Yves goes classic

Raymonda is een van de grote klassiekers die regelmatig opgevoerd worden in de grote ballethuizen. Dit werk van de voor mij onbekende componist Glazoenov zit vol meeslepende scènes die menig balletliefhebber ontroeren. Het is dan ook een feest om de productie van Het Nationale Ballet in Amsterdam te gaan bekijken. De choreografie is van de hand van Marius Petipa met een additionele choreografie van Rachel Beaujean. Het Balletorkest staat onder leiding van Vello Pähn. (c) Marc Haegeman Om te beginnen: het balletorkest is helemaal in vorm. Vanaf de eerste noot merken we hoe Vello Pähn zijn orkest vlekkeloos door de prachtige partituur van Raymondo loodst. We krijgen een opeenvolging van prachtige scènes waaronder het verjaardagsfeest van Raymonda, de droom van Raymonda, een prachtige Grand Pas d'Action, en natuurlijk een huwelijksfeest. Al deze scènes zijn zo mooi vormgegeven dat het niet moeilijk is om weg te dromen en je als toeschouwer helemaal in Raymonda's wereld te wanen.  ...

Enkele jaren geleden deed het applaus na de opvoeringen van Les pêcheurs de perles in een regie van FC Bergman het Antwerpse operahuis avond na avond op haar grondvesten daveren. En dat is dit jaar niet anders. Bijna elke voorstelling van deze te weinig opgevoerde opera is uitverkocht. FC Bergman heeft het magische recept gevonden om het werk van Bizet populair te maken, bij jong en oud. En dat verdient absoluut een groot applaus. (c) Annemie Augustijns Om te beginnen wordt deze productie geleid door een topdirigent van eigen bodem. Karel Deseure, wiens dirigeerstokje het zelfs begeeft tijdens de voorstelling, is de gepaste dirigent voor deze buitengewone productie. Samen met orkest, solisten en koor vormt hij een prachtig team dat de opera van Bizet doet leven. En hoe! Het koor is in topvorm, het orkest evenzeer, en de solisten zijn één voor één geknipt voor hun rol.  Léïla wordt vertolkt door Elena Tsallagova. Ze heeft een prachtige stem, haar intonatie en projectie zitten perfec...

Air4Six is een Belgisch muzikaal ensemble, zoals de naam doet vermoeden een vocaal sextet, dat zich specialiseert in het romantisch en hedendaags repertoire. Voor de gelegenheid kleuren ze buiten de lijntjes van hun gewoonlijke repertoire en maken ze sprongetjes doorheen hun programma, van de renaissance naar vandaag, om aan het publiek een ambitieus kerstprogramma te kunnen voorstellen!  (c) Joris Derder Artistiek leider Joris Derder legt uit aan het publiek hoe het kerstprogramma van vandaag tot stand is gekomen. Hij is verantwoordelijk voor de programmatie van het ensemble, en is een van de vaste drijvende krachten achter Air4Six. Derder legt uit dat voor het kerstprogramma geput werd uit de puur vocale uitvoeringspraktijk, en dat er ook een link werd gezocht tussen werken van verschillende componisten uit verschillende tijdvakken die bepaalde teksten op muziek gingen zetten. Zo is er bijvoorbeeld  "Es ist ein Ros entsprungen", dat zowel door Praetorius op muziek werd geze...

Het Thomanerchor uit Leipzig is meer dan 800 jaren oud en kan dus gerust een van de oudste culturele instellingen van het Duitse grondgebied genoemd worden. Toen in 1723 Johann Sebastian Bach ingehuldigd werd als cantor van het koor, zou hij aan de leiding staan van dit koor voor maar liefst 27 jaren. Zijn eigen werken werden opgevoerd, maar er werd ook teruggegrepen naar bijvoorbeeld de Gregoriaanse traditie. Als men de dag van vandaag naar het Thomanerchor wil luisteren, kan dat via de vele opnames die er gemaakt zijn, maar ook hoeft men niet per se naar Leipzig te reizen, als je ze live wil horen. Het koort toert namelijk rond, een nieuwigheid die geïnstalleerd werd in de 20ste eeuw, en waar wij in Antwerpen op 10 december konden van profiteren dankzij COFENA: een voltreffer van formaat! (c) Tom Thiele De dag van vandaag zijn we al aan de 18de opvolger van Johann Sebastian Bach. Sinds 2021 is Andreas Reize benoemd tot "Thomaskantor" en directeur van het Thomanerchor Leipzi...

