Yves goes classic

Ryuichiro Sonoda, dirigent van dienst zorgt op deze oudjaarsavond voor spektakel. Het orkest van de Vlaamse Opera is in vorm, alsook de twee solisten, waaronder onze Belgische topsopraan Hendrickje Van Kerckhove, vergezeld door de Maltese tenor Nico Darmanin. (c) Hendrickje Van Kerckhove  De avond, die opgebouwd is rond de sopraan van dienst, begint met enkele aria's van Adèle uit de Fledermaus van Strauss. Als geen ander zingt Hendrickje Van Kerckhove deze aria's. Moeilijk te evenaren! Ze speelde deze rol onlangs nog in de Opéra National du Rhin in Strasbourg. Een plezier voor oog en oor! En alsof het nog niet genoeg is, krijgen we de Frühlingsstimmenwalzer van Strauss ten gehore. Ik heb mijn adem ingehouden! Een perfecte uitvoering van een zeer moeilijk stuk! Hoge noten, moeilijke sprongen, maar het lijkt peanuts voor de prima donna van deze avond. Ik denk dat weinig sopranen het aandurven dit riskant stuk muziek op de scène te brengen! De tenor van de avond, N...

Hamlet, een vrij weinig uitgevoerde opera van Ambroise Thomas onder leiding van Marc Minkowski en in scène gezet door Olivier Py is een absolute streling voor het oog en oor. Wat de cast en de muzikanten hier presteren is voor mij gewoonweg een wonder. Zelden heb ik me zo ontroerd en van de wereld gevoeld als bij dit staaltje grand opéra. Grand, groots in de letterlijke, maar ook de figuurlijke zin van het woord. Ik zag deze productie meerdere malen omdat ze me bleef beklijven, en telkens weer ontdekte ik nieuwe, verrassende en ontroerende elementen. (c) Baus voor De Munt/La Monnaie Bij het opgaan van het doek wanen we ons in een soort kerker, een soort ondergrondse tunnel, vol trappen die elk op zich kunnen roteren, waarop de rest van het verhaal zich zal afspelen. Py, die in "Les Huguenots", de internationaal gelauwerde productie in de Munt in 2011, eveneens gebruikte van een "trappensysteem", zorgt voor een sobere, klassieke mise en scène met hier en da...

Zelden ben ik zo vaak aangesproken geweest door vrienden en kennissen die mijn passie voor opera kennen, maar zelf niet echt vertrouwd zijn met het genre, als over "Der Rosenkavalier" van Strauss, uitgevoerd in de Vlaamse Opera. Reden van al die aandacht was uiteraard de komst, als regisseur, van Oscarwinnaar/Hollywoodster Christoph Waltz. Hij werd door de Vlaamse Opera gevraagd om deze toch niet zo eenvoudige opera in scène te zetten. Een uitdaging die hij zonder morren aanvaard heeft.  (c) Annemie Augustijns voor Vlaamse Opera De verwachtingen voor deze productie waren hooggespannen! Uiteraard komt er niet elke dag een Hollywoodster langs om een opera te ensceneren. De voertaal van een zeer groot deel van het publiek tijdens de première was dan ook Duits, gezien de Oostenrijkse (en zelfs Weense) afkomst van de regisseur. De persbelangstelling was groot, en de gezonde dosis spanning en verwachting in de zaal was duidelijk voelbaar. Opera leeft! En dat doet plezier. ...

De Brussels Choral Society, een koor met bijbehorend orkest uit Brussel dat bestaat uit zowel professionele als semi-professionele muzikanten en amateurs, presenteert een kerstprogramma in Bozar, in samenwerking met de International School of Brussels. Voor deze gelegenheid werden enkele solisten uitgenodigd, onder wie Iris Luypaers, eertijds kandidate in de halve finale van de Elisabethwedstrijd, de Canadese bariton Michael Adair, en de 13-jarige pianiste Natasha Binder Iris Luypaers (c) Bert Huysentruyt www.berthuysentruyt.com Het concert vangt aan met het prachtige Gloria van mijn lievelingscomponist Poulenc. Dit Gloria is geschreven voor koor, orkest en sopraan. En wie is er meer geschikt dan Iris Luypaers voor het uitvoeren van dit mooie, maar moeilijke werk? Er zitten heel wat tricky plekjes in voor de solist.  Uiteraard, zoals we gewend zijn van Iris Luypaers, wordt er topkwaliteit afgeleverd. Als deze doorwinterde sopraan haar eerste noot inzet weten we direct: hier ...

