Concertgebouw, kunnen ze spreken van een goedgevuld agenda. (c) Arthur en Lucas Jussen Op het programma staan de wereldberoemde Carmina Burana. Wereldberoemd, in die zin dat iedereen het openingskoor en slotkoor kent. Maar dat er tussen deze twee stukken nog een wereld opengaat, weten veel mensen niet. Deze opeenvolging van middeleeuwse profane liederen en dansen bevat enkele pareltjes die écht de moeite zijn om te beluisteren. Lucas en Arthur Jussen brengen de versie voor twee piano's, slagwerk, solisten en koor. Het is een boeiende avond, en voor mij een première, ik had dit werk namelijk nog nooit in die bezetting gehoord. Desondanks de afwezigheid van een volledig orkest komt de partituur bijzonder goed tot uiting. De slagwerkgroep van het Radio Filharmonisch Orkest, waarvan ook de papa van de twee pianisten de...

Jan Lisiecki die voor de eerste maal het eerste pianoconcerto van Brahms voor publiek speelt. Daar mocht ik uiteraard niet ontbreken. Dat hij deze wereldpremière zou aangaan in de Filharmonie van Warschau, waar elk jaar het prestigieuze Chopinconcours plaatsvindt, maakt de gebeurtenis extra feestelijk. (c) Jan Lisiecki Jacek Kaspszyk is de dirigent van dienst. Hij loodst het kwaliteitsvolle Beethoven Academy Orchestra, als start van het concert, door de moeilijk en enigmatische partituur van Pawel Szymanski getiteld "Through the Looking-Glass...IV". Het is een hedendaagse compositie die me niet erg meevoert. Desondanks dat feit is het wel direct duidelijk dat we te maken hebben met een goed orkest, en dat is natuurlijk nodig voor de uitvoering van het concerto van Brahms later op de avond. Jan Lisiecki speelt het Brahmsconcerto 1 voor de eerste maal voor publiek. Dat is een uitdaging, niet in het minst omdat het concert meteen gefilmd wordt en live uitgezonden. Dit co...

Andreas Brantelid begint naam te maken in Klassieke Muziekland. Hij kwam naar Amsterdam voor een opvoering van mijn lievelingsconcerto voor cello, en daar kon ik uiteraard niet bij ontbreken. Gek genoeg was  Dvořák niet gek van cello. Desondanks dat feit is zijn concerto uitgegroeid tot een van de hoekstenen van de celloliteratuur. (c) Andreas Brantelid Het Radio Filharmonisch Orkest met Otto Tausk als dirigent, heeft de eer om in het rijtje van de mooie Robecoconcerten te mogen pronken. Deze reeks concerten die gedurende de zomer plaatsvinden in het Concertgebouw in Amsterdam zijn een gelegenheid om nieuwe en vaste waarden uit de klassieke muziek aan het werk te horen. Voor dit concert werd de jonge Deense cellist Andreas Brantelid uitgenodigd. Hij speelt het celloconcerto van  Dvořák met bravoure. De poëtische manier waarop deze jongeling achter zijn cello zit, en waarvoor hij meermaals geprezen wordt in de pers, komt ook hier ten volle tot uiting. De samenwerking met...

Yann Tiersen, de Bretoense pianist bekend omwille van de soundtrack voor de kaskraker Le fabuleux destin d'Amélie Poulain, zakt af naar Antwerpen voor een concert in het openluchttheater te Deurne. Met toch wel een zeker scala aan verwachtingen trek ik richting het Rivierenhof. Of deze ingelost worden is maar zeer de vraag. Yann Tiersen lijkt op het eerste zicht timide, maar het gevoel dat hij ook ongeïnteresseerd is, overvalt me al na vijf minuten. Zijn optreden lijkt een verplicht nummertje, waarbij geen interactie met het publiek ontstaat. Het publiek, dat trouwens al binnen minder dan een half uur heeft afgehaakt. Tiersen neemt ons mee op een reis door zijn nieuwe cd, die teruggaat op zijn roots in Bretagne. Zoals we van hem gewend zijn krijgen we composities te horen waarin het repetitieve karakter dit keer zelfs vervelend wordt. Per stuk dat hij speelt gebruikt hij maximum vier akkoorden, aangevuld met zijn welbekende triolen.  Het niveau dat Tiersen heeft gehaal...

