Yves goes classic

Operette is een genre dat meer en meer in onbruik is geraakt in veel operahuizen. Iedereen kent werken als De Fledermaus of Die lustige Witwe, maar weet tegelijk ook dat deze werken eigenlijk nog zelden worden opgevoerd. Operette wordt al gauw smalend bekeken door operaliefhebbers als "te populair" of "te gemakkelijk". Niets is minder waar. Operette zingen en opvoeren is moeilijk en vereist heel wat techniek en acteertalent. De Nationale Opera in Amsterdam ging de samenwerking aan met kunstenaar Steef de Jong, die tekende voor een bruisende regie waarin het genre van de operette alle aandacht krijgt die het verdient!  (c) De Nationale Opera - foto Bart Grietens Operetta Land is een land dat eigenlijk alleen bestaat in de fantasie van de Verzinner. En die Verzinner wordt vertolkt door regisseur Steef de Jong zelf. Zijn introductie op een vliegende fiets is geestig en zet meteen de toon voor de rest van de voorstelling: we zullen ondergedompeld worden in de fantasie v...

Zoals de afgelopen jaren vaak gebleken is, programmeert de organisatie Cofena niet eender wie voor haar concerten. Ook voor het concert op 12 december werd alles uit de kast gehaald om weer een prachtige avond te kunnen bezorgen aan het publiek. Niemand minder dan Simon Höfele -de jonge trompettist die we zonder twijfel een ster van zijn generatie mogen noemen- kwam naar Antwerpen voor het Trompetconcerto van Hummel. Hij speelde dit samen met de Nordwestdeutsche Philharmonie onder leiding van  de topdirigent Andrew Gourlay. (c) Simon Höfele Als ouverture van de avond werd gekozen voor de ouverture van "Willem Tell", gecomponeerd door Rossini. Deze ouverture bevat enkele passages die heel bekend zijn bij het voltallige publiek, en de verleiding is groot om mee helemaal uit de bol te gaan met de aanstekelijke ritmes en bombastische uitspattingen, maar het publiek blijft kalm en houdt haar adem in om dan los te barsten in een groot applaus. Dat applaus is helemaal terecht, want ...

Pavel Kolesnikov, de in Rusland geboren en in Londen wonende pianist, heeft al jaren een goede band met het Symfonieorkest Vlaanderen. Het is niet voor niets dat dit prachtige orkest opnieuw de samenwerking aangaat met een pianist die qua integriteit en pianospel zijn gelijke niet kent. Voor de gelegenheid speelt Kolesnikov het Keizersconcerto van Beethoven, Beethovens laatste en meest bejubelde pianoconcerto. (c) Pavel Kolesnikov Het Symfonieorkest Vlaanderen, onder leiding van Kristiina Poska, start het concert met een werk van de jonge Noé Gillerot, die een werk gecomponeerd heeft in het kader van de Symfonieorkest Vlaanderen Composers Academy, waar jonge componisten de gelegenheid krijgen hun creaties op de scène uitgevoerd te zien. -Hope exists, fortunately.... is een werk van nog geen 7 minuten, dat een intensiteit bevat die het publiek op het puntje van haar stoel houdt. Noé Gillerot vat het werk op als een ouverture tot Beethovens vijfde pianoconcerto en zeer verfijnde klankkle...

Concertorganisatie Cofena staat bekend voor haar kwaliteitsvolle programmeringen. Ook deze keer stelt ze ons niet teleur! Integendeel: op het programma staan twee absolute sterren van het klassieke muziekfirmament. Voeg daar nog een toporkest aan toe en je krijgt een muzikaal feest om u tegen te zeggen! (c) Concertgebouworkest Klaus Mäkelä is op korte tijd een van de meest hippe en gevraagde dirigenten geworden van de huidige generatie. Dat we dus verwend worden door Cofena, is een understatement. Mäkelä is chef-dirigent van het Filharmonisch Orkest van Oslo -dat hem vergezelt op de tour die dus ook Antwerpen aandoet-, hij is muziekdirecteur van het Orchestre de Paris en artistiek partner van het Koninklijk Concertgebouw in Amsterdam. Dat is in elk geval een bewijs van grote verdienste binnen de klassieke muziekwereld! Voor de gelegenheid werkt Mäkelä samen met de Argentijnse topcelliste Sol Gabetta. Ook haar CV is er een van een wereldster. Een feest voor het publiek in Antwerpen, om ...