Ingrid Fliter, de Argentijnse pianiste die naar mijn weten nog niet superveel heeft opgetreden in België, werkte samen met deFilharmonie voor een mooi concert op 6 december. Op het programma: het pianoconcerto 23 van Mozart, onder leiding van Edo de Waart en met deFilharmonie. Na de pauze staat de filmische tweede symfonie  van Elgar op het programma. (c) Ingrid Fliter De Argentijnse pianodiva waar mening pianoliefhebber lang op heeft gewacht, heeft het publiek direct op haar hand bij haar aantrede op het podium. De energie, maar ook de rust die deze vrouw uitstraalt zijn enorm. Als je haar ziet opkomen weet je hoe laat het is, dit is de voorbode van een prachtig concert. En zo geschiedde. Fliter brengt ons een mooi en persoonlijk pianoconcerto 23, waarin vooral het adagio en het laatste deel opvallen. Dit is zeker niet het makkelijkste concerto van Mozart, maar la Fliter schudt het uit haar mouw alsof het niets is.  Als toemaatje speelt Ingrid Fliter het Allegretto u...

De ondes Martenot, een instrument waar veel mensen nog nooit van gehoord hebben is het instrument dat centraal staat in de Turangalîla Symfonie van Olivier Messiaen. Dit instrument is, eenvoudig uitgedrukt, een van de eerste elektronische klavierinstrumenten en de voorloper van wat wij kennen als de synthesizer. Erg speciaal dus. Dit alles overgoten met een groot orkest vol bombastisch slagwerk. (c) Ralph Van Raat De Turangalîla symfonie, die bestaat uit maar liefst tien delen, in plaats van de klassieke vier, is een knap staaltje muziek uit de tweede helft van de twintigste eeuw. Ze wordt redelijk weinig opgevoerd omwille van de complexiteit en organisatie die het werk vraagt: zeer uitgebreid slagwerk, de ondes Martenot (die een specialist vraagt om het te bespelen, en zo zijn er niet veel), en een dirigent met stalen zenuwen...  Gelukkig is er vaste waarde Edo de Waart om deze symfonie aan te durven met zijn orkest. Met veel concentratie en ijver begint het concert. Nie...

Radu Lupu, de wereldvermaarde pianist die bekend staat om zijn leven als kluizenaar, en om het feit dat hij amper concerteert, was in De Singel. Dankzij Edo de Waart heeft Lupu toegehapt om het derde pianoconcerto van Bartok ten gehore te brengen. Het derde pianoconcerto van Bartok, wiens naam een accent vraagt op de o dat ik niet kan terugvinden, was volledig nieuw voor mij. Ik had dan ook het geluk om het mee te mogen maken onder de "gouden toucher" van Lupu en de deskundige leiding van Edo de Waart. Prachtig concerto, met op het einde gek genoeg enkele hyperklassieke toonladdertjes. Muziek om verder te leren kennen! Jammer genoeg lijkt Lupu te moe om een toegift te voorzien. Daarna volgt Bruckner 4. Geen hapklaar brokje muziek, wel een hoop drama en heroïek, in deze symfonie die ook wel "de Romantische" genoemd wordt. De zaal wordt gevuld met typisch Bruckner, hij lijkt er zelf wel aanwezig! Geslaagd concert van deFilharmonie! Wordt vervolgd!

