Yves goes classic

Choreolab was dit jaar aan de veertiende editie toe. Het is een concept uitgewerkt door Ballet Vlaanderen, waarbij de dansers van de compagnie zélf aan het choreograferen gaan. Ze werken choreografieën uit voor mededansers, voor zichzelf,  en/of voor gastdansers. Dit jaar werden er zelfs jongeren uit de Koninklijke Balletschool en het Junior Ballet Antwerpen geselecteerd om mee te werken aan één van de choreografieën. Het thema dat de verschillende choreografieën verbond, was "feest", in het kader van het 50-jarig bestaan van Ballet Vlaanderen. (c) Nicha Rodboon   De choreografieën worden verdeeld over twee avonden. Dat wil zeggen dat er heel wat dansers van Ballet Vlaanderen meewerken aan deze productie, en dat is uiteraard een goede zaak. Toch mis ik enkele solisten en andere dansers die ik zo graag aan het werk zie.  De dansers laten hun creativiteit de vrije loop en dat zorgt soms voor verrassend mooie creaties. Vroeger heette Choreolab “Coupe Maison”. Er...

Rusalka is de ideale opera om tijdens de kerstperiode op te voeren. Het bekende verhaal van de zeemeermin die haar stem moet afgeven aan de boze zeeheks, in ruil voor haar staart tegen een paar menselijke benen, om zo bij haar prins te kunnen zijn, is in ons collectief geheugen gegrift, zij het niet in een aangepaste, zachtgemaakte versie van Walt Disney. Alan Lucien Øyen, een Noorse regisseur en choreograaf maakt voor de gelegenheid een Rusalka die een streling is voor oog en oor. Een abstract en sober decor, aangevuld met een mooie choreografie van dansers van Ballet Vlaanderen die de hoofdpersonages verdubbelen en volgen, zorgt voor een sprookjesachtige opera-avond. (c) Filip Van Roe De Litouwse dirigente Giedré Šlekytė dirigeert met vaste hand en geeft blijk van een grote kennis van deze opera. Ze weet de juiste accenten te leggen in de muziek van Dvořák, en ondersteunt zo de solisten op de goede manier. Pumeza Matshikiza zingt Rusalka met verve. Ik kende deze za...

Als er één instrument is waar ik veel over weet dan is het de mandoline. Toen ik vroeger als kind mijn muziekacademie startte koos ik zonder verpinken voor dit vaak vergeten instrument. Tot mijn 18 jaar volgende ik dan ook steevast mijn wekelijkse lessen, en verdiepte ik mezelf in de wondere wereld der mandoline. Dat het een instrument is dat niet vaak als solo-instrument op de bühne verschijnt, is logisch. Weinig componisten hebben solistisch werk voor de mandoline geschreven. Veel mensen kennen het instrument ook alleen maar uit die éne aria in Da Giovanni van Mozart. En door Vivaldi is de mandoline gelukkig niet helemaal in de vergetelheid geraakt. De laatste jaren zorgt Avi Avital voor heel wat ophef op de internationale scène. Deze Israëlische mandolinist wordt met veel élan aangekondigd als artist in residence in Bozar. Jammer is alleen dat hij de verwachtingen niet inlost, bijzonder veel fouten maakt, technisch slechts matig onderlegd is, en muzikaal geen hoge toppen scheert....

Alexandre Kantorow is geen onbekende meer in het klassieke muziekmilieu. Zijn overwinning in het Tsjaikovskiconcours zorgde voor een extra boost in zijn carrière en het staat vast dat deze pianist een graag geziene gast is en wordt op de klassieke podia wereldwijd. Voor het concert in Lille werkte hij samen met het Orchestre de Douai onder leiding van Jean-Jacques Kantorow, jawel, de vader van.... Het wordt een heel interessante concertavond omdat deze anders opgebouwd is dan wat we gewend zijn: voor de pauze geeft Alexandre Kantorow een solorecital. Na de pauze speelt hij samen met het orkest het vierde pianoconcerto van Beethoven. (c) Jean-Baptiste Millot Het recital voor de pauze draait rond drie componisten: Brahms, Chopin en Beethoven. De eerste Rapsodie, opus 79 komt als eerste aan de beurt. Kantorow dartelt door dit prachtige werk met zijn specifieke en adembenemende toucher. Het is een mooie opener voor wat volgt. De Fantasie in fa klein, opus 49 van Chopin is het twee...