Reinoud Van Mechelen is artist in residence bij Amuz. Het is dus telkens een blij weerzien met het publiek. Nadat hij zich de afgelopen seizoenen aan die Franse haute-contres gewijd heeft, keert hij nu terug naar Antwerpen met een prachtig programma opgebouwd rond Mozart. We krijgen enkele mooie aria's te horen, en het geheel wordt aangevuld met enkele delen uit de fluitconcerti van Mozart, uitgevoerd door Anna Besson. Het ensemble van Van Mechelen, A nocte temporis, is uiteraard ook van de partij! (c) Reinoud Van Mechelen A nocte temporis is niet weg te denken uit het klassieke muzieklandschap en daar zijn redenen voor. Het ensemble, onder leiding van Reinoud Van Mechelen kan variëren van enkele musici tot een volwaardig barokorkest en heeft enkele ongelooflijke mooie opnames gerealiseerd in de afgelopen jaren. Het is dan ook een voorrecht om getuige te mogen zijn van dit concert! Er wordt geopend met een deel uit het fluitconcerto in D voor fluit en orkest, van Mozart dus. Ik moe...

Goede barokorkesten zijn niet dik gezaaid. Maar als er één is dat er met kop en schouders bovenuit mag steken is het wel Il giardino armonico, onder leiding van Giovanni Antonini die met veel schwung niet alleen dirigeert, maar ook de fluitpartij voor zijn rekening neemt. Samen met mandolinist Avi Avital en met een mooi samengesteld programma zorgen de muzikanten van het orkest voor een prachtig concert. (c) Deutsche Grammophon Het Concerto Grosso n°1 van Händel is de opener van dit concert. Antonini bewijst zich vanaf de eerste maten als een begenadigd dirigent, en het niveau van het volledige ensemble is naar verhouding. Het orkest is prima ingespeeld op mekaar, en qua frasering zit alles zo juist, dat elk instrument volledig tot zijn recht komt. Daarna komt Avi Avital voor het eerst op het podium met het Concert in D voor mandoline en basso continuo van Barbella. Avital, die met zijn toch wel aparte techniek, weet het publiek te overtuigen van zijn kunnen en zorgt samen met het orke...

In 2015 werd het ensemble "Le Consort" opgericht in Parijs. Het is een groep van gepassioneerde jonge muzikanten die zich toeleggen op barokmuziek en meerbepaald op de triosonate (die kan vergeleken worden met het strijkkwartet dat ontstond na de barok). De muzikanten van het ensemble spelen niet alleen deze muziek, maar gaan ook op onderzoek uit, en op ontdekkingstocht in de grote verscheidenheid aan barokmuziek die beschikbaar is voor hun ensemble. De kwaliteit van dit ensemble weerspiegelt zich in de talrijke prijzen die ze al gewonnen hebben voor hun werk. Hun originaliteit zorgt ervoor dat ze het publiek laten kennismaken met vaak vergeten componisten en werken. Als dat niet mooi is: elk concert met hen is een absolute ontdekking. Voor de gelegenheid werken ze samen met de Belgische sopraan Gwendoline Blondeel. (c) Julien Benhamou Le Consort staat bekend om zijn gedetailleerde uitvoeringspraktijk en spitsvondige ontdekkingen wat betreft het barokrepertoire. Voor het conc...