Weeral een nieuwe ontdekking vandaag: een kamermuziekconcert met alleen maar... slagwerk! Pieterjan Vranckx, Jaume-Blai Santonja Espinos en Manuel Martinez Navarro, die we alledrie natuurlijk kennen vanop het podium met deFilharmonie, slaan de handen in elkaar voor een concert als trio! Als locatie wordt gekozen voor de mooie kapel van Amuz! (c) deFilharmonie Het concert wordt gestart met heel herkenbare muziek van J.S Bach herwerkt voor slagwerk. Erg verrassend, en heel mooi gebracht. Hij was nu wel de laatste componist die ik op dit concert zou verwachten, maar deze mooie bewerking zorgt ervoor dat het publiek direct verkocht is! Het concert is ideaal om wat meer te leren over verschillende soorten slaginstrumenten! Daarop volgt een stuk van de Griekse Xenakis, op drie djembés. Indrukwekkend hoeveel hand-en vingervlugheid er nodig is, en hoeveel verschillende technieken en nuances er zijn binnen één en hetzelfde instrument. De juiste keuze op het juiste moment, het publiek vi...

Een gewaagd programma, deze middag in De Roma. deFilharmonie kiest voor een programma dat voor veel mensen nieuw in de oren klinkt: de Fluitsonate van Jongen, een Belgisch componist, en voor de gelegenheid ook uitgevoerd door de vaste fluitist van deFilharmonie, Aldo Baerten, en de derde symfonie, de Sinfonia espansiva, van Nielsen.  Joseph Jongen (c) Wallonie en ligne De Luikse componist Jongen schreef het stuk dat we vandaag te horen kregen eigenlijk voor fluit en piano. Het strijkersorkest speelt de begeleiding in een orkestratie van Michel Lysight. Deze werd vandaag pas voor de tweede keer uitgevoerd! Vrij uniek dus! Aldo Baerten is een schitterend fluitist, en zet een heel mooie prestatie neer. Jongen zou fier zijn! Daarop volgt de derde symfonie van Nielsen. Speciaal is dat in het tweede deel niet alleen de klassieke orkestinstrumenten hun rol hebben, maar ook twee zangers, een sopraan (Tineke Van Ingelgem) en een bariton (Bernard Giovani). Waarom dit zo speciaal is,...

Zoals jullie ondertussen wel weten, heb ik zo mijn "coups de coeur" wat betreft muzikanten. Een van hen is en blijft Lorenzo Gatto, onze landgenoot die we vaker en vaker moeten missen omdat hij in het buitenland moet optreden, maar die het Belgische publiek zeker niet in de steek laat. Hij bracht voor ons op 14 november het Vioolconcerto van Beethoven, samen met Le Concert Olympique onder leiding van Jan Caeyers.  (c) José-Noel Doumont voor Lorenzo Gatto Het vioolconcerto van Beethoven is zo één van die concerto's die geriskeerd zijn. Het minste foutje is hoorbaar, en bijgevolg fataal. We hebben dus een goede violist nodig om dit werk te interpreteren. En uiteraard is Lorenzo Gatto daarvoor in de wieg gelegd. Deze rasmuzikant doet het publiek rillen van plezier met zijn cadenzen die mij met verstomming slaan! Wat een power! Zelden gehoord en bijgevolg geklasseerd als onvergetelijk! We mogen fier zijn, en erg blij om deze charmante en veel te bescheiden muzikant l...

deFilharmonie blijft verbazen met mooie opnames (waaronder hun recent verschenen "Dream of Gerontius"-CD) en prachtige concerten. Zo was ik er als de kippen bij om mijn lievelingsorkest nog eens aan het werk te zien met Andrew Gourlay, een jonge dirigent waar we nog vaak van gaan horen, en die bewijst dat klassiek ook hip kan zijn! Het was van in januari geleden dat Andrew Gourlay nog voor deFilharmonie stond, met Tsjaikovski en Shostakovich! (c) Xavi Olivé voor Andrew Gourlay Het eerste werk op het programma is het Concert Champêtre van Poulenc. Mijn lievelingscomponist bewijst dat "de spijkerbak", oftewel clavecimbel niet enkel een instrument is voor de barok! Ook in de 20ste eeuw is er plaats voor dit instrument! Aan het clavecimbel zit Katerina Chrobokova, een vrouw met pit, die met haar sexy outfit meteen hoge verwachtingen doet opkomen bij het mannelijke publiek... En de verwachtigen worden ingelost, la Chrobokova toont zich als een geniale muzikante,...