Het Muzikaal Ensemble Alegría uit Wijnegem is al lang geen onbekende meer in het Vlaamse concertmilieu. Het ensemble kiest steevast voor historisch geïnformeerde uitvoeringen, op periode-instrumenten. Samen met het koor Aidomen uit Kalmthout staat Alegría ook dit keer weer garant voor een sfeervol concert van hoog niveau. Op het programma staan de Krönungsmesse en het Requiem van W.A. Mozart.  (c) Eric Buyssens De novembermaand is een uitgelezen moment voor een opvoering van het Requiem van Mozart. Deze wereldberoemde dodenmis wordt vaak geprogrammeerd, en desondanks de veelvuldige uitvoeringen blijft dit werk tot de verbeelding spreken. Gezegd moet wel dat niet elke uitvoering van dit werk even goed is: opletten dus bij het maken van de juiste keuzes bij het doorbladeren van klassieke publiciteit. Wat vaststaat, is dat kiezen voor Alegría en/of Aidomen wél steeds garant staat voor kwaliteit. Deze twee koren hebben de handen in elkaar geslagen en geven aan het publiek wat het...

De Belgische celloscène heeft afgelopen jaren in België enorm aan populariteit gewonnen. Niet alleen werd de cello een nieuw instrument op de Koningin Elisabethwedstrijd, maar was er ook de oprichting van de Belgian Cello Society. Han Bin Yoon, de drijvende kracht achter deze organisatie, zorgt ervoor dat cellisten samenkomen, samen kunnen optreden, en een platform krijgen om op terug te vallen. Voor de Classical Days in het Koreaans cultureel centrum te Brussel, werden vier uitmuntende muzikanten uitgekozen om te concerteren. Hayoung Choi, Han Bin Yoon en Isang Enders haalden hun cello boven, en werden begeleid door de toppianist Ben Kim.  (c) Belgian Cello Society Han Bin Yoon en Ben Kim bijten de spits af met de Allegro appassionato op 43 van Saint-Saëns. Het is een binnenkomer van formaat. Beide muzikanten spelen op bijzonder hoog niveau, en creëren een bijzonder muzikaal moment. De fijngevoeligheid van beide muzikanten zorgt ervoor dat iedereen geboeid kan luisteren en ...

Voor het derde concert van het seizoen 19-20, haalt Cofena weer heel wat kwaliteit in huis. De vierde symfonie van Bruckner wordt uitgevoerd door het Konzerthausorchester Berlin, dat vast verbonden is aan het Konzerthaus aan de Gendarmenmarkt in Berlijn. Dit orkest heeft al heel wat watertjes doorzwommen en kan gerust gerekend worden tot de belangrijkste en meest invloedrijke Europese orkesten. Maar geen plat de résistance zonder een stevig voorgerecht: voor de pauze treedt het orkest aan met Noa Wildschut, de 18 jarige Nederlandse violiste die op een half uur tijd het publiek helemaal inpakt. Haar carrière is gestart toen ze 6 jaar was, en als het zo doorgaat, staat ons nog heel wat moois te wachten! (c) Noa Wildschut Noa Wildschut is een naam die we nog veel zullen horen. Deze charmante violiste concerteert in de grootste zalen, en daar mag de Koningin Elisabethzaal uiteraard niet bij ontbreken. Wildschut werd gevraagd voor het vierde vioolconcerto van Mozart. Het is een...

We schrijven Koningin Elisabethzaal, 15 oktober 2019. Voor het eerst zal ik Alexander Kantorow "in levenden lijve" beluisteren. Ter voorbereiding op het concert heb ik zijn opnames op cd meerdere malen beluisterd, en de finale van de Tsjajkovski-wedstrijd in Moskou kan op het internet herbekeken worden... de finale die hij met verve doorstaan én gewonnen heeft. Het was een droom om deze jonge kunstenaar op het podium te zien in Antwerpen. Hij ontroert het publiek en speelt een van de mooiste concerti die ik ooit gehoord heb: het tweede pianoconcerto van Tsjajkovski. Het is op dat moment dat ik droom van een interview met deze uitzonderlijke pianist. Twee weken later heb ik al de gelegenheid om met deze Franse ster, die de geïncarneerde Liszt wordt genoemd, te praten, dankzij de hulp van zijn vriendelijke managers. Wat een eer! (c) Jean-Baptiste Millot Meneer Kantorow, toen ik al uw cd's beluisterde, merkte ik dat er al een hele lijst bestaat van componisten die ...

In 1969 heeft Jeanne Brabants het toenmalige "Ballet van Vlaanderen" gesticht. Dat het 50 jaar later nog altijd zo een bloeiende compagnie zou zijn, had ze waarschijnlijk nooit kunnen dromen, maar vast staat dat in die afgelopen 50 jaar haar geest van creativiteit en standvastigheid is blijven doorwaaien. Om deze 50 jaar in de verf te zetten, voert Ballet Vlaanderen (zonder de "van") de Cantus Firmus uit, een choreografie van Jeanne Brabants die tot de verbeelding blijft spreken. Daarnaast voert men een werk op van de huidige artistiek directeur, Sidi Larbi Cherkaoui, getiteld "Mea Culpa", waarin hij zoekt naar antwoorden op de vele vragen die kolonisatie/dekolonisatie met zich kunnen meebrengen. (c) Filip Van Roe In het eerste deel krijgen we de Cantus Firmus van Jeanne Brabants te zien. Deze choreografie heeft ze gemaakt voor haar leerlingen van de Koninklijke Balletschool in 1968. Daarna zou ze jarenlang de directie van het Ballet Vlaanderen op zi...