Elk jaar in juli en augustus vinden de Robeco Summernights plaats in het Concertgebouw Amsterdam. Bijna dagelijks vinden er concerten plaats met de beste artiesten en orkesten uit binnen-en buitenland. De broers Jussen zijn sinds jaar en dag vaste klant op deze concerten. Dit jaar mogen ze de Robeco Summernightsreeks openen met hun uitvoering van mijn lievelingsconcerto, dat van Poulenc. Ze concerteren samen met het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van Stanislav Kochanovsky, de veelbelovende jonge dirigent waar we nog veel van gaan horen de komende tijd. (c) Arthur en Lucas Jussen Het feestelijke concert wordt geopend met de Rapsodie espagnole van Ravel. Ongelooflijke muziek, uitmuntend gebracht. Kochanovsky, die ik voor het eerst live aan het werk zie, toont zich heer en meester van het Concertgebouw. Zijn dirigeerstijl is van een bijzondere precisie. Daarna zijn de broers Jussen aan de beurt met het dubbelconcerto van Poulenc. Dat is een waar feest! Kochanovsky le...

Als de dansers van Ballet Vlaanderen het heft in eigen handen nemen, en carte blanche krijgen voor het ontwikkelen van hun eigen choreografieën, belooft dat een reeks boeiende creaties op te leveren. Zo was er dit jaar weer een "Choreolab", een heus laboratorium waarbij dansers de kans krijgen om zelf te experimenteren met hun creativiteit. Het resultaat vind ik gewoonweg verbluffend! (c) Filip Van Roe Het concept van Choreolab is duidelijk: we krijgen acht korte choreografieën te zien, met elk hun eigen insteek. Het programmaboekje maakt ons wegwijs in de verschillende "productietjes" die we te zien krijgen. Zo is er de Entr'acte van Nancy Osbaldeston, waarin we het relaas volgen van een clown die na zijn show naar huis gaat. We volgen hem zelfs tot in zijn dromen. Wat een ontroerende choreografie: dromerig, weemoedig, schattig... Van de dansers wordt niet alleen verwacht dat ze mooi dansen, maar ook de mime, onontbeerlijk voor echte clowns, wordt n...

Naar jaarlijkse gewoonte organiseert pianist en muziekleraar Christoph Skerath een groots koorconcert samen met de leerlingen van de twaalfde klas uit Steinerschool De Es. De pedagogie van Steiner benadrukt een grote betrokkenheid en actieve interesse voor muzische vorming. Dat laat de school dus niet ongemerkt voorbijgaan. Na enkele succesvolle concerten in de Carolus Borromeuskerk te Antwerpen de afgelopen jaren, verhuist de twaalfdejaarslichting dit jaar naar de majestueuze Sint-Pauluskerk voor een prachtig concert. (c) Yves De Bruycker Het moet gezegd worden: de organisatie van een evenement als dit concert, waarbij meer dan 400 mensen in het publiek zitten, is geen eenvoudige klus. Toch slaagt Christoph Skerath er keer op keer in om de leerlingen van de twaalfde klas te enthousiasmeren, te activeren en op hoog niveau te laten presteren.  Het programma is van zeer verscheidene aard! Van Händel tot Heather Nova. Enkele leerlingen wagen zichzelf aan een solo op piano, har...