Tosca... dan denk ik aan Jonas Kaufmann en Angela Gheorghiu... en hun onvergetelijke opvoering in Londen (die ik alleen ken van op DVD), van een opera die bij bijzonder veel mensen een belletje doet rinkelen. Het verhaal van Tosca en haar Cavaradossi is een verhaal dat geknipt is om op een operapodium op te voeren. De Vlaamse opera koos deze keer voor een "semiscenische" opvoering van Frans Willem de Haas. (c) Annemie Augustijns voor de Vlaamse Opera   De Vlaamse Opera waarschuwde haar publiek dat het deze keer zou gaan om een "semiscenische" uitvoering. De muziek en de personages staan centraal, het decor komt op de tweede plaats. En eigenlijk vond ik het perfect zo! Zonder teveel poespas, met enkele eenvoudige voorwerpen en een mooie belichting, kwam Tosca tot leven! Het "semiscenische" aspect heeft mij voor geen meter gestoord, integendeel!! Het scènebeeld was bij momenten gewoonweg mooi! Zo zie je maar dat muziek soms voor zich spreekt, en dat...

De Munt heeft er een gewoonte van gemaakt om in de periode rond Allerheiligen en Allerzielen een requiem op het programma te zetten. Dit jaar was het de beurt aan het wereldberoemde War Requiem van Benjamin Britten. Britten componeerde dit werk in het begin van de jaren '60. In feite wilde hij zich met dit werk verzetten tegen al wat te maken heeft met de zinloosheid van oorlog. En ik denk wel dat het geslaagd is. Britten combineert de klassieke dodenmis met enkele poetische passages van Owen. De sopraan van de avond, Sabina Cvilak maakt een grote indruk. Stabiele, grote stem, die het publiek direct op haar hand heeft. De twee mannenstemmen van de avond, Mark Padmore, en Dietrich Henschel stellen teleur. De uitspraak van het Engels van Henschel is op zijn minst erbarmelijk te noemen, en zonder boventiteling maakt het dat wat ingewikkeld. Het koor leert best eens om te doen wat de dirigent, Morlot aangeeft. Ongelijke passages storen mij mateloos. Maar wat mij aan dit concer...

La Cenerentola ( ossia la Bontà in trionfo) in een nieuwe productie. Het is altijd afwachten wat men doet met zo een bekend werk. Sandrine Anglade staat in Strasbourg garant voor een mooie productie zonder teveel tirlantijntjes. Ze laat de muziek spreken, zonder afbreuk te doen aan het sprookjesachtige karakter van het werk. (c) Alain Kaiser   Sandrine Anglade kiest voor een sobere productie, maar in stijl! Een pluim ook voor de kostumering! Elk personage krijgt zijn ietwat karikaturale kostuum aangemeten, wat de herkenbaarheid, maar ook de zeker humor die heel de tijd aanwezig is, benadrukt. Enrique Mazzola is de dirigent van de avond. Van bij de ouverture is duidelijk dat hij de touwtjes in handen heeft. En verderop in de avond stellen we vast hoeveel knappe stemmen er in deze proudctie verzameld zijn. De Don Ramiro van Bogdan Mihai bevalt me zeker wel, maar bij de mannenstemmen van de avond steekt Edwin Crossley-Mercer er zeker bovenuit. Deze bariton heeft ondertussen...

Mensen vragen mij de laatste tijd wel vaker of er eigenlijk een opera is die ik niét goed vind. En het antwoord op die vraag is: zelden. Ik erger mij eerder aan regisseurs dan aan zangers of muziek. Maar als ik één favoriet moet noemen, zo één van die opera's waarvan je zegt: die verkies ik boven alle anderen en daarvan zou ik een opname meenemen op een onbewoond eiland, dan is het wel Dialogues des Carmélites van Poulenc. Tijd voor een tripje naar Lyon dus, en zo geschiedde. (c) Jean-Louis Fernandez Dialogues des Carmélites,  gecomponeerd door Poulenc,   is gebaseerd op het theaterstuk van Georges Bernanos, "écrivain catholique", die zich op zijn beurt gebaseerd had op een novelle van Gertrud Von Le Fort: La Dernière à l'échafaud. Deze novelle is gebaseerd op waargebeurde feiten in het karmelietessenklooster van Compiègne ten tijde van de revolutie.   Dialogues des Carmélites vertelt het verhaal Blanche de la Force, die besluit om in te treden bij de Karm...