Toen Johann Strauss II Die Fledermaus componeerde en zo de Weense bourgeoisie van de 19de eeuw belachelijk maakte, had hij niet kunnen dromen over de populariteit die zijn werk nog zou hebben in de 21ste eeuw. In samenwerking met Muziektheater Transparant brengt regisseur Tom Goossens een semi-scenische versie van dit werk dat gerust -critici ten spijt- mag gerekend worden tot een van de hoogtepunten uit de muziekgeschiedenis. (c) Opera Vlaanderen Tom Goossens kiest voor een ommezwaai binnen het werk van Johann Strauss. De muziek laat hij onberoerd, maar de gesproken dialogen vervangt hij voor een groot stuk door eigen teksten. Tania Van der Sanden en Ewout Lehoucq nemen op sublieme wijze de gesproken rollen voor zich en drukken zich uit in een heerlijke rijmende tekst die voor regelmatige lachsalvo's uit het publiek garant staat.  Op muzikaal vlak wordt het publiek eveneens verwend. Dirigent Alexander Joel is in topvorm en wordt regelmatig betrokken in de semi-scenische ensce...

In het kader van een goed doel werd door CLAME, een Brusselse organisatie, een concert georganiseerd in samenwerking met niemand minder dan Martha Argerich. Het concept is eenvoudig: Martha Argerich treedt op en geeft ook een podium aan enkele beloftevolle jonge musici. Het resultaat is een prachtige en kwaliteitsvolle muzikale avond waarbij de passie en het plezier bij het muziekmaken de bovenhand heeft! (c) Lia Navarrete Zoals het meestal gaat bij concerten van grote gevestigde namen "and friends", is het aandeel van de gevestigde naam eerder beperkt. Dat was bij dit concert niet anders. Argerich speelt voor de pauze slechts één stuk samen met Eliane Reyes : Ma mère l'Oye van Ravel. Na de pauze is haar aandeel groter en speelt ze de  Fantasiestücke opus 73 van Schumann, samen met cellist Mischa Maisky. Het werk daarna is eveneens van Schumann: het kwintet opus 44. Dat kwintet speelt Argerich samen met onder andere Yossif Ivanov. Het was een groot plezier om h...

In de jaren veertig van de negentiende eeuw ging het ballet "Giselle, ou les Wilis" van Adolphe Adam, in première in de Opéra Garnier in Parijs. Het werk is ondertussen een van de meest gespeelde balletten geworden en blijft nog altijd de harten van het publiek veroveren. Ik kende het werk tot nu toe alleen in de hedendaagse versie van Akram Khan dus ik was heel erg benieuwd om eens een klassieke uitvoering van het werk te horen en te zien. Ik ging naar Amsterdam en zag daar de choreografie van Marius Petipa met aanvullingen van Rachel Beaujean en Ricardo Bustamante.  (c) Alex Gouliaev Klassiek ballet is voor mij vrij nieuw, ik zag nog maar enkele klassieke producties en ik ben heel blij dat het Nationale Ballet in Amsterdam jaarlijks enkele klassiekers op de planken zet. Dit keer was het dus de beurt aan Giselle en dat was voor mij echt een openbaring. Wat een adembenemende productie! Anna Tsyngakova is een prachtige Giselle en Giorgi Potskhisvili een adembenemende graaf Alb...

Amper twee dagen na de prijsuitreiking van de Nederlandse Muziekprijs staat Raoul Steffani weeral op de planken voor een ochtendconcert in de Koningszaal van het Groote Museum in de Artis-zoo in Amsterdam. Raoul Steffani treedt op met violiste Lena Ter Schegget en pianist Daan Boertien. (c) Raoul Steffani Het moet gezegd: Raoul Steffani doet het maar! Slechts twee dagen na de uitreiking van de Nederlandse Muziekprijs en de waarschijnlijk korte nacht die daar op volgde, geeft hij twee dagen later alweer een concert, ditmaal in de Koningszaal van de Artis-zoo in Amsterdam. En alweer is dit concert een schot in de roos. Daan Boertien en Lena Ter Schegget zijn de perfecte compagnons de route voor een mooi Liedrecital met werken van componisten zoals Spohr en Saint-Saëns. Daan Boertien heeft zich al langer ontpopt tot veelgevraagd liedbegeleider, en daar zijn redenen voor. Zijn begeleidingspraktijk is van topniveau. De kers op de taart bij dit recital is de Danse Macabre van Saint-Saëns die...