Het recital dat ik vandaag hoorde is voor mij een van drie vliegen in één klap. Het is zo dat ik Laetitia Gerards (sopraan), Raoul Steffani (bariton) en Daan Boertien (piano) al lang eens live wilde aan het werk horen, maar jammer genoeg strooide de hele coronatoestand daarbij roet in het eten. Gelukkig kunnen we ondertussen al een tijdje terug naar concerten gaan en was het dus fantastisch om te zien dat deze drie topmusici samen een adembenemend recital in mekaar hebben gestoken. Erg benieuwd trok ik dus naar het Muziekgebouw in Eindhoven, en ik kwam niet van een kale reis terug: dit recital was er eentje van wereldkwaliteit. Afwezigen hadden ongelijk! (c) Tessa Posthuma de Boer Het recital bestaat grotendeels uit liederen genomen uit het Italienisches Liederbuch van Hugo Wolf. Ik moet zeggen dat deze liedcyclus mij niet bekend was, en dat ik het een openbaring vond om deze te beluisteren. Erg origineel is dat de liederen, die eigenlijk een verhaal, een mini-operaatje op zich vormen,...

Het kan bijna niet symbolischer. Op het moment dat de vreselijke oorlog in Oekraïne uitgevochten wordt, toert het Nationaal Symfonisch Orkest van Oekraïne door Europa om een stukje Oekraïense cultuur uit te dragen naar de rest van de wereld. Het Nationaal Symfonisch Orkest van Oekraïne wordt beschouwd als een van de beste orkesten in Oost-Europa en COFENA is er in geslaagd om dit orkest in deze woelige tijden naar Antwerpen te halen. Het orkest staat onder leiding van Volodymyr Sirenko en werkt samen met twee topsolisten: Liza Ferschtman en Ivan Karizna, die we kennen van de Koningin Elisabethwedstrijd in 2017.  (c) Liza Ferschtman Dat het publiek niet onberoerd blijft bij het opkomen van het Nationaal Orkest van Oekraïne, is een understatement. Het idee alleen al dat de mensen op het podium uit oorlogsgebied komen, misschien al iemand verloren hebben in de oorlog, hun huis hebben moeten achterlaten... het zijn gedachten die door ieders hoofd spoken. Gelukkig is de boodschap die he...

Dat Mozart opera's schreef en symfonieën, dat weet haast iedereen. Maar dat hij ook vele concertaria's heeft geschreven als op zichzelf staande werken, is minder bekend. Een heel deel van die aria's werd onder het stof gehaald om te gebruiken in de voorstelling Mozart/Concert arias, waarin dans en Mozarts werken samensmelten tot één geheel. De choreografie is van de hand van Anne Teresa De Keersmaeker en ging in première in 1992 in Avignon. Desondanks de grote tijdspanne tussen de wereldpremière en de opvoeringen in 2022, heb je als toeschouwer verre van het gevoel dat het hier over een "oubollige" productie zou kunnen gaan. (c) Anne Van Aerschot De meer dan twee uur durende voorstelling van Mozart/Concert arias vliegt als een trein voorbij. Emma Posman, Annelies van Gramberen en Raphaële Green zijn de drie zangeressen van dienst, zij werken samen met het orkest van Opera Vlaanderen en met Pedro Beriso aan de pianoforte. Francesco Corti leidt het geheel in goede b...