Na zijn blitzbezoek aan Antwerpen vorig jaar, toen hij de zieke Radu Lupu heeft vervangen in deSingel samen met de toenmalige Filharmonie, was Jan Lisiecki nog eens in België, meerbepaald in Brussel. De exclusieve Cercle Royal Gaulois Artistique et Littéraire, een soort serviceclub die tot doel heeft het culturele en artistieke leven te bevorderen door middel van lezingen, concerten etc, heeft Jan Lisiecki uitgenodigd voor het ten tonele brengen van het Schumann pianoconcerto. Dat is uiteraard een schitterende keuze! Het Schumannconcerto is ondertussen een van de lijfstukken van Jan Lisiecki geworden! (c) Jan Lisiecki Dat Jan Lisiecki's agenda overvol zit is een feit. We mogen ons erg gelukkig prijzen om deze grote pianist in Brussel te verwelkomen in zulk een mooi en intiem kader als de zaal van de Cercle Gaulois. Vooraleer hij aan de beurt is met Schumann speelt het Hulencourt Soloists Chamber Orchestra met hun orkestmeester als solist de tweede r omance van Beethoven ...

Toen Leonardo Garcia Alarcón enkele jaren geleden "Il diluvio universale" van Falvetti in deSingel dirigeerde werd ik omvergeblazen van verbazing. Wat een imposant, interessant en voortreffelijke uitgevoerd concert! Het zou enkele jaren duren vooraleer Garcia Alarcón terug in de deSingel zou verschijnen met zijn favoriete ensemble van weleer, de Cappella Mediterranea en het Choeur de Chambre de Namur. Ze brengen "Il dialogo del Nabucco" van dezelfde onderschatte barokcomponist: Michelangelo Falvetti. (c) Leonardo Garcia Alarcón Falvetti is een onderschat componist. Er zijn van deze zeventiende eeuwse componist zeven grote composities bekend. Het werk van Falvetti, zoals de Nabucco, wordt vaak omschreven als een verzameling van oratoria, maar eigenlijk is het nog te vroeg om van oratorium te spreken. Het genre stond tijdens het leven van deze componist nog niet helemaal op punt. Toch merken we veel gelijkenissen met wat later een oratorium zou zijn. Nabucco ...

Dagboek van een verdwenene is een speciaal werk. Eigenlijk is het een liedcyclus die door Janá č ek geschreven werd als eerbetoon aan zijn minnares Kamila, die meer dan dertig jaar jonger was dan hijzelf. Die cyclus vertelt het verhaal van een dorpsjongen die verliefd wordt op een zigeunermeisje en alles opgeeft om haar te volgen. Muziektheater Transparant ensceneert deze cyclus, en dat op zich is echt een prachtig idee. Voor de regie tekent niemand minder dan Ivo van Hove. (c) Jan Versweyveld Het idee om deze liedcyclus van  Janá č ek in scène te zetten is nieuw. Het werk is immers niet met dat doel geschreven. Toch slaagt Muziektheater transparant er in om een ronduit adembenemende voorstelling te maken waarin de sfeer van de liederen supergoed uitkomt. Daarenboven componeerde Annelies Van Parys enkele liederen als aanvulling op de liederen van de Tsjechische componist. Heel geslaagd! Voor deze productie keert Ivo van Hove zich naar een decor waar we hem helemaal in he...

Markus Groh is de pianist die in 1995 de Koningin Elisabethwedstrijd won. Vanaf dan is zijn carrière pijlsnel vooruit gegaan, en dat is niet alle winnaars van deze prestigieuze wedstrijd gegeven... Groh was in Antwerpen om samen met het Antwerp Symphony Orchestra (de deFilharmonie van weleer) te concerteren. Christian Lindberg, de flamboyante dirigent die we steeds graag zien terugkomen is ook van de partij. (c) Markus Groh Christian Lindberg is gespecialiseerd in Scandinavische muziek, zo kiest hij als opener voor het concert voor Ett drömspel, een compositie van Stenhammar, de componist waar we later op de avond de tweede symfonie zullen van horen. Lindberg is in staat om het beste uit het Antwerp Symphony Orchestra te halen. Een stemmige ouverture van de avond! Daarna is het de beurt aan Markus Groh met een van de mooiste pianoconcerti die bestaan. Markus Groh behandelt het stuk, en zijn piano, met zachtheid, maar dat is de sterkte van zijn pianospel. Hij geeft een opvalle...