Raoul Steffani is de meest recente winnaar van de Nederlandse Muziekprijs. Deze prestigieuze prijs is de hoogste onderscheiding die het Fonds Podiumkunsten in naam van het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap toekent aan een muzikant die werkt  in de klassieke muziek, zo lezen we op de website van het Muziekgebouw Amsterdam. Een reden te meer om een van mijn favoriete stemmen te gaan beluisteren, op deze feestelijke gebeurtenis! (c) Claudia Hansen Samen met A sko|Schönberg onder leiding van Ed Spanjaard presenteert Raoul Steffani een zelf samengesteld programma dat zijn stem uit verschillende hoeken laat horen, en dat is op zijn minst interessant! Steffani vangt aan met de Cantate Ich habe genug van J.S Bach gevolgd door een instrumentaal werk van Sofia Goebaidoelina. Daarna volgen enkele liederen van een componist die voor mij onbekend was, maar wel een hele ontdekking is: Hans Pfitzner. De werken worden gebracht in een arrangement van Henk de Vlieger. ...

Ballet Vlaanderen herneemt de door het publiek bejubelde productie van Half Life, een choreografie van de hand van Sharon Eyal. Dat is een feest!   (c) Filip Van Roe De eerste beats van de hypnotiserende (en luide!) elektronische muziek van Ori Lichtik doen ons de muziek letterlijk voelen, en je wordt per direct meegezogen in het universum van Sharon Eyal. Philipe Lens springt in het oog met zijn ondertussen vermaarde solo, en ook dat is een feest. Hij draagt van in het begin deze voorstelling. Bij dit soort van choreografieën is een precieze samenwerking tussen de dansers nodig, de minste fout zie je direct, maar gelukkig kunnen we rekenen op de expertise van de dansers van Ballet Vlaanderen die zich perfect kwijten van hun taak! Voor de pauze komt het New ballet mécanique aan de beurt. Dit is een creatie van Richard Siegal, die in het niets valt bij de allesoverheersende Half Life na de pauze. Het idee van Siegal is goed: men gebruikt alleen de geluiden die voortkomen uit wat op ...

Naar (bijna) jaarlijkse gewoonte stelt Ballet Vlaanderen een programma voor dat volledig gecreëerd wordt door de dansers zelf. Logisch, natuurlijk, dat de dansers van de compagnie een productie dansen, maar bij Choreolab is het de bedoeling dat enkelen van hen ook de choreografieën voor hun rekening nemen. Dat levert soms erg verrassende resultaten op en ik vind het dan ook telkens een leuke ervaring om de creaties van de dansers op de scène te kunnen zien, vaak in wereldpremière. (c) Filip Van Roe Als opening van deze voorstelling krijgen we een verrassende choreografie te zien van Min Hee Bervoets:  Life is like a box of chocolates you never know what you gonna get . Het is een wervelende choreografie die gebracht wordt door jonge dansers van de Koninklijke Balletschool Antwerpen. Deze choreografie straalt de energie af die de rest van de avond zal doorgezet worden bij onder andere een mooie choreografie van Claudio Cangialosi, op muziek van Alessandro Marcello, bewerkt door J.S....

In de 16 en de 17de eeuw was de familie Ruckers uit Antwerpen zowat de belangrijkste producent van klavecimbels, maar ook van een instrument dat voor mij helemaal nieuw was: het virginaal. Het virginaal lijkt op een klavecimbel maar zit anders in mekaar: per noot is er maar één snaar, en de snaren bevinden zich in een rechthoekige klankkast. Oorspronkelijk legden muzikanten het virginaal op hun schoot, pas later werden er "onderstellen" voor gebouwd. De ondertussen wereldvermaarde Jean Rondeau is de geknipte persoon voor een heel intiem laatavondconcert bij AMUZ in het kader van Laus Polyphoniae. (c) Jean Rondeau Jean Rondeau speelt voor de gelegenheid op twee instrumenten. Eén van deze twee is een heel opvallend instrument, want het is een zogenaamd "Moeder- en kindvirginaal". Het is een typische uitvinding van de familie Ruckers: het instrument bevat een virginaal én een tweede klavier dat simultaan mee beweegt, en dat eventueel ook gewoon opgeborgen kan worden. H...