Mozart, die vooral bekend is om zijn vrolijke en grappige opera's, heeft ook enkele serieuzere werken geschreven. Een van zijn opera seria's is La Clemenza di Tito, die door de Munt op het programma werd gezet afgelopen tijd.   (c) Clärchen und Matthias Baus In deze opera volgen we de lotgevallen van de Romeinse Keizer Titus, wiens mildheid in de verf gezet wordt. Deze opera gebruikt historische personages, gemengd met niet-historische personages, om zo een verhaal te creëren dat universeel is en de boodschap van vergevensgezindheid hoog in het vaandel draagt. Titus, die bekend staat om de wreedheid  en een zekere vorm van vulgariteit in het begin van zijn regime, maakt een doorwenteling door (die in de geschiedenisboeken terug te vinden is!), waarna hij een heerser wordt die een groot hart heeft voor de zwakkeren in de maatschappij. Ivo Van Hove staat in voor de mise en scène, Ludovic Morlot dirigeert. En de cast is dik in orde: Kurt Streit is een Tito met karakte...

Op 8 oktober begon voor Edo de Waart, de chef-dirigent van deFilharmonie, een intense week. Maar niet alleen voor Edo was het spannend, het was nog veel spannender voor de 8 -door Edo persoonlijk geselecteerde-  jonge dirigenten, die voor het eerst, onder het alziend oog van de Maestro, een orkest van dit formaat mochten dirigeren. (c) deFilharmonie Gedurende deze week kwamen de 8 dirigenten, afkomstig vanuit de hele wereld, aan bod voor het dirigeren van enkele stukken van verschillende aard. Van Mozart tot Brückner en van Beethoven tot Bartók, geen enkele moeilijkheid werd uit de weg gegaan met als doel deze dirigenten verder op weg te zetten naar een mooie carrière. Edo de Waart aarzelt niet om de studenten geregeld te onderbreken, met opmerkingen en aanwijzigingen die uiteraard zeer waardevol zijn. De moeilijkheid voor het orkest bestaat erin om niet te teren op hun eigen kennis, maar écht de dirigent te volgen, zodat bepaalde dingen soms faliekant aflopen. Heel verrijke...

Naar 12 oktober heb ik lang uitgekeken. Het is de eerste keer dat ik het Rotterdams Philharmonisch Orkest aan het werk hoor, en het is de tweede keer dat ik een van mijn favoriete muzikanten aan het werk zie. Yannick Nézet-Séguin, de hoofddirigent van het wereldvermaarde Rotterdams Philharmonisch Orkest, zorgt voor een concert van topniveau! (c) Marco Borggreve     Het concert begint met de Symfonie nummer 1 van Prokofjev. Een minisymfonie die erg mooi uitgevoerd wordt, en door Prokofjev bedoeld was als eerbetoon aan Haydn. De dirigent is in vorm, en het orkest ook, een mooi begin van de avond!   Daarna treedt pianist Marc-André Hamelin op het podium, voor de Belgische creatie van het Piano Concerto van Mark-Anthony Turnage. Dit is hedendaagse muziek, maar voor één keer wel toegankelijk. Vrij jazzy bij momenten, op zich wel interessant!     En daarna het hoogtepunt van de avond: de magistrale "Vuurvogel" van Stravinsky. Prachtige mu...

Don Giovanni op de scène zetten lijkt me niet eenvoudig. Al was het maar omdat iedereen die wat bekend is in muziekland de opera al een aantal keer gehoord en/of gezien heeft. Toch waagt "The ministry of operatic affairs" zich hieraan. En het is geslaagd, voor 100%. The ministry of operatic affairs is de originele naam voor een bende enthousiaste jonge zangers/muzikanten die al reizend opera willen "promoten" en zich willen ontdoen van alle franjes. Eenvoud is het codewoord, en het werkt nog ook. (c) The Ministry of Operatic Affairs Het orkest zit links, de coulissen zijn verdwenen. Leuk idee om te starten met een Don Giovanni die geen geheimen heeft voor het publiek. Veel wordt aan de verbeelding over gelaten van de toeschouwer, het is eens iets anders. Zonder in een concertante versie te vervallen, slaagt regisseur Korneel Hamers erin de fantasie van het publiek te prikkelen, met enorm weinig middelen. Bart van Reyn, dirigent van het Octopus Kamerkoo...