Jan Lisiecki strijkt neer in Düsseldorf aan het begin van zijn tour met het Orpheus Chamber Orchestra. Het is het orkest waarmee hij onlangs heeft samengewerkt voor de opname van de twee pianoconcerti van Mendelssohn. En dat die opname veel gevolg heeft gekregen is niet moeilijk: het is een opname van wereldkwaliteit. Niet alleen omwille van het buitengewoon intelligent pianospel van Jan Lisiecki, maar ook omwille van de wereldkwaliteit van het Amerikaanse orkest. (c)  Christian Köstlin/Deutsche Grammophon Het concert in de sfeervolle Tonhalle in Düsseldorf begint met het orkest alleen. Ze spelen een nieuwe compositie van Jessie Montgomery. Het is de Europese première van dit werk. Net zoals bij de meeste hedendaagse composities, duurt het een tijdje voor het werk doordringt. Het is zo een van die dingen die je meermaals zou moeten horen om ze te leren appreciëren. Het werk geeft aan iedere instrumentengroep van het orkest de kans om te excelleren. De gelaagdheid in het orkes...

Er hangt een gezellige drukte op het Koningin Astridplein in Antwerpen. Vooral aan de inkomdeur van de Koningin Elisabethzaal staat heel wat volk te drummen om binnen te gaan in de zaal. Jong en oud zijn verzameld, en er heerst een gezonde spanning. Die heeft alles te maken met het aankomende concert: Het Mariinsky Theater Orchestra, onder leiding van hun chef Valery Gergiev, is nog eens in België op uitnodiging van Cofena, de organisatie die al decennia concerten van zeer hoge kwaliteit organiseert in Antwerpen. De medewerkers van Cofena slagen erin steeds een boeiend programma aan te bieden, waarbij telkens een solist centraal staat. Voor dit concert werd rising star Alexandre Kantorow aangesproken, die onlangs de meest prestigieuze pianowedstrijd ter wereld op zijn palmares mocht noteren: hij won de Eerste Prijs, de Gouden Medaille en de Grand Prix op de Internationale Tsjaikovskiwedstrijd. Deze pianist is dus niet zomaar iemand, hij wordt nu al gerekend tot de grootste musici van...

Toen ik vanmiddag het artikel las dat in De Standaard verscheen met betrekking tot het concert van Symfonieorkest Vlaanderen op donderdag 3 oktober, was ik wat verbaasd over wat de journalist schreef over haar ervaring met het Symfonieorkest Vlaanderen onder leiding van Kristiina Poska. Ikzelf was namelijk enkele dagen later aanwezig in De Singel (op 6 oktober) en stelde vast dat dit concert van een heel ander kaliber was. Zo zou de nieuwe chef-dirigent van het orkest, Kristiina Poska, volgens dat artikel de "lange lijnen net niet vrij genoeg laten zweven". Wat de journalist daarmee bedoelt is mij een raadsel. Dat ze daarbovenop het talent van Lorenzo Gatto en Pieter Wispelwey in vraag stelt, is helemaal een brug te ver. (c) Wouter Maeckelberghe De nieuwe chef-dirigent van het Symfonieorkest Vlaanderen heeft haar debuut als chef niet gemist! Haar palmares is groot, en het publiek mag zich heel tevreden stellen met het feit dat deze dame de samenwerking met het orkest is...

Ik kom buiten uit het operagebouw in Amsterdam. Ik geniet nog na van Pagliacci/Cavalleria rusticana in een enscenering van Robert Carsen en ik zie op Instagram dat Mattia Olivieri, die de rol van Silvio vertolkt in Pagliacci, zijn haar aan het drogen is. Zo weet ik dat hij bijna klaar is voor het interview waarvoor ik met hem heb afgesproken. Mattia Olivieri is een beloftevolle bariton die ik alleen nog maar kende vanop de sociale media, maar vast staat dat deze sympathieke klassezanger alles in zijn mars heeft om een groot palmares bij elkaar te zingen. (c) De Nationale Opera / BAUS Mattia, ik heb je voor het eerst leren kennen via de sociale media. Je bent er alomtegenwoordig! Kan je ons vertellen waarom je het belangrijk vindt om deze media te gebruiken, ook als klassiek artiest? Ik vind de sociale media erg belangrijk. Ook voor klassieke muzikanten, waaronder operazangers, is het belangrijk om zich te tonen bij het grote publiek en daar zijn de sociale media erg geschikt ...