Polyfone muziek blijft voor mij, ondanks mijn passie voor klassieke muziek, vrij onontgonnen terrein. Nochtans organiseert AMUZ jaarlijks een uniek festival dat volledig gericht is op de kunst van de polyfonie. Dit festival, dat Laus Polyphoniae heet, is een gelegenheid om polyfonie in al zijn kleuren en vormen te aanhoren, met de beste ensembles en artiesten. Na het concert van Stile Antico heb ik besloten dat dit festival vanaf nu een vaste waarde wordt in mijn agenda. Zoveel wereldkwaliteit dicht bij huis, het is eigenlijk een unieke gebeurtenis. (c) Stile Antico Het concert in de Sint-Pauluskerk wordt verzorgd door Stile Antico. Dit ensemble behoort tot de wereldtop inzake polyfone koormuziek, en ik vind het dan ook heel leuk hen aan het werk te horen in een van de mooiste kerken die Antwerpen rijk is. Het sacrale karakter van de opgevoerde werken komt helemaal tot zijn recht in deze prachtige ruimte, met opvallende akoestiek. Het allereerste werk dat Stile Antico ten gehore brengt...

" Die Fledermaus" van Johann Strauss jr. kan met een gerust hart de belangrijkste operette genoemd worden die ooit gecomponeerd werd. Het stuk wordt opgebouwd rond een bal dat georganiseerd wordt door prins Orlofsky, en waar alle dolkomische personages in de entourage van Dr. Eisenstein, het  koste wat het kost, naartoe willen. Regisseur Tom Goossens, die ondertussen geen onbekende meer is op het operapodium, slaagt erin om samen met Muziektheater Transparant en Les Âmes perdues een supergrappige voorstelling te creëren op basis van de Fledermaus, waarin alle gekheid op een stokje ook een gevoelig kantje krijgt. (c) Olympe Tits Het concept van deze voorstelling is als volgt: een theatertroep voert naar jaarlijke gewoonte de operette "Die Fledermaus" uit. We volgend de troep gedurende enkele jaren, en elk jaar opnieuw wordt er gediscussieerd over het verdelen van de rollen. Eigenlijk krijgen we dus een soort "theater in het theater", waarbij we een kijk kri...

Werther, dé opera van Massenet is een van die opera's waar ik slechts enkele aria's van kende, maar die ik nog nooit integraal had gehoord. Daarom was ik heel blij dat op het programma van de Bregenzer Festspiele plaats werd gemaakt voor dit werk, opgevoerd door de jonge leden van de Operastudio van de Bregenzer Festspiele, waar dit jaar ook drie Nederlandstalige zangers deel van uitmaakten! De Studio geeft hen de gelegenheid om een topwerk in de ideale omstandigheden te kunnen uitvoeren voor een doorgaans geïnteresseerd en enthousiast publiek. Een reden te meer voor mij om naar Bregenz te trekken om dit alles met eigen ogen en oren te aanschouwen! (c) Bregenzer Festspiele/Karl Forster Het libretto van Werther is gebaseerd op de briefroman "Die Leiden des jungen Werther" van Johann Wolfgang von Goethe. Na het verschijnen van dit werk, ontstond er in de Duitstalige landen een zelfmoordgolf onder jongeren die het werk lazen en naar voorbeeld van Werther voor de dood koz...

Dit jaar gingen de Bregenzer Festspiele voor de 77ste keer van start in het pittoreske Bregenz, gelegen aan de Bodensee (aan de Oostenrijkse kant). Het is een festival waarbij het hele dorp gedurende een paar maanden in de ban is van opera en klassieke concerten, en waar mensen van heinde en ver op afkomen. Het is natuurlijk niet onaangenaam om bij mooi weer te vertoeven langs het meer, mooie wandelingen te maken, en 's avonds te genieten van de traditie die Bregenz gedurende zovele jaren heeft weten op te bouwen. Eén van de producties, waarrond de hele marketing van het festival ook verder wordt opgebouwd, vindt steevast plaats op de "Seebühne", een gigantisch podium gebouwd in het meer, met plaats voor ongeveer 6600 toeschouwers. Deze productie wordt tweejaarlijks vernieuwd. Dit jaar was het voor de tweede keer de beurt aan de opera "Madama Butterfly" van Puccini.  (c) Bregenzer Festspiele/Anja Köhler Het moet gezegd: de Bregenzer Festspiele presteren wel iets...