Ik heb het al vaker gezegd, deFilharmonie slaagt er vaak in grote namen naar de concertzaal te halen. Ook ditmaal, met wereldster Janine Jansen, de Nederlandse violiste die haar interpretatie van Brahms' viooconcerto geeft. (c) Sara Wilson voor Decca Vooraleer Jansen het beste van zichzelf mag geven krijgen we een compositie van Wim Henderickx te horen : "Le visioni di paura". Om een of andere reden hou ik wel van de composities van Henderickx en spreken ze mij erg aan. De première van dit werk vond plaats in 1991 en het is leuk om een hedendaags stuk eens heropgevoerd te zien, aangezien zulke dingen vaak verdwijnen in de prullenmand, waar niemand ze later nog uithaalt. deFilharmonie is op haar best. Leuk dat ze zo een werk op een avond als deze opvoert! Vervolgens krijgen we een selectie uit de Suites van "Romeo en Julia" van Prokofjev te horen. Magistrale muziek die iedereen meesleept die bij Wim Henderickx' muziek wat verweesd achterbleef. ...

Lucas en Arthur Jussen, de twee broers uit Nederland die ik voor het eerst live hoorde spelen in 2010, met deFilharmonie, op een mooie zaterdagnamiddag, hebben een nieuwe cd uitgebracht, en dat moet in stijl gevierd worden, uiteraard. De twee, ondertussen jongvolwassen kerels charmeren het publiek vanaf de eerste seconde. Een prachtprestatie om nooit te vergeten. (c) Universal Music / Stephanie Pistel Het eerste wat me opviel aan de keuze van het programma van de twee broers, is dat het niet evident is. Poulenc, Ravel en Fauré staan centraal op de kersverse cd "Jeux". Een keuze die ik alleen maar kan toejuichen, gezien mijn zwak voor Frans klassiek. De jongens starten hun recital met een quatre-mains van Poulenc, zo mooi gespeeld dat je in de Kleine Zaal van het Concertgebouw een speld kan horen vallen tussen twee bewegingen. De twee lijken geen last te hebben van stress en lijken zich goed in hun vel te voelen in deze zaal, waar de cd trouwens opgenomen is, op deze...

Wanneer het vioolconcerto van Tchaïkovsky op de programmering staat, ben ik er als de kippen bij. Wanneer de solist van dit vioolconcerto Yossif Ivanov is, ben ik er nog meer als de kippen bij, want zo vaak horen we deze uitzonderlijke Belg niet op Belgische bodem. Op naar Bozar dus voor een prachtige uitvoering van een vioolconcerto dat een bijzondere plaats inneemt in mijn leven. (c) Eric Larrayadieu voor Naïve Het nationaal orkest staat voor dit middagconcert onder leiding van Alan Burybayev, een voor mij totaal onbekend dirigent, die vanaf het begin duidelijk maakt dat hij de touwtjes in handen heeft. Jammer dat het orkest niet steeds volgt en koppig verderdreunt. Sommige orkestleden eten kauwgom en slaan een praatje met mekaar terwijl Ivanov aan zijn cadenza bezig is. Het is een gebrek dat ik al jaren vaststel bij het nationaal orkest en dat maar niet verdwijnt. Jammer voor de dirigent en de solist die perfect maatwerk leveren!  Het concert begint met de Polonaise ...

"Mild und leise wie er lächelt, wie das Auge hold er öffnet...", zijn de woorden waarmee Isolde haar laatste aria inzet, de Liebestod, die voor veel mensen hun eerste kennismaking met Wagner betekent. Wat vooraf gaat is een door en door romantische opera, doordrenkt van de klankmagie die zo eigen is aan Wagner en een vorm van verhevenheid die zijn gelijken niet kent. (c) Vlaamse Opera / Annemie Augustijns Zoals ik in mijn vorige blogs al gezegd heb, ben ik geen Wagnerkenner. In tegenstelling tot veel opera-afficionados, die verknocht zijn aan deze componist, sta ik nog in mijn kinderschoenen. Dit is de vierde Wagnerproductie die ik gezien heb, en ik was er eigenlijk ondersteboven van. Duidelijk is dat je voor Wagner bijzonder goede stemmen nodig hebt, zangers met een bijna buitenaards uithoudingsvermogen, en een orkest dat het kan opbrengen om vier à vijf uur geconcentreerd te werken. Een bijna onmogelijke mix, maar de Vlaamse Opera heeft het waargemaakt.   Wat direct...

Zoals de traditie het ondertussen wil, geeft deFilharmonie, samen met de Vlaamse Opera en het Ballet van Vlaanderen, de aftrap voor het begin van het nieuwe culturele seizoen in het eerste weekend van september. Wat in het begin een probeersel was is uitgegroeid tot een groots evenement, waar bij het slotconcert duizenden mensen bijeenkomen op het Sint-Jansplein in Antwerpen om te genieten van een spetterend concert. Ondergetekende was erbij en zag dat het geweldig was. deFilharmonie is niet voor niets mijn favoriete orkest. En mensen die dat niet begrijpen moesten maar aanwezig zijn op het Sint-Jansplein, waar mensen in alle soorten gratis bijeenkwamen voor het feestelijke einde van het muzikale weekend rond "Klassiek in de Stad". Het begin van de avond wordt ingevuld door het Re-mix Orchestra, een schitterend initiatief waarbij een groep muzikale jongeren samen met enkele muzikanten van deFilharmonie een eigen compositie brengt op het grote podium. Dit onder leiding van o...

Het gebeurt niet elke dag dat een wereldbefaamd orkest als het Mahler Chamber Orchestra in Antwerpen neerstrijkt. Toch was dat het geval in het kader van het Klara Festival 2013. Onder leiding van Teodor Currentzis, een geweldig energiek en begaafd dirigent, en met mederwerking van topviolist Andrej Baranov, sopraan Angela Denoke en bas Petr Migunov musiceerden de orkestleden de pannen van het dak. (c) Deniz Saylan Het eerste deel van het concert krijgen we "Phaedra" van Benjamin Britten te horen. Dit korte maar zeer krachtige orkestwerk van Britten was mij niet bekend, maar doet me verbazen en beseffen dat ik meer en meer van Britten begin te houden, mede dankzij deze goede uitvoering. Angela Denoke is in vorm, ze zingt als geen ander de toch wel soms moeilijke passages die Britten in petto heeft. Deze sopraan is een ontdekking voor mij, ik zag of hoorde nog nooit van haar. Het is altijd leuk nieuwe stemmen/muzikanten te ontdekken.  En dan is er de Russische krac...

De herdenkingsfestiviteiten rond "150 jaar Schelde Vrij", waarin herdacht wordt hoe de tol op de Antwerpse Schelde werd afgekocht, vond onder andere plaats in de hangars van de Waagnatie in Antwerpen, waar een groots muzikaal project werd opgezet rond "De Schelde", het Oratorium van Peter Benoit dat, mede door de gigantische organisatie die er aan vasthangt, al jaren niet meer is opgevoerd. (c) Inne Helsen Dit project, onder leiding van Martyn Rabbins is een samenwerking tussen enerzijds deFilharmonie, het Vlaams Radiokoor en het Groot Omroepkoor uit Nederland. Solisten van dienst zijn Cathy Van Roy, die ik voor de eerste keer live heb gehoord, en met een klok van een stem op de proppen kwam, Gijs Van der Linden, onze Belgische trots en letterlijk en figuurlijk groot zanger, die met fierheid mag terugblikken en vooruitkijken naar een rijkgevuld seizoen, alsook de vaste rots in de branding Werner Van Mechelen, bariton Kris Belligh, en tenor Willem Van der Heyde...