  Het balletseizoen in Antwerpen werd dit jaar geopend met een tweeluik. Enerzijds was er "Tempus Fugit" van Johan Inger, anderzijds de bejubelde voorstelling "Futur Proche" van de Belgische Jan Martens. Beide stukken hebben hun eigen dynamiek en dat maakt deze balletavond net zo interessant! (c) Pippa Samaya De avond begint met Tempus Fugit. Wat opvalt aan deze voorstelling is de eenvoud van de choreografie. Het is een choreografie die gaat over loslaten en vastpakken. Over de dood en het leven. Deze productie is op het eerste zicht niets "speciaals", maar dat hoeft uiteindelijk ook helemaal niet. De esthetiek, de prachtige belichting en de subtiele uitvoering van de dansers maken van deze voorstelling een echt juweeltje! Na de pauze volgt Futur Proche, een voorstelling die op het eerste gezicht haaks staat op de Tempus Fugit, maar evenzeer gaat het in die voorstelling over "grijpen" en loslaten. Deze choreografie van Jan Martens is best boeiend...

Meermaals heb ik gelezen in de pers dat Ivo van Hove als droom had om ooit eens Mahagonny te gaan ensceneren. En dat dat met verve gelukt is, staat vast na zijn passage bij Opera Vlaanderen. Hij zorgt voor een ongelooflijk intrigerende mise-en-scène van het verhaal over de ideale stad waar alles kan en alles mag, het paradijs, dus, maar waar het grote verval zorgt voor een ineenstorting van het systeem. (c) Annemie Augustijns Zo een tien jaar geleden  werd Mahagonny ook al eens geprogrammeerd in Antwerpen, toen in een regie van Calixto Bieito. Het was een regie die alle excessen van het uit de hand gelopen "Mahagonny-idee" extra in de verf zette. Ik heb het idee dat Ivo van Hove een andere weg inslaat door meer aandacht te besteden aan de personages an sich. En die personages zetten zichzelf goed in de verf. Een van mijn lievelingszangers, Thomas Oliemans, zingt de rol van Bill. Heel tof om hem nog eens live aan het werk te zien! De regie verdient alle lof. Ik vind het bijzon...

"Carmen" van Bizet zal voor mij altijd een van de opera's der opera's blijven. Het is de eerste volwaardige opera die ik "in levende lijve" zag, destijds, toen ik ongeveer 16 jaar oud was, in de toenmalige nog Vlaamse Opera. Het is dan ook erg leuk deze opera nog eens semi-geënsceneerd terug te zien, in Spanje dan nog wel. Een hele leuke belevenis, in de prachtige omgeving van het Palau de la Música Catalana! (c) Palau de la Música Catalana Het Palau in Barcelona is niet alleen een prachtige concertzaal, helemaal in de stijl die we gewend zijn in deze stad, maar is eveneens een zaal met een bijzondere akoestiek. Het is echt leuk om hier eens een opera te horen, het is eens wat anders dan een pianorecital. De zaal lijkt voor beiden even geschikt! Adolf Gassol is dirigent van dienst en beschikt over de nodige leiderscapaciteiten om het geheel in goede banen te leiden. Dit is niet evident omdat het orkest vanachter op het podium, vooraan doen de zangers hun din...

Zij die mijn blog af en toe lezen, weten dat ik een boon heb voor pianist Alexandre Kantorow. Ik probeer dan ook telkens hij "in de buurt" optreedt, te gaan luisteren. Op 23 juli streek hij neer in het Concertgebouw Amsterdam met het Belgisch Nationaal Orkest. Hij speelde er het tweede pianoconcerto van Liszt. Het is een "atypisch" concerto in die zin dat het werk bestaat uit zes deeltjes die als één geheel worden opgevoerd, zonder pauzes tussenin. (c) The Times Het concert begint erg sfeervol met een orkestraal werk, onder leiding van Antony Hermus. Het Nationaal Orkest van België begint met de fantasie-Ouverture van Romeo en Julia, gecomponeerd door Tsjaikovski. Het valt me op dat het NOB beter en beter is geworden de afgelopen jaren. Als het goed is mag het ook eens gezegd worden! Daarna is het de beurt aan Kantorow met Liszt. We weten van zijn opnames en andere concerten dat dit een kolfje is naar zijn hand. In samenwerking met Antony Hermus wordt dit concerto e...

Goethes verhaal over Faust is misschien wel een van de meest overgeleverde verhalen in de recente geschiedenis. Talloze regisseurs hebben zich gewaagd aan en enscenering van het verhaal. Wat weinig mensen weten (en ik zelf ook niet wist, vooraleer Opera Vlaanderen er mee op de proppen kwam), is dat Robert Schumann het werk van Goethe samen heeft gevat in zeven scènes die het midden houden tussen wat we opera zouden noemen, en wat we zouden bestempelen als oratorium. Dirigent Philippe Herreweghe vond dat het gepast was hier een enscenering voor te voorzien, en daarvoor werden filmregisseur Julian Rosefeldt en choreograaf Femke Gyselinck aangesproken. (c) Annemie Augustijns Het moet gezegd: een werk als dit "in scène zetten" is volgens mij bijna een onbegonnen zaak. In deze productie wordt er dan ook gewerkt met hedendaagse technieken die toestaan een bepaalde sfeer op te roepen. De videoprojecties die gebruikt worden, hebben op het eerste zicht weinig te maken met de inhoud va...

Dat de Amerikaanse pianist Ben Kim geen onbekende meer is in het klassieke muziekmilieu is een understatement. Deze intelligente en bescheiden muzikant, die al geruime tijd in Berlijn woont, treedt op op de grootste internationale podia, met de meest befaamde dirigenten en orkesten. Een lijst maken van onderscheidingen en prijzen die hij gewonnen heeft is bijna onbegonnen werk. Ik ben heel vereerd dat ik de kans heb gekregen hem te mogen interviewen! (c) Juan Carlos Villarroel Ben, op dit moment ben je bezig met het opnemen van al de concerti voor piano en orkest van Mozart. Dat zijn er heel wat. Waarom die keuze voor Mozart?  Ik denk dat ik altijd al een zwak heb gehad voor Mozart, als kind werd ik instinctief tot Mozart aangetrokken. Er zijn zo van die componisten die mij als kind ook al erg intrigeerden: Chopin, Mozart, Debussy, Schumann ook tot op een zeker punt. Wanneer je meer professioneel bezig bent met piano, word je geacht dat je het hele scala van de pianoliteratuur ontd...

Alexandre Kantorow toert rond met het Budapest festival Orchestra onder leiding van hun chef Iván Fischer. Kantorow staat telkens in voor het eerste deel van het concert, waarbij hij afwisselend het vierde pianoconcerto van Beethoven speelt, en het tweede pianoconcerto van Liszt. Het gezelschap komt twee avonden op rij naar het Concertgebouw van Brugge en dat is uiteraard uniek. Op vrijdag speelt Kantorow het Beethovenconcerto, op zaterdag is Liszt aan de beurt.  (c) Sasha Gusov Het vierde pianoconcerto van Beethoven Het vierde pianoconcerto van Beethoven is uiteraard bekend bij alle melomanen, en het is al uitvoerig besproken en/of bekritiseerd door menig recensent. Er zijn echter weinig interpretaties van het werk die zo beklijvend zijn als deze die ik vanavond hoorde in Brugge. Alexandre Kantorow straalt een unieke gevoeligheid uit wanneer hij aan de piano plaatsneemt. Zoals hij mij vertelde in het interview, dat je hier terugvindt, is het pianospel voor hem niet alleen iet...

Voor mij blijven de symfonieën van  Bruckner  vrij onbekend terrein, alvast als het gaat over "live" opvoeringen. Desondanks hun grote bekendheid, en hun onnoemelijk belang in de klassieke muziekgeschiedenis, vind ik dat ze in onze contreien te weinig worden opgevoerd. Een verklaring daarvoor zou kunnen zijn dat het doorgaans lange werken zijn die veel concentratie vergen van het publiek, en dat ze door hun lengte moeilijk toelaten om nog andere dingen te programmeren binnen hetzelfde concert. Het lijkt wel heiligschennis om Brucker te "combineren" met andere werken binnen een avondprogramma. Het is voor mij nog maar de vierde keer om een volledige Brucknersymfonie live te beluisteren. Gelukkig is er het orkest van Opera Vlaanderen onder leiding van Alexander Joel om de uitvoering van Bruckners 7de symfonie voor het publiek waar te maken.  (c) Alexander Joel Alexander Joel klikt met het orkest, dat is duidelijk van in het begin. De zevende symfonie van  Bruckner ...

In het kader van zijn tournee met het programma "Poèmes de la nuit", strijkt Jan Lisiecki ook neer in het Théâtre des Champs-Elysées, in het hartje van Parijs. Deze concertzaal mag op zijn minst legendarisch genoemd worden. Alle grote namen uit de klassieke muziekwereld hebben er opgetreden of zullen er nog optreden, getuigen daarvan de vele portretten die in de majestueuze inkomhal aan de muren prijken. Ook de vele affiches aan de gevel van het gebouw die reclame maken voor komende concerten tonen ons hoe legendarisch deze zaal wel moet zijn. Voor mij was het een unieke kans om deze concertzaal eens langs de binnenkant te bekijken en te merken hoe deze zaal "ademt". Elke beweging die je er maakt is hoorbaar, mensen doen zoveel moeite om stil te zijn, en soms hoor je de metro onder de zaal stuiven. Jan Lisiecki laat zich hierdoor in elk geval niet uit zijn lood slaan en geeft een recital dat haast te mooi is om op papier neer te schrijven. (c) Christoph Koestlin In ...

Wat was het lang geleden dat ik Lucas en Arthur  Jussen  nog eens live aan het werk gezien had! Na een ganse reeks lockdowns, uitgestelde concerten en gesloten cultuurhuizen was het op 11 mei eindelijk zover: de twee pianobroers kwamen naar Antwerpen voor een langverwacht Piano Percussion Project samen met slagwerkers Alexei Gerassimez en Emil Kuyumcuyan. Net na het verschijnen van de broers' nieuwe cd, waarop ze hulde brengen aan uitsluitend Nederlandse componisten, is het een feest om ze aan het werk te zien in De Singel, met een heel bijzonder programma. (c) Lucas en Arthur Jussen Het hoofdbestanddeel van het concert, waar ik echt enorm naar uitkeek, was de sonate voor twee piano's en slagwerk van Bartók. Het is een enigmatisch werk met een kracht die zijn gelijke niet kent. Het is volgens mij ook een aartsmoeilijk werk om te spelen als muzikant. Je kan het moeilijk een streling voor het oor noemen, maar het is een bijzonder werk met een energie die niemand onberoerd laat. ...

Kort na zijn adembenemende recital in Brussel vertrok Alexandre Kantorow naar Boston voor enkele uitvoeringen van het tweede pianoconcerto van Tsjaïkovski met het Boston Symphony Orchestra. Wanneer ik hem online kan spreken bevindt de jonge pianist zich nog in zijn hotelkamer in Boston, om enkele uren later het vliegtuig op te stappen richting Wenen, met tussenstop in Parijs. Dat ik mezelf gelukkig prijs de kans te krijgen om Alexandre Kantorow te spreken voor mijn blog, is een understatement. Het wordt een bijzonder aangenaam gesprek waarin de geniale musicus die Alexandre is, mij meeneemt in zijn wereld als wereldvermaard artiest.  (c) Sacha Gusov Alexandre, je had in 2019 al drie concerti van Saint-Saëns opgenomen, en zonet zijn de twee andere uitgekomen. Was het van in het begin al de bedoeling om alle concerti op te nemen? Of is dat gaandeweg beslist? Wel, sinds het begin was duidelijk dat we de concerti integraal zouden opnemen. Het is zo dat mijn vader (Jean-Jacques Kantorow...