Zou er een opera zijn die meer in scène gezet is dan Le nozze di Figaro van Mozart? Het is een vraag die ik onbeantwoord laat, maar feit is wel dat je sterk uit de hoek moet komen om nog op te vallen als regisseur als je dit werk ensceneert. Geen probleem voor Tom Goossens die met meerdere operaprojecten bewezen heeft wat hij waard is als regisseur, en nu voor het eerst een monsterproductie op poten mocht zetten in Opera Vlaanderen. Het is een voltreffer, laat dat duidelijk zijn. Goossens scoort met een erg grappige, inventieve, kleurrijke en fantasierijke enscenering van één van Mozarts grootsten. (c) Annemie Augustijns Tom Goossens staat bekend om zijn bewerkingen van enkele pièces de résistance uit de opera-literatuur. Hij is van geen kleintje vervaard en als jonge regisseur heeft hij toch al heel wat verwezenlijkt in het opera- en muziektheatercircuit. Voor deze productie haalt hij het onderste uit de kan. Naast een schare topzangers zijn er ook twee acteurs aanwezig: Stefaan D...

Voor een keer ging ik eens niet naar De Singel voor het concert van Symfonieorkest Vlaanderen, maar trok ik naar Bozar waar violist Josef Špaček in 2012 deelnam aan de Koningin Elisabethwedstrijd. Ondertussen gaat de carrière van deze fantastische solist als een trein, en ben ik blij hem nog eens aan het werk te horen, in het fantastische tweede vioolconcerto van Bartók. (c) Josef Špaček Het concert wordt geopend met een werk van Smetana, namelijk de ouverture uit de "Verkochte Bruid". Dirigent  Jiří Rožeň dirigeert met vaste hand maar ik heb de indruk dat hij hier en daar kleine steken laat vallen. Het orkest is professioneel genoeg om dit op te vangen, dus daarover valt weinig slechts te zeggen. Zoals steeds produceert Symfonieorkest Vlaanderen een egale sonore klank, met genoeg diepgang om het geheel interessant te maken. Daarna komt  Josef Špaček aan de beurt met een magistrale uitvoering van het tweede vioolconcerto van Bartók, hij is een podiumbeest desondanks zijn ...

Ruben Plazier is een pianist om in de gaten te houden. De jonge Nederlander die in Antwerpen woont, heeft een drukbezette carrière, en er lijkt geen einde te komen aan de optredens die hij verzorgt. En maar goed ook, want we hebben te maken met een pianist van topniveau! Samen met violiste Meruet Karmenova, eveneens een muzikante met een bijzondere gave, treedt hij op in het kader van de Middagconcerten in de Antwerpse concertzaal AMUZ.  (c) Ruben Plazier (c) Meruert Karmenova Het leuke aan dit recital was om te beginnen dat Ruben Plazier heel veel uitleg gaf, soms aangevuld met een anekdote, over de werken die gespeeld werden. Zo legde hij direct een goed contact met het publiek, en zo wordt muziek ook extra "levend". Hij en Karmenova zijn goed op mekaar ingespeeld en weten perfect hoe ze het gekozen programma moeten laten klinken in de monumentale AMUZ-zaal.   De twee rasmuzikanten brengen werken van Grieg, Schumann en Beethoven maar ook van de Belg Mortelmans, bij velen on...

The Rape of Lucretia van Benjamin Britten is een kameropera die niet zo vaak wordt opgevoerd. Her en der zie je wel eens een programmatie van dit werk, maar voor mij was het de eerste keer om het eens live te horen. En daar was ik blij om, want ik was al lang aan het denken dat het toch wel tijd werd om deze opera eens te kunnen meemaken. De International Opera Academy werkt samen met Opera Vlaanderen om dit project mogelijk te maken. (c) Koen Broos Het werk van Benjamin Britten is niet evident. Het vraagt heel wat coördinatie van alle muzikanten. Voor de gelegenheid zit het orkest (Spectra) achteraan op de scène, onder leiding van Filip Rathé. De regie van het werk is in handen van Carlos Wagner, die het geheel situeert in een ziekenhuis. Wat de regie betreft: die is uiterst origineel. De fameuze verkrachtingsscène waar de hele opera om draait wordt op een hele originele manier in beeld gebracht. Geen evidentie! Muzikaal is er veel te zeggen: de balans tussen het orkest achteraan en d...

De nieuwe productie voor Ballet Vlaanderen is een drieluik. Drie generaties van choreografen worden verenigd in één avond, en dat belooft vuurwerk. We krijgen werk te zien van William Forsythe, Crystal Pite en Jermaine Spivey. De eerste twee choreografen hebben mijn hart gestolen. De derde jammer genoeg niet.  (c) Filip van Roe De choreografie van William Forsythe, getiteld "One flat thing" is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Een hele reeks tafels staan opgesteld op het podium en worden door de dansers op hun plaats gezet. Alles gaat zeer snel, het lijkt wel een TGV die voorbijraast. Nadat de tafels op hun plaats staan, voeren de dansers een immens ingewikkelde choreografie uit tussen, op en onder de tafels. Het is een staaltje vakmanschap, want het lijkt me alles behalve evident om op zo weinig ruimte te bewegen, en te vermijden dat je gekwetst geraakt door één van de tafels. Ongelooflijk bruisend werk dat nog lang zal nazinderen! Het werk van Crystal Pite, de "Ten ...

Voor de "Dag van de Dans" creëerde Shelby Williams, danseres bij Ballet Vlaanderen, een avond waarin cocktails geserveerd werden door cocktailbar Dogma uit Antwerpen, in combinatie met een reeks aan korte choreografieën uitgevoerd door de dansers van Ballet Vlaanderen. We krijgen enkele choreografieën te zien die uitgedacht zijn door enkele dansers van de compagnie. Het is altijd interessant om de dansers als choreografen aan het werk te zien.  (c) Ballet Vlaanderen In totaal krijgen we acht korte werken te zien die heel verschillende sferen creëren. Een opvallende creatie om mee te starten is "Flat" van Claudio Cangialosi, die inzoomt op een toxische relatie tussen dansers. Het is een krachtig stuk, mooi uitgevoerd door Claudio Cangialosi en Shelby Williams. Daarna krijgen we werk te zien van Zoë Ashe-Browne getiteld "Brave to Quit You". Dit werk wordt heel mooi uitgevoerd door Lara Fransen en Brent Daneels, en gaat ook dieper in op de "relatie"...

Toen ik Alexandre Kantorow voor het eerst mocht interviewen voor deze blog (je vindt het interview hier  terug), was dat vlak na de meest prestigieuze pianowedstrijd ter wereld: de Tsjaikovskicompetitie in Moskou. Tijdens de finale van die competitie stond het tweede pianoconcerto van Tsjaikovski op het menu en het leverde hem niet alleen de gouden medaille op maar ook de Grand Prix, een prijs die slechts drie keer in de geschiedenis van de wedstrijd werd uitgereikt. Geen enkele Fransman deed hem dat ooit voor.  Kantorow keert terug naar het podium met dit concerto en dat is natuurlijk vuurwerk. Het is een concerto dat hem na aan het hart ligt en dat is voelbaar tot in elke vezel van ons lijf als we in de concertzaal zitten. Voor dit concert werkt de pianist samen met de fantastische dirigent Dima Slobodeniouk. Verschillende mensen hadden mij gezegd dat deze dirigent bijzonder intelligent dirigeert, en ik was heel blij hem eens live aan het werk te zien samen met het Belgisch ...