Het is ondertussen een traditie: de broers Jussen die een concert geven met een aantal muzikale vrienden, op paasmaandag, in de prachtige kamermuziekzaal "Herz" in Tivoli Vredenburg Utrecht. De twee pianisten hebben samen met hun vrienden een prachtig recital samengesteld, waarin zelfs deze keer een fantastische dansact is toegevoegd. Een feest voor oog en oor! (c) Arthur en Lucas Jussen Als opener voor dit concert kiezen de broers voor Morgenstimmung van Edvard Grieg. Een quatre-mains die perfect past als aperitief op een paasmaandagochtend. Daarna speelt fluitiste Lucie Horsch, die net een nieuwe cd uitheeft, enkele stukken op drie verschillende blokfluiten. Onder deze stukken bevindt zich ook een stuk van Jean-Jacques Rousseau, inderdaad, dé filosoof, en blijkbaar ook componist. Dat aspect van de man die mij ooit een herexamen heeft bezorgd, kende ik nog niet! Lucie Horsch speelt niet alleen schitterend blokfluit, maar ook piano! Ze speelt met de twee pianobroers e...

Zoals de meeste lezers van mijn blog wel weten ga ik sinds kort ook geregeld naar balletvoorstellingen. Zonder enige pretentie en zonder mijzelf voor te doen als een grote kenner van het genre, wil ik deze kunstvorm toch meer en meer een vaste plaats geven op mijn blog. Het hoort bij de zoektocht naar schoonheid die we als ieder mens toch wel maken! (c) Filip Van Roe De voorstelling "East" heeft een grote indruk op me gemaakt. Ze is onderverdeeld in drie choreografieën die alle drie een link hebben met wat wij het (Midden)-Oosten noemen. Er is Kaash van Akram Khan, een in Londen geboren choreograaf met roots in Bangladesh. Als tweede is er Secus, van Ohad Naharin, een Israëlisch choreograaf. De avond wordt afgesloten met het "Requiem" van Sidi Larbi Cherkaoui, de Belgische choreograaf met Marrokaanse roots.  Wat deze drie choreografieën duidelijk allemaal op het agenda hebben staan, is het feit dat ze de nadruk leggen op het verbinden van mensen. Het verbind...

Iris Hendrickx en Gilles Van der Linden zijn er in geslaagd om Helmut Deutsch aan te trekken voor het begeleiden van een recital in de Blauwe Zaal van de Singel. Beide jonge zangers die ondertussen een mooi CV kunnen voorleggen, stellen een prachtig programma samen, dat ze dus uitvoeren met dé grootmeester in liedbegeleiding. Een avond vol hoogtepunten is verzekerd. (c) Iris Hendrickx Iris en Gilles kiezen voor een gevarieerd en ambitieus programma. Dat doet het publiek natuurlijk zeer veel plezier. Componisten die vertegenwoordigd zijn, zijn: Beethoven, Schubert, Liszt, Fauré, Duparc, Bachelet (die voor mij helemaal onbekend was!), Richard Strauss en Schumann. Het behoeft geen uitleg dat hier een grondige voorbereiding aan vooraf gaat en dat voor een recital van dit kaliber niets aan het toeval mag overgelaten worden. Hier is dan ook hard aan gewerkt, dat merk je zo. Gilles Van der Linden blijft de stem hebben die we van hem gewend zijn, en zijn opera-ervaring schijnt ook door...

Goede wijn behoeft geen krans. En zo is bijna alles gezegd over het Collegium Vocale onder leiding van Philippe Herreweghe. Het beste koor van de wereld voert de Matthëuspassie uit met een passie die geen gelijken kent. (c) Collegium Vocale Gent Een schare topzangers, een toporkest, een topdirigent binnen het genre. Dat is alles wat nodig is voor een topconcert. Herreweghe heeft nog steeds de juiste vocabulaire die nodig is voor het vertolken van de Passie die Bach op papier heeft gezet. Het Collegium Vocale schittert, en de solisten van de avond zijn één voor één topzangers. Meer kan ik er niet over zeggen, want ik ben er sprakeloos van